Nieuw onderzoek in huis waar Enschedeër Daan Mellée werd vermoord

Het zegel van de voordeur is verbroken, het erachter hangende gordijntje opzij getrokken. Aan Het Oosterveld 28, waar al meer dan een jaar niemand meer woont, brandt licht. Aangeklikt door forensische en tactische rechercheurs, die er op deze druilerige donderdagmiddag aan het werk zijn. Voor de zoveelste keer is een politie-afvaardiging in de woning, alles om de puzzel die de moord op Daan Mellée is ietsjes verder te leggen. Maar waarom ze er precies zijn? Welk detail nu onderzocht wordt? De familie weet het niet. En de politie zegt het niet. In het belang van het onderzoek, zo is de reactie.

Eerder deze dag heeft de familie van Daan Mellée van het Team Grootschalige Opsporing voor de derde keer een grote update over de zaak gekregen, vertelt vader Joop. De politie zegt over de inhoud niets en ook de familie van het slachtoffer is gevraagd details van dat gesprek niet vrij te geven. Dat doet Joop Mellée dan ook niet. Wel wil hij delen dat hij onder de indruk is van het verrichte politiewerk. Het gaat echt de goede kant op. Ik had niet verwacht dat ze al zover zouden zijn. Ze kunnen steeds meer dingen uitsluiten.

Doodgeschoten
Daan Mellée werd op 3 juli 2018 levenloos gevonden in de woning van Debbie G., de vrouw waar hij een knipperlichtrelatie mee had. Doodgeschoten, zo maakte de politie later bekend, maar door wie en waarom is nog onduidelijk. Mellée had een strafblad en was mogelijk betrokken bij drugszaken in Amsterdam en Rotterdam, zo deelde de politie, die ook niet uitsluit dat de moord wraak is voor het mishandelen van Debbie G.; hij zou haar op een van de dagen vlak voor zijn dood in het gezicht hebben geslagen.

Drie personen werden sinds het misdrijf aangehouden. Twee van hen - beide op vrije voeten - worden nog altijd als verdachten gezien; Bart de J. uit Hengelo en de eerder genoemde Debbie G. uit Enschede.

Dat er progressie wordt geboekt, wil niet zeggen dat de zaak morgen opgelost is, begrijpt Joop Mellée. Die zaak is zo gecompliceerd, daar kunnen wij met de pet niet bij. Het is frustrerend, geeft hij toe. Voor ons is iedere dag dat de zaak niet opgelost is er een te lang.

Gevoelens
Die mening wordt gedeeld door Daan s broertje en moeder. Laatstgenoemde zette onlangs haar gevoelens op papier. Ze beschrijft de pijn, het verdriet, de radeloosheid. Over hoe kort haar lontje is, hoe het geduld op is, hoe de leegte van het gemis van haar kind voelt en over hoe moeilijk het is dat iemand die ze vertrouwden, Debbie G., nog altijd verdachte is. Het is een hele uitdaging om het leven te leven , deelt ze. Soms, als iemand het nog aandurft om te vragen hoe het nu echt gaat, komen tranen die maar blijven stromen ( ¦). Voor de buitenwereld lijkt het allemaal geweldig. We zijn weer aan het werk. Komen de dagen door. Maar voor mij is is het redden wat we redden kunnen.

Ze houden vertrouwen in het onderzoek, waarvan ze zien dat het nog volop gaande is. Langzame vooruitgang is beter dan geen vooruitgang. Een lichtpuntje in de narigheid? In het gesprek kregen ze te horen dat Daan niet geleden heeft. Joop Mellée: Dat vroegen wij ons af. Heeft ie angsten uitgestaan? Pijn gehad? Je denkt daar over na. De mededeling dat dit niet zo was, zorgde voor opluchting.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman