Zwerius Kriegsman, Al Gore-ambassadeur
Zwerius Kriegsman probeert sinds vorig jaar als ambassadeur van de Amerikaanse milieuactivist Al Gore aandacht te vragen voor de klimaatproblematiek. Ook is hij adviseur van Duurzaam Thuis Twente. Hij geeft af en toe lezingen, maar zou graag meer mensen willen bereiken.
Het heeft niet de vorm gekregen die ik mij had voorgesteld. De vraag is of mensen het verhaal willen horen. Het is natuurlijk geen populaire boodschap. Ik verbaas me er over dat de klimaatverandering toch weinig aandacht krijgt. Er is een ramp gaande. Alleen, het gaat heel langzaam. Nederland komt onder water te staan. Is het niet binnen drie, dan is het wel binnen tien generaties.
Er zijn nu al mensen die plannen hebben om te verhuizen. Waarom je de wetenschappers zou moeten geloven? Nou, als je ziek bent, dan ga je naar de dokter. Je vertrouwt je leven aan hem of haar toe. En nu hebben de klimaatwetenschappers een boodschap, 98 procent is het er over eens en dan zeggen sommige mensen: Ik geloof het niet . Je kunt ook wel zeggen: Ik geloof niet in de zwaartekracht . Maar dan is-ie er nog wel. Ja, iedereen kan wel wat zeggen. Maar dan ben ik zo arrogant om te zeggen: Ik ben niet iedereen . Ik deed onder andere hts werktuigbouw, de richting energietechniek, werkte aan tal van energieprojecten en deed een universitaire opleiding in duurzame energie.
Henri Ossevoort, waterstofkenner
120 brieven schreef de gepensioneerde ingenieur Henri Ossevoort uit Geerdijk naar Kamerleden, ministers, de Sociaal Economische Raad, het Interprovinciaal Overleg, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, waterschappen en premier Mark Rutte. Vorig jaar verscheen zijn boek Het Klimaatakkoord verhoord.
Mijn boodschap is dat we het ene gas, aardgas, voor het andere moeten inwisselen. Waterstofgas is de schoonste brandstof ter wereld. Maar de politiek is daar niet van overtuigd, een grote fout. Op al mijn brieven kwam over het algemeen alleen een ontvangstbevestiging. Van Rutte kreeg ik een standaardbriefje terug, met de boodschap dat de premier niet op alle brieven kan reageren.
Dus schreef ik opnieuw een brief. Het is toch vreemd dat een instituut als het uwe geen onderscheid kan maken tussen wat belangrijk en minder belangrijk is. Mijn roeping is nog steeds de waterstofeconomie aan te jagen. Alle gemeenten hebben in elk geval gezegd het mee te nemen in hun overleggen. Daar heb ik vrede mee. Want wat kan ik als eenling meer doen? Ik mag Rutte toespreken. Ik ben maatschappelijk geëngageerd en heb in mijn vakgebied vijftig jaar ervaring. Ik heb het recht tegen Rutte te zeggen: Je doet het niet goed . Of het effect heeft? Het gaat de goede kant op. Het is een mammoettanker die je moet bijsturen.
Jeroen Jansen richt zich op zonne-energie
Professionalisering van de coöperatie Enschede Energie, dat was waar Jeroen Jansen vorig jaar naar streefde. De gepensioneerd planoloog is de voorzitter en grote animator van de coöperatie, die zich vooral richt op het opwekken van zonne-energie. En de revenuen moet naar de burger.
We hebben inmiddels een betaalde kracht in dienst. Daar komt nog iemand bij, maar daar hebben we nu het geld nog niet voor. We hebben drie poten: een ontwikkelbedrijf, een productiebedrijf en een postcoderoosregeling. Zo kunnen we mensen mee laten profiteren die alleen lid zijn. Inmiddels hebben we twintig grote daken in ontwikkeling. De grote klappen zitten in de zonnevelden. Die hebben we gewoon nodig om de doelstellingen van het Klimaatakkoord te halen.
Alleen zon op daken levert maar 10 procent op van wat we nodig hebben. Politici die zeggen alleen zon op daken te willen, die zijn onkundig. Ze moeten de mening vormen, niet er achteraan lopen. Ja, op onze drie geplande zonnevelden zijn vijfhonderd bezwaren binnengekomen. Maar 95 procent daarvan is identiek. Wij hebben tweehonderd leden nu. En we werken samen met de Energie Coöperatie Buitengebied Enschede, die ongeveer honderd leden heeft. Windmolens? Als het beleid ze mogelijk maakt, dan gaan we daar zeker op intekenen.
Vier mannen en een blaasgruisbatterij
Drie boeren en een industrieel ontwerper kwamen vorig jaar met hun struvietbatterij naar buiten. Blaasgruis kan de wereld vergroenen, was hun boodschap. Daarna werd het stil. Maar nu is er nieuwe energie, zegt ontwerper Martin Vossebeld.
Het heeft een tijdje stilgelegen. Bij de provincie was er wel aandacht voor, maar het ging eigenlijk de verkeerde kant op. Er kwam een advies dat wij ons moesten richten op de eerste stap in onze uitvinding: het maken van struviet voor de batterij die wij hebben bedacht. Maar alleen struviet maken levert geen haalbare businesscase op. Struviet, blaasgruis, kun je nu al gewoon maken en kopen. Dat is niks nieuws.
Onze businesscase werkt als je het struviet omzet in ammoniak, er vervolgens stroom van maakt en ook de omgekeerde weg bewandelt, waardoor je stroom kunt opslaan. Dit kan boeren tonnen per jaar opleveren. En het is een oplossing voor de mestproblematiek, de CO2-uitstoot, de stikstofuitstoot en voorkomt overbelasting van het stroomnet. Inmiddels hebben we de politieke fracties in de Provinciale Staten daarover bijgepraat. Nu hebben we geld nodig voor een werkende pilot, want alleen dan zijn bedrijven bereid er ook geld in te steken.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Frans Nikkels