Deze Enschedeër fietst in zijn eigen tempo naar Iran

Wat doe je als je contract afloopt en je hebt altijd al de wens gehad om te reizen? Dan ga je gewoon. Dat is precies wat Enschedeër Niels Oude Wolbers (28) deed. Hij kocht een nieuwe fiets, hing zijn bagage eraan en vertrok half maart vanuit Enschede. Hij fietste de stad uit en de grens over. Eindbestemming: Iran.

Om de hoek
Het leek me heel gaaf om een keer een echt lange reis te maken , zegt Oude Wolbers. Ik heb er een tijdje over nagedacht hoe. Ik kon met de motor, of liften. De fiets leek me het gaafst. Je ziet het meeste onderweg, je komt makkelijk mensen tegen en het is goedkoop. En waarom Iran? Dat is tenminste nog een beetje om de hoek , zegt hij droog.

Praktisch
Natuurlijk is het helemaal niet om de hoek, maar Oude Wolbers bekeek het praktisch. Iran is een mooi land en het is met een visum ook nog wel te doen. Als je verdergaat, wordt het echt heel ingewikkeld. Dan moet je je op gezette tijden ergens melden, of ver van tevoren een afspraak maken bij een ambassade. Dat wil ik niet. Ik wil lekker op mijn eigen tempo rondfietsen.

Dat is dan ook precies wat hij doet. Zijn reis voert hem nu al een tijdje langs de Donau en die blijft hij voorlopig volgen. Het is een populaire route en ik kom onderweg veel mensen tegen. Soms fiets ik hele stukken samen met iemand, ik ben weinig alleen.

Extra dimensie
Naar Istanboel is het nog ongeveer 2000 kilometer, door Servië, Bulgarije, Roemenië. Hij verheugt zich op het stuk dat nog komt, ook omdat de reis voor hem een extra dimensie heeft. Oude Wolbers is opgeleid als architect. Onderweg ziet hij bouwstijlen langzaam veranderen en in elkaar overlopen. Dat is fascinerend, vindt hij. Zo nu en dan gaat hij ergens zitten en maakt tekening of een aquarel van de gebouwen die hij ziet.

Slapen
Slapen doet hij zoveel mogelijk gratis. Tot nu toe heb ik onderweg veel bij vrienden en kennissen kunnen slapen. Ik ben een weekje in Berlijn gebleven, in Praag een paar nachten. In Dresden ontmoette hij iemand die een bed over had en in Wenen sliep hij bij de moeder van een kennis. Wie onderdak zoekt, moet een beetje brutaal zijn. In Boedapest heeft hij ook nog een adresje, maar hierna houdt het op.

Dat is geen probleem, want in zijn bagage zit ook een tentje. Hij kampeert soms op een camping maar in het wild is ook prima. In Duitsland was wildkamperen lastig; overal stond wel een huis of een boerderij. Maar sinds Slowakije vind ik makkelijker plekjes. Ik zet de tent s avonds op en s ochtends ga ik weer weg. Hij zorgt er wel voor niet langs autowegen te staan. Ik zoek plekken waar alleen fietsers langskomen. Fietsers is goed volk , zegt hij met een lach.

Niet poetsen
Zijn fiets ligt s nachts aan een goed slot, want zonder fiets is het einde reis. Ik houd altijd mijn fiets in het oog. Supermarkten zijn niet ideaal, dan heb ik er geen zicht op. Daarom ga ik zoveel mogelijk samen met andere reizigers, dan kunnen we om de beurt naar binnen. En ik poets hem niet. Alleen de ketting.

Problemen
Niet alle reizigers zijn voorzichtig, merkte hij. Vorige week heb een tijdje meegefietst met een meisje uit Berlijn. Die kwakte haar fiets gewoon zonder slot naast de tent. Haar hele reis nam ze nogal luchtig op. Zij fietst naar Singapore, maar ze had niks geregeld. Geen visum, nergens. Geen idee hoe ze dat wil oplossen. Hij zou ook graag verder reizen na Iran. Ik wil wel, maar ik weet niet hoe. Helemaal naar China ¦ Dat schijnt echt een hel te zijn om daar een visum te krijgen. Je kunt natuurlijk altijd proberen aan de grens iemand 50 euro in de hand te drukken.

Zwarte zee
De Donauroute brengt hem voorlopig steeds verder in de goede richting, naar de Zwarte Zee, maar uiteindelijk houdt het op. Tot nu toe was de route nog goed bewegwijzerd, maar dat wordt natuurlijk steeds minder. Ik vrees dat het uiteindelijk wel een zandpad wordt of zo. Of helemaal niks.

Geen spijt
Het maakt hem ook eigenlijk niks uit. Soms kom ik iemand tegen die zegt: dat is een gave stad, of: daar is een mooi dorp. Dan fiets ik die kant op. Ik zie wel waar ik uitkom. Hij heeft nog geen moment spijt gehad van zijn vertrek. Het is superleuk, het bevalt me heel goed. Ik ben eigenlijk teleurgesteld dat de eerste 2000 kilometer er al op zitten.

Nog ongeveer een maandje en dan heeft hij Istanboel bereikt, schat hij. Dan nog naar Georgië, Armenië. Misschien dat ik daar wat werk zoek in ruil voor kost en inwoning. Hij kan het een tijdje uitzingen op zijn budget van 20 euro per dag, maar minder uitgeven is beter. Dan kan hij langer wegblijven. Meestal kom ik niet aan 20 euro, maar soms ga ik eroverheen. Duitsland was behoorlijk prijzig. Ik heb een paar keer in een hotel moeten slapen. Dat neemt grote happen uit zijn reserves. Ik heb uitgerekend dat eind dit jaar mijn geld zo n beetje op is. Dan moet ik naar huis.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Niels Oude Wolbers