VIDEO | Deze Enschedese heeft een verstelwerkservice voor minima en dak- en thuislozen

Alwin klinkt nog steeds verbaasd als hij vertelt over het kleine wondertje dat hem onlangs overkwam. Ineens zat daar die mevrouw, met een naaimachine. En ze vroeg of hij nog kleren te repareren had. Ja man, echt, ineens was ze er! Dit was hulp waar ik stiekem op hoopte, en die ineens kwam. Wow! Dat dat zomaar gebeurt... Zijn ogen stralen en hij rent naar boven om zijn gerepareerde spijkerbroek op te halen.

Alwin woont in de beschermde woonvorm van verslavingszorg Tactus, in Enschede-Zuid. En elke donderdag zit daar in de hal beneden Marianca Hümmels, oud-medewerkster van de gemeente Enschede, nu gepensioneerd. En ze doet verstelwerk. Deze middag legt ze vaardig een zoom in een grote lap beige stof. Het zijn de gordijnen van Rudi. Ze waren te lang dus hij had ze gewoon afgeknipt tot boven de verwarming. Maar die rafelige randjes stoorden hem wel. Rudi wil zijn huis graag netjes hebben. Dus Marianca s verstelwerkservice kwam voor hem als een geschenk uit de hemel.

Net als voor Alwin. Hij komt terug met het bewijs: zijn favoriete spijkerbroek, die voor zeker de helft uit reparaties bestaat. Meer vintage kan een jeans echt niet worden en Alwin kijkt er verrukt naar: Dit is mijn lievelingsbroek. Ik droeg hem toen ik veel dikker was dan nu, wel 120 kilo. En nu ben ik 102 kilo maar ik draag hem nog steeds. Ik ben zo blij dat zij hem heeft gerepareerd!

BomberjackSimpel idee, groot succes. Hoe kwam Marianca erop? Toen ik nog bij de gemeente werkte was er een man, die elke dag van de nachtopvang in Hengelo naar zijn vaste stekkie in Enschede liep. Hij had altijd een totaal versleten bomberjack aan. Echt, aan de achterkant hingen alleen nog maar stroken stof. Als hij een boodschap ging doen deinsden mensen terug, want hij zag er door dat jack uit als een vieze zwerver. Zijn hulpverleners hebben geprobeerd hem aan een betere jas te helpen, maar dat wilde hij niet. Zijn bomberjack was hem heilig. Daar woonde hij in, daarin bewaarde hij al zijn bezittingen. En dat zie je heel vaak met mensen die dak- of thuisloos zijn. Ze zijn enorm gehecht aan die paar kleren die ze nog hebben, daar zit vaak een enorme emotionele waarde aan.

Het bracht haar toen al op het idee van een verstelwerkservice voor deze doelgroep. Want ze hebben vaak geen sociaal netwerk met iemand die knopen aanzet, scheuren repareert of rafelige kanten omzoomt. Pas na haar pensionering had Marianca tijd om dat idee uit te voeren. Met behulp van welzijnsorganisatie Surplus kreeg ze van het fonds Pure Energie subsidie voor een elektrische fiets met fietskar. Naaimachinehandel Schuring in Enschede sponsorde twee goede naaimachines en geeft korting op de fournituren. En zo trekt ze vanaf januari met haar Project Verstelwerk langs twee woonlocaties van Tactus in Enschede. Er zijn wel tien plekken waar ik heen zou kunnen, maar met deze twee zit mijn dag al vol. Zoveel vraag had ik nooit verwacht.

Koude vingers
Door de gang komt een dik ingepakte man binnengeschuifeld. Peter mag zich graag warm inpakken in meerdere lagen kleding, een dikke jas en een stevige pet met oorkleppen. En handschoenen, maar daarmee heeft hij nu een probleempje. Hij laat het Marianca zien: de naad is los, hier en daar ook... En dan krijg ik zulke koude vingers , mompelt hij vanachter zijn dikke sjaal. Ze knikt begrijpend: Dat is zo klaar, maar ik heb nu bruin garen op de machine zitten, en dit wordt mooier met zwart. Over een half uurtje heb ik ze klaar. Peter knikt blij. Hij wacht buiten af, met een sjekkie.

De beige gordijnen zijn klaar. Marianca kijkt keurend: Hij had ze wel scheef afgeknipt, ik hoop dat het er netjes uitziet als ze hangen. Ze zet een nieuw, zwart klosje op de machine en gaat aan de slag met een zwart bloesje dat op tafel lag. De verslaggeefster ontfermt zich over het onderliggende ribcordjasje waarvan alle knopen loshangen: eentje ontbreekt zelfs. Maar Marianca heeft een goed gevulde knopendoos. Ik ben nogal ouderwets , bekent ze. Als ik oude kleren weggooi haal ik de ritsen eruit en de knopen eraf. Die bewaar ik. Net als oude spijkerbroeken, dan heb je altijd stof voor reparaties.

Eergevoel
Naaimachinehandel Schuring helpt ook een handje: die plaatste onlangs op hun Facebookpagina een oproepje voor tweedehands fournituren. Er kwamen enthousiaste reacties op. Ik ben daar heel blij mee, want zo hoef ik geen geld te vragen voor de reparaties , zegt Marianca. Maar haar klanten mogen dan niet veel geld hebben, ze hebben wel eergevoel. Zo kreeg ze al bloemen, paaseitjes, een rolcentimeter en een doos knoopjes in ruil voor haar verstelwerk.

Claudia komt binnen. Lang blond haar, lichtblauwe ogen. Ze kijkt verrast dat er twee mensen aan haar kleren werken: Oh, wat lief van jullie! Een beetje verlegen legt ze uit: Dat bloesje had ik nieuw gekocht, dat vond ik zo mooi. Maar er zitten drukknopen op en die springen steeds open als ik het aanheb. Dat wil je niet hè, dan loop je zo te koop... Dus ik heb het maar één keer aangehad. Maar dat is wel zonde van het geld. Marianca heeft de oplossing: bij het derde knoopje van boven zet ze onzichtbaar beide panden aan elkaar.

Laatste gaatje
Het loopt tegen het eind van de middag als een tengere man voorzichtig om het hoekje kijkt. Zijn gezicht licht op als hij de keurig gevouwen gordijnen op tafel ziet liggen. Ja, ze zijn klaar! lacht Marianca. Rudi is helemaal opgetogen, hij buigt zelfs lichtjes als ze de stapel overhandigt. Direct achter hem aan komt Peter binnen. Marianca dicht het laatste gaatje in zijn handschoen en hij trekt ze meteen aan. Dat heb jij heel netjes gedaan mevrouw! zegt hij goedkeurend, terwijl hij haar een gehandschoende hand geeft.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook