Nieuws
Enschede
Glanerbrugger zoekt antwoorden uit oorlogstijd: Wie was die Duitse jongen op zolder?
Bertus Meyeringh was 4 in 1945. Als kleuter kreeg hij natuurlijk niet alles mee. Bijvoorbeeld ook niet waarom een jonge Duitser in de laatste maanden van de oorlog vijf weken bij het gezin aan de Schukkinkweg logeerde . Nu 74 jaar later weet hij dat nog steeds niet. Hij zoekt naar antwoorden.
Bertus Meyeringh weet nog dat die Duitse jongen al die weken verstopt zat op het zoldertje boven de keuken. Zijn ouders hielden het onverwachte bezoek geheim. Ook later spraken ze er slechts sporadisch over met anderen, onder wie Bertus en zijn jongere broer Albert. Dertien jaar later had hij een toevallige ontmoeting met de voormalige Duitse logé, maar het maakte hem niet veel wijzer. Alleen kwam hij te weten dat de man in Hamburg woonde.
Nu bijna 75 jaar na de oorlog weet Bertus nog altijd niets en dat houdt hem bezig, nog steeds. De Duitser zal nu ergens midden 80 zijn, denkt Bertus. Zou hij überhaupt nog wel leven? Antwoorden zouden zijn leven compleet maken.
Schim
Nu bijna 75 jaar na de oorlog weet Bertus nog altijd niets en dat houdt hem bezig, nog steeds. De Duitser zal nu ergens midden 80 zijn, denkt Bertus. Zou hij überhaupt nog wel leven? Antwoorden zouden zijn leven compleet maken.
Schim
Bertus Meyeringh woont tegenwoordig in Buurse. In de oorlogsjaren groeide hij echter op aan de Schukkinkweg, op de Zuid-Eschmarke in Enschede. We woonden in een blok van twee, aan de rand van het Aamsveen. Mijn moeder zag op een avond door het keukenraam een schim in de tuin. Mijn broertje en ik werden naar de kamer gestuurd. Mijn vader ging naar buiten om te kijken.
Hij zag iemand op de grond liggen. Toen hij hem aansprak bleek het een Duitse jongen te zijn die nauwelijks op zijn benen kon staan. Mijn vader hielp de tiener naar binnen. Hij was verzwakt. Na een paar boterhammen, een glas warme melk en nadat mijn moeder hem had gewassen in de teil knapte hij op. En deed zijn verhaal.
Waarom
Maar welk verhaal, dat weet Bertus niet en dat houdt hem na al die jaren nog bezig. We weten dat hij uit een stad in het Ruhrgebied naar Nederland vluchtte , zegt hij. Maar één van de vragen waar ik nooit antwoord op kreeg is: Welke stad? En waarom vluchtte hij? Voor de bommen van de geallieerden op de steden in het Ruhrgebied? Wilde hij een oproep om dienst te nemen bij de Wehrmacht ontlopen?
Bang
Behalve een buurman wist niemand dat we die jongen in huis hadden, vertelt Bertus verder. Mijn vader, die als tuinman voor de familie Van Heek werkte, was op de één of andere manier bang voor represailles als de jongen zou worden ontdekt. Het was immers nog oorlogstijd en zijn gezin woonde dichtbij de grens.
Hij nam daarom douanier Mondriaan die aan de Zuid Esmarkerrondweg woonde in vertrouwen. Mondriaan haalde de logé op. We hebben daarna niks meer van hem gehoord tot ik eind jaren 50 met mijn vriendin Ineke langs de Zuid Esmarkerrondweg in Enschede wandelde.
Naast ons stopte een witte Mercedes met een apart nummerbord. De bestuurder vroeg in het Duits of ik hier in de buurt ook de familie Meyeringh wist te wonen. Ik stelde me voor als Bertus Meyeringh en zei dat ik hem dus wel kon vertellen waar de familie woonde. Ineke en ik zijn in de auto gestapt en naar ons huis gereden.
Emotioneel
Je kunt je voorstellen dat de ontmoeting met mijn ouders heel emotioneel was. Hij had een grote bos bloemen meegenomen om hen zoveel jaar na dato alsnog te bedanken. Ook vertelde hij dat hij in Hamburg woonde, maar veel meer ben ik niet te weten gekomen. En dat wringt. Ik zou eigenlijk donders graag antwoorden willen hebben op mijn vragen. Maar hoe?
Zoektocht
De redactie van Tubantia nam contact op met verschillende dagbladen in en rond het Ruhrgebied in Duitsland, op zoek naar een spoor van de onbekende Duitser . Hoewel er weinig aanknopingspunten zijn is het mogelijk dat de man nog leeft in en die omgeving woont. Tot nu toe zijn er geen bruikbare reacties binnengekomen.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Frans Nikkels
Hij zag iemand op de grond liggen. Toen hij hem aansprak bleek het een Duitse jongen te zijn die nauwelijks op zijn benen kon staan. Mijn vader hielp de tiener naar binnen. Hij was verzwakt. Na een paar boterhammen, een glas warme melk en nadat mijn moeder hem had gewassen in de teil knapte hij op. En deed zijn verhaal.
Waarom
Maar welk verhaal, dat weet Bertus niet en dat houdt hem na al die jaren nog bezig. We weten dat hij uit een stad in het Ruhrgebied naar Nederland vluchtte , zegt hij. Maar één van de vragen waar ik nooit antwoord op kreeg is: Welke stad? En waarom vluchtte hij? Voor de bommen van de geallieerden op de steden in het Ruhrgebied? Wilde hij een oproep om dienst te nemen bij de Wehrmacht ontlopen?
Bang
Behalve een buurman wist niemand dat we die jongen in huis hadden, vertelt Bertus verder. Mijn vader, die als tuinman voor de familie Van Heek werkte, was op de één of andere manier bang voor represailles als de jongen zou worden ontdekt. Het was immers nog oorlogstijd en zijn gezin woonde dichtbij de grens.
Hij nam daarom douanier Mondriaan die aan de Zuid Esmarkerrondweg woonde in vertrouwen. Mondriaan haalde de logé op. We hebben daarna niks meer van hem gehoord tot ik eind jaren 50 met mijn vriendin Ineke langs de Zuid Esmarkerrondweg in Enschede wandelde.
Naast ons stopte een witte Mercedes met een apart nummerbord. De bestuurder vroeg in het Duits of ik hier in de buurt ook de familie Meyeringh wist te wonen. Ik stelde me voor als Bertus Meyeringh en zei dat ik hem dus wel kon vertellen waar de familie woonde. Ineke en ik zijn in de auto gestapt en naar ons huis gereden.
Emotioneel
Je kunt je voorstellen dat de ontmoeting met mijn ouders heel emotioneel was. Hij had een grote bos bloemen meegenomen om hen zoveel jaar na dato alsnog te bedanken. Ook vertelde hij dat hij in Hamburg woonde, maar veel meer ben ik niet te weten gekomen. En dat wringt. Ik zou eigenlijk donders graag antwoorden willen hebben op mijn vragen. Maar hoe?
Zoektocht
De redactie van Tubantia nam contact op met verschillende dagbladen in en rond het Ruhrgebied in Duitsland, op zoek naar een spoor van de onbekende Duitser . Hoewel er weinig aanknopingspunten zijn is het mogelijk dat de man nog leeft in en die omgeving woont. Tot nu toe zijn er geen bruikbare reacties binnengekomen.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Frans Nikkels
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
