Nieuws
Enschede
Enschedese verloskundige zwaait af na 7000 geboortes
Anda van den Toorn (63) uit Enschede is al sinds 1976 verloskundige. Nu ze afzwaait, is het tijd om terug te blikken. Op zevenduizend wondertjes en eindeloos werkplezier.
1973, Heerlen. Anda was één van de gelukkigen die werd toegelaten tot de Vroedvrouwenschool. Driehonderd meisjes hadden zich aangemeld, voor slechts dertig studenten was plek. Anda verliet geboorteplaats Nijverdal voor een studentenkamer bij het internaat.
Leren deed ze in de klas, maar ook in de praktijk bij de schoolkliniek. Anda begon onderaan , met het schoonmaken van kamers en het wassen van kraamvrouwen op bed. Met tien bedden en tien wiegjes op één kamer was het keihard werken. Toen ze het vak voldoende onder de knie had, was ze aanwezig bij bevallingen in de kliniek van de school. Daar bevielen veel jonge meisjes, omdat het in de schoolkliniek gratis was.
Wonder
Wat ze later wilde worden had Anda als klein meisje nog niet voor ogen. Dat kwam pas toen ze ter oriëntatie een dagje meeliep met een ervaren verloskundige. Na die dag wist ze dat het ook haar vak was. Waarom? Vanwege het wonder van de geboorte, maar ook de omgang met mensen. Mensen in allerlei soorten en maten, uit alle lagen van de bevolking. Daar ben ik altijd van blijven genieten , zegt ze in een kantoortje van Liberis Libenter.
Dat de verloskundigenpraktijk in Enschede sinds januari niet meer haar vaste werkplek is, roept een gek gevoel op. In haar 42,5 jaar als verloskundige werkte ze immers 18 jaar bij de praktijk aan de Van Deinselaan. Het is een soort vakantiegevoel, alsof ik over een paar weken weer aan de slag ga.
Anda voerde door gebrek aan verloskundigen in de eerste jaren poliklinische bevallingen uit, later deed ze thuisbevallingen. Werken deed ze dag en nacht, soms 24 uur achter elkaar. Ook kraamvisites en spreekuren behoorden tot haar takenpakket.
Kostbaar
Zevenduizend wondertjes zette de Enschedese op de wereld. Ouders lieten haar in korte tijd helemaal binnen in hun bestaan en vertrouwden haar het kostbaarste toe dat er bestaat in het leven . Veel baby s en gezinnen staan nog vers in haar geheugen. Ze was verloskundige van vier kinderen uit één gezin, en hielp jaren later ook de tweede generatie bij de bevalling. Ook herinnert ze zich nog goed dat een meisje van 17 onverwachts een tweeling kreeg.
De vroedvrouw was er wanneer dromen uitkwamen, maar ook als ze in duigen vielen. Ze zag veelal kerngezonde kindjes, maar ook baby s met beperkingen en levenloze lichaampjes. Anda weet dat de grens tussen leven en dood flinterdun kan zijn.
Besef
Dat ze stopt, heeft te maken met het overlijden van haar dierbaren. Haar zus overleed vorig jaar. Anda s man Paul overleed in 2015, tijdens een vakantie op L Accolade, aan de Franse kust. Hij had de ongeneeslijke ziekte MS (multiple sclerose) en zat in een rolstoel. Je weet nooit hoelang je nog hebt. Daarom ben ik nu toe aan een nieuwe stap ik mijn leven.
Op haar laatste spreekuurdag kreeg Anda van den Toorn een kaart van een kraamverzorgster met de woorden: Veranderingen brengen vele nieuwe mogelijkheden. Die woorden zal ze niet snel vergeten.
Moeder
Anda en Paul kregen eén zoon en één dochter. De bevalling van haar zoon Ruud noemt ze heftig. Uiteindelijk kwam hij met een keizersnede ter wereld. De bevalling van dochter Merel daarentegen verliep keurig .
Tijdens haar bevallingen was ze alleen maar moeder . En had ze, net als iedere andere vrouw, een verloskundige aan haar zijde nodig. Toen de rollen waren omgedraaid, besefte Anda zich nog beter hoe waardevol haar vak is.
Ze raadt zwangere vrouwen aan voldoende rust te nemen tijdens de zwangerschap. Zwangerschap is geen ziekte, maar het is ook niet iets voor erbij. Vrouwen willen tegenwoordig alle ballen in de lucht houden en dat kan simpelweg niet. Spiegel je vooral niet aan modebladen.
Plannen
De Enschedese heeft veel plannen. Ze blijft als vrijwilliger achter de schermen werkzaam bij Liberis Libenter en gaat in het voorjaar terug naar L Accolade om daar vrijwilligerswerk te doen. Anda en haar gezin bezochten er elke zomer een vakantiepark voor mensen met een lichamelijke beperking en hun familie. Voor haar betekende de vakantie ontspanning. Haar man kon na twintig jaar weer in het zwembad liggen.
Het is mooi geweest. Anda van den Toorn werkte jarenlang keihard, tikt bijna de 64 jaar aan en is toe aan een nieuwe stap in haar leven. Dat ze stopt, betekent niet dat ze de liefde voor haar vak verloren is. Integendeel. Haar liefde voor het vak is eindeloos.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
Leren deed ze in de klas, maar ook in de praktijk bij de schoolkliniek. Anda begon onderaan , met het schoonmaken van kamers en het wassen van kraamvrouwen op bed. Met tien bedden en tien wiegjes op één kamer was het keihard werken. Toen ze het vak voldoende onder de knie had, was ze aanwezig bij bevallingen in de kliniek van de school. Daar bevielen veel jonge meisjes, omdat het in de schoolkliniek gratis was.
Wonder
Wat ze later wilde worden had Anda als klein meisje nog niet voor ogen. Dat kwam pas toen ze ter oriëntatie een dagje meeliep met een ervaren verloskundige. Na die dag wist ze dat het ook haar vak was. Waarom? Vanwege het wonder van de geboorte, maar ook de omgang met mensen. Mensen in allerlei soorten en maten, uit alle lagen van de bevolking. Daar ben ik altijd van blijven genieten , zegt ze in een kantoortje van Liberis Libenter.
Dat de verloskundigenpraktijk in Enschede sinds januari niet meer haar vaste werkplek is, roept een gek gevoel op. In haar 42,5 jaar als verloskundige werkte ze immers 18 jaar bij de praktijk aan de Van Deinselaan. Het is een soort vakantiegevoel, alsof ik over een paar weken weer aan de slag ga.
Anda voerde door gebrek aan verloskundigen in de eerste jaren poliklinische bevallingen uit, later deed ze thuisbevallingen. Werken deed ze dag en nacht, soms 24 uur achter elkaar. Ook kraamvisites en spreekuren behoorden tot haar takenpakket.
Kostbaar
Zevenduizend wondertjes zette de Enschedese op de wereld. Ouders lieten haar in korte tijd helemaal binnen in hun bestaan en vertrouwden haar het kostbaarste toe dat er bestaat in het leven . Veel baby s en gezinnen staan nog vers in haar geheugen. Ze was verloskundige van vier kinderen uit één gezin, en hielp jaren later ook de tweede generatie bij de bevalling. Ook herinnert ze zich nog goed dat een meisje van 17 onverwachts een tweeling kreeg.
De vroedvrouw was er wanneer dromen uitkwamen, maar ook als ze in duigen vielen. Ze zag veelal kerngezonde kindjes, maar ook baby s met beperkingen en levenloze lichaampjes. Anda weet dat de grens tussen leven en dood flinterdun kan zijn.
Besef
Dat ze stopt, heeft te maken met het overlijden van haar dierbaren. Haar zus overleed vorig jaar. Anda s man Paul overleed in 2015, tijdens een vakantie op L Accolade, aan de Franse kust. Hij had de ongeneeslijke ziekte MS (multiple sclerose) en zat in een rolstoel. Je weet nooit hoelang je nog hebt. Daarom ben ik nu toe aan een nieuwe stap ik mijn leven.
Op haar laatste spreekuurdag kreeg Anda van den Toorn een kaart van een kraamverzorgster met de woorden: Veranderingen brengen vele nieuwe mogelijkheden. Die woorden zal ze niet snel vergeten.
Moeder
Anda en Paul kregen eén zoon en één dochter. De bevalling van haar zoon Ruud noemt ze heftig. Uiteindelijk kwam hij met een keizersnede ter wereld. De bevalling van dochter Merel daarentegen verliep keurig .
Tijdens haar bevallingen was ze alleen maar moeder . En had ze, net als iedere andere vrouw, een verloskundige aan haar zijde nodig. Toen de rollen waren omgedraaid, besefte Anda zich nog beter hoe waardevol haar vak is.
Ze raadt zwangere vrouwen aan voldoende rust te nemen tijdens de zwangerschap. Zwangerschap is geen ziekte, maar het is ook niet iets voor erbij. Vrouwen willen tegenwoordig alle ballen in de lucht houden en dat kan simpelweg niet. Spiegel je vooral niet aan modebladen.
Plannen
De Enschedese heeft veel plannen. Ze blijft als vrijwilliger achter de schermen werkzaam bij Liberis Libenter en gaat in het voorjaar terug naar L Accolade om daar vrijwilligerswerk te doen. Anda en haar gezin bezochten er elke zomer een vakantiepark voor mensen met een lichamelijke beperking en hun familie. Voor haar betekende de vakantie ontspanning. Haar man kon na twintig jaar weer in het zwembad liggen.
Het is mooi geweest. Anda van den Toorn werkte jarenlang keihard, tikt bijna de 64 jaar aan en is toe aan een nieuwe stap in haar leven. Dat ze stopt, betekent niet dat ze de liefde voor haar vak verloren is. Integendeel. Haar liefde voor het vak is eindeloos.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
