Ine uit Enschede wanhopig van zoektocht naar juiste geestelijke zorg voor zoon Jordi (18)

Moet het eerst helemaal fout gaan?" Het is de wanhopige vraag van Ine Ekkelboom over de wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg en haar zoon Jordi. Ze maakt zich grote zorgen. Twee weken geleden kwam hij met spoed in de crisisopvang van Mediant terecht. Zo onnodig, vindt ze.

De Enschedese Ekkelboom gelooft dat elke instantie z'n best doet. Maar dat de bezuinigingen in de geestelijke gezondheidszorg z'n tol eisen. Met onder andere haar zoon als slachtoffer. De wachtlijsten nekken hem. Bovendien moet de overdracht van jeugdpsychiatrie naar psychiatrie voor volwassenen beter worden afgestemd. Jordi heeft gespecialiseerde traumazorg nodig. Maar die laat al maanden op zich wachten", claimt ze. Daarom zit hij nu in de crisis. Ik smeek jullie hier aandacht aan te besteden. Niet alleen voor mijn zoon. Een overspannen moeder", schrijft ze aan de redactie van Tubantia.

Goeie lieve jongenJordi (bijna 19 jaar nu) heeft autisme, Gilles de la Tourette, adhd en ptss (posttraumatisch stresssyndroom); hij is volgens zijn moeder slachtoffer van ernstige pesterijen. Hij kan zich normaal gesproken met extra hulp best redden in het dagelijks leven, als de situatie maar niet te ingewikkeld wordt. Ze omschrijft hem als 'een goeie, lieve jongen'.

Maar een paar weken terug sloeg -ie z'n appartement bij de Stichting Woonbegeleiding Jong Volwassenen (WBJV) kort en klein en vloog hij bijna een hulpverlener aan. Jodi zegt daarover nu: Daar heb ik zo'n spijt van. Maar elk geluid gaf me angst en bracht me terug in het verleden." Hij begon zichzelf in armen en benen te snijden om z'n gevoel kwijt te kunnen. Tot drie keer toe stond hij bij het spoor, met de gedachte 'er een eind aan te maken'. Ik dacht echt: zo hoeft het voor mij niet meer."

Crisisopvang
Zo belandde Jordi vrijwillig in de crisisopvang, Helmer Es. Daar is hij tot rust gekomen, maar hij had op méér gerichte hulp gerekend, zegt hij. Hij schetst hoe hij zijn dagen doorbrengt met een heel klein beetje sport, een beetje lummelen en veel slapen. Het knutselen bij de dagbesteding is niet zijn ding. Je zit daar binnen met valse hoop dat je hulp krijgt. Ja, ik kom tot rust en voel me minder depressief of agressief. Maar als je naar buiten loopt, wandel je gewoon je eigen leven weer in met alle onzekerheid."

Volgens Mediant is hij in elk geval weer zo goed tot rust gekomen dat hij weer terug mag naar zijn appartement bij de stichting. Daar ziet hij naar uit. Maar hij is er ook bang voor. Als ik geen betere hulp krijg voor traumaverwerking, dan ben ik bang dat ik over drie maanden weer hier zit." Hij doet zijn verhaal in het bedrijfsrestaurant van Helmerzijde. Ondanks de vrieskou loopt hij daar in een t-shirt naar toe. Het advies van zijn moeder om een jas te halen, wuift hij weg. Ik ga niet weer terug naar binnen."

Wachtlijst
De Hengeloër woont sinds zijn 17de bij de stichting WBJV. Volgens zijn moeder ging het best goed, tot zijn ptss steeds meer begon op te spelen en hij 18 jaar werd. Juist op het moment dat hij formeel niet meer in de jeugdpsychiatrie kan blijven. Karakter (jeugd) draagt hem dan over aan Max Ernst (volwassenen zorg). Maar daar komen ze tot de conclusie dat zijn situatie nu 'te complex is' om hem te helpen. Ook kon hij volgens zijn moeder niet terecht bij het landelijk Centrum voor Psychotherapie en Psychotrauma. Hij is vervolgens doorverwezen naar Mediant.

Ekkelboom weet niet beter, dan dat hij sinds augustus al op een wachtlijst staat. Maar dat blijkt onjuist. Officieel is daar - via de huisarts - pas in oktober een verwijzing binnengekomen. Daar geldt een wachttijd van gemiddeld vijf weken voor een eerste gesprek. Waarom dat niet gehaald is, is onduidelijk. Mogelijk hebben ook de feestdagen een rol gespeeld. Ik weet niet precies wat de reden is, maar de intake is in elk geval niet op gang gekomen", zegt woordvoerder Marcel Hooch Antink. Begin januari raakte Jordi steeds meer in een crisis en was een intakegesprek geen optie meer.

Stabiel
Dat hij in de crisisopvang geen specifieke behandeling krijgt - de klacht van Jordi - klopt. De crisis is geen behandelplek. Hun taak is de situatie te de-escaleren en stabiliseren. Iemand kan ook pas een behandeltraject in als hij stabiel is." Dat er snel wat moet gebeuren, erkent Hooch Antink. De intake is nu opgang gekomen. Die is met spoed opgepakt. Het is belangrijk dat we goed onderzoeken wat meneer het beste helpt. We kijken ook wat we aan zorg moeten opzetten, voor als hij terug gaat naar WBJV."

Ekkelboom is blij dat er nu wat gebeurt - en heeft sterk het gevoel dat het te danken is aan de bemoeienis van Tubantia. Feit is; als het allemaal goed geregeld was, had het zo ver niet hoeven komen dat Jordi langs het spoor stond en dat hij in de crisis terecht kwam. Daar moeten ze in Den Haag wat aan doen.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lucien Baard