Enschede zet in op een toegankelijkere stad: 'Heel erg nodig'

Stel je voor, je bent gebonden aan een rolstoel en je wilt spontaan een dagje uit in Enschede. Je belt de rolstoeltaxi, maar die is al helemaal volgeboekt. Op de dagen waarop het wel kan moet je minstens een uur wachten. Dan ben je eindelijk in de stad en je wilt naar een toilet. Schoonmaaktafels voor volwassenen zijn er niet dus dat wordt ook een lastig verhaal. Het zijn enkele voorbeelden van dingen die volgens Suzanne Egging kunnen worden aangepast om de stad toegankelijker te maken.

Zwakste schakel

Egging zit zelf in een rolstoel en ervaart om deze reden problemen in haar dagelijkse leven. Ze ziet een stad die niet is ingericht voor mensen zoals zij. “Bij het opbouwen van een stad moet er eigenlijk worden gekeken naar de zwakste schakel,” zegt ze. “Als die gebruik kan maken van een voorziening dan kan iedereen er gebruik van maken”

Dit geldt volgens haar niet alleen voor mensen met een lichamelijke beperking. Zo zijn er ook mensen die niet goed tegen stimulerende prikkels kunnen, waarbij er een rustigere omgeving kan worden gecreëerd. Taalbarrières weghalen is ook een voorbeeld van het toegankelijker maken van de stad.

Buitenbeentje

Egging ziet een wereld waar een verkeerde beeldvorming is ontstaan. “We spreken nog steeds van de termen valide, mindervalide en invalide. Dat kan écht niet meer,” zegt ze. Sowieso moeten we in Enschede en de rest van Nederland beter omgaan, met mensen die wat extra hulp nodig hebben.

“Mensen vinden het eng of snappen simpelweg niet hoe ze zo’n iemand moeten benaderen. Ook tijdens mediaoptredens worden bijna nooit mensen uitgenodigd met een beperking, om over iets anders te praten dan hun beperking.” Egging heeft zelf ook op de harde manier ervaren dat er met een verkeerd beeld naar haar gekeken wordt. “Mensen zeggen wel eens tegen mij: ‘je ziet er best intelligent uit voor iemand met een rolstoel’.”

Wat nu?

Om de stad toegankelijker te maken voor de veertigduizend mensen die daarvan zouden kunnen profiteren, moeten de ogen en oren worden gespitst. Samen met beleidsmakers, ervaringsdeskundigen en ontwerpers, moet er kritisch gekeken worden naar de stad en toekomstige bouwplannen. Alle aanpassingen die doorgevoerd zullen worden gaan geld kosten. Volgens de nieuwe voorzitter mag dat geen problemen opleveren. “We hebben het hier over mensenrechten,” zegt ze.

Voordat dit kan gebeuren moet de commissie eerst nog worden samengesteld. Wie komen in aanmerking om toe te treden? In principe iedereen, maar de voorkeur ligt bij ervaringsdeskundigen. “Begeleiders kunnen ook waardevolle inzichten hebben. Maar zelfpersoonlijk ben ik meer van het ‘voor ons-door ons’ principe,” aldus Suzanne Egging.