Beverprotocol in de maak voor deze regio: €˜Overschot aan bevers in oosten reëel €™

Langs de zonovergoten Schipbeek duwt Schaap bij de provinciegrens van Gelderland en Overijssel voorzichtig wat laaghangende takken uit zijn gezichtsveld. Hij loopt naar de oever, waar twee half doormidden geknaagde bomen naar voren leunen. Eromheen staan wat afgekloven boomstronkjes. Zie je? Potloodjes! Absoluut het knaagwerk van de bever.

Aan de knaagsporen kan Schaap zien dat het om een volwassen exemplaar gaat. Deze had een volwassen gebit. Vergis je niet hoor, het zijn grote dieren. Ze kunnen, de staart meegerekend, 1.30 meter worden, en 35 kilo.

Duizenden bevers
Nu bevers het Twentekanaal over zijn hebben ze vrije doortocht richting Duitsland. Schaap vermoedt dat er een tiental bevers in het nieuwe gebied is. Er zijn in Nederland naar schatting drieduizend bevers. Ze leven voornamelijk in de grote rivieren, maar breiden hun gebied via zijriviertjes uit. Het werkt simpel: de bevers krijgen een nest en uiteindelijk moeten de kinderen het huis uit. Ze zoeken dan een plekje iets verderop, bijvoorbeeld bij een vertakking als de Schipbeek.

Helaas voor beverfans: de kans om er eentje in de Achterhoek te zien is maar klein. Bijna onmogelijk. Het zijn nachtdieren, hè. Alleen in de schemering is er een kansje.

Logische ontwikkeling
De uitbreiding van het bevergebied in Nederland vindt Schaap een logische ontwikkeling. In 1988 werden 42 bevers uit het Elbe-gebied in Duitsland uitgezet in de Biesbosch, en stapje voor stapje ontdekken ze Nederland. Nederland is van oudsher hun natuurlijke gebied. De mens was er de oorzaak van dat ze verdwenen. De laatste bever werd bij Zalk in 1825 doodgeknuppeld.

Schaap is opgetogen over de terugkeer. Het betekent dat de waterkwaliteit hoog is en dat het natuurbeleid van de afgelopen tien jaar goed werkt. Let wel, hier is jarenlang beleid van waterschappen en provincies aan vooraf gegaan.

Enorm goed nieuws
Bevers zijn een verrijking voor de natuur, vindt Schaap. Bevers bouwen burchten en dammen. Er ontstaan daardoor kleine plasjes stilstaand water langs de oevers van de beek. Dat zijn nieuwe micromilieus. Erg goed voor bepaalde insecten en vissen, die weer andere dieren aantrekken, zoals vogels. De omver geknaagde takken en bomen vallen in het water en zorgen ervoor dat kleine waterdiertjes zich hieraan kunnen hechten. Ecologisch gezien is het enorm goed nieuws en een verrijking voor de biodiversiteit.

Nadelen
Al dat geknaag heeft ook nadelen, zeker voor de waterschappen. Ze beschadigen door het graven de oevers, maar soms ook belangrijke infrastructuur. Neem de uiterwaarden, die soms vollopen met water. De bevers die daar leven trekken dan naar de dijken en graven er een hol. Zo n gat kan een diameter tot wel 40 centimeter hebben en het beverhol is soms wel 4 meter diep. Dat kan gevaarlijk zijn.

Een overschot aan bevers in het oosten is volgens Schaap reëel. Ze hebben geen natuurlijke vijand, behalve dan de wolf misschien. Waterschappen zullen dus serieus rekening moeten houden met hun komst en waar nodig ingrijpen.

Protocol
Over twee maanden ligt er een gezamenlijk beverprotocol voor Overijssel en Gelderland, bevestigt een woordvoerder van Waterschap Rijn en IJssel. Een beverprotocol kun je vergelijken met het wolvenprotocol. Het wordt gebruikt bij overlast en het afhandelen van schade.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Pixabay