Nieuws
Enschede
Bekendste wijkagent van Enschede met pensioen: Mond is het belangrijkste wapen
De bekendste wijkagent van Enschede gaat met pensioen. Bennie Visschedijk was decennialang het aanspreekpunt van de politie in het stadscentrum. Zijn belevenissen deelde hij met duizenden volgers op Twitter. Op één van zijn laatste fietstochtjes in uniform door de binnenstad blikt hij terug op 48 jaren als diender.
Gebogen over het stuur van zijn fiets staart Bennie Visschedijk naar de gedenksteen voor Jan Wind. De spraakwaterval valt even stil als zijn gedachten teruggaan naar 30 september 2004. Met een collega spreekt brigadier Jan Wind op die dag in de Irene-promenade een drugshandelaar aan. Eenmaal buiten trekt de Duitser onverwachts een pistool en begint te schieten. Wind wordt dodelijk getroffen.
Laatste rustplaats
Visschedijk was één van de dragers die hem naar de laatste rustplaats brachten. Iemand van je eigen afdeling waar je dagelijks mee samenwerkte. Je was er altijd voor elkaar. Het hakte er enorm in. De emotie klinkt door in zijn stem.
Nog jaarlijks legt hij met collega s en familie van Jan Wind op 30 september een bosje bloemen bij de gedenksteen. Als ik een rondje maak met een nieuwe collega, dan stoppen we hier altijd. Waarom? Tja, misschien om duidelijk te maken hoe dit werk ook kan zijn.
Vertrouwd beeld
Waarna hij snel toevoegt dat het politievak eigenlijk heel mooi is . Binnenkort wordt hij 65 en zet hij een punt achter zijn loopbaan. Ik ga met pensioen. Dat klinkt best wel gek , zegt Visschedijk. Hij zegt het tijdens één van zijn laatste fietstochtjes door de binnenstad.
Een vertrouwd beeld voor veel Enschedeërs. Hij wordt regelmatig begroet, sommigen klampen hem aan voor een praatje. Ook buiten de stad geniet Visschedijk bekendheid als de twitterende wijkagent. Hij stuurde tienduizenden berichten de wereld in en wordt door ruim achtduizend mensen gevolgd. Het levert hem al jaren een topnotering op in de Twittergids Wijkagent.
Hij is niet vies van een beetje aandacht, erkent hij. Heeft zich weleens vergaloppeerd door iets te melden dat (nog) niet met de buitenwacht gedeeld mocht worden. Dat is een risico van sociale media, ja. Maar het is een mooi middel om informatie uit te wisselen en mensen te waarschuwen. Ik krijg ook berichten van mensen die me tippen over iets. Bijvoorbeeld over een hennepkwekerij in de buurt of over gevaarlijke verkeerssituaties.
De Bothoven
Visschedijk, geboren in Overdinkel, is sinds 1971 diender. Eerst zes jaar bij de marechaussee, daarna de politie. De afgelopen tien jaren was hij wijkagent in De Bothoven, maar velen zien hem nog als de horeca-agent die hij in de twaalf jaren daarvoor was.
Hij maakte zijn opwachting in het centrum van Enschede toen de stad in de volksmond het Chicago van het oosten werd genoemd. Er gebeurt nog steeds het nodige in binnenstad. Dat zie je in alle steden. Als alcohol en drugs in het spel zijn dan gaat altijd wel ergens de rem er af. Maar in de jaren 80 en 90 was het geweld in de stad zwaarder. Toen werden ruzies met vuurwapens beslecht.
Automatisch vuurwapen
Fietsend door de Bolwerkstraat knikt hij richting een paar horecapanden en zegt: Hier heeft nog eens iemand met een automatisch vuurwapen een spoortjes langs de gevels getrokken. Met horecaondernemers, de gemeente en andere betrokkenen werkte Visschedijk aan een veiligere binnenstad. Het resulteerde in het convenant Veilig Uitgaan. Enschede was de eerste stad in Nederland met gecertificeerde horecaportiers. Jongens die gekke dingen hadden gedaan kwamen niet meer aan de deur.
Op de Oude Markt wijst hij op lichtmasten. Die zetten s nachts het hele plein in volle licht , zegt hij. Er zijn meer preventies die helpen. Collectieve horecaontzegging. Cameratoezicht. Daarmee kun je geweld niet voorkomen, maar het maakt het wel gemakkelijker daders op te sporen.
Overstap
Hij verruilde vervolgens het hectische leven van politieman in de binnenstad voor dat van agent in De Bothoven. Met die overstap had hij in het begin moeite. Het was even wennen. Je krijgt te maken met heel andere problemen. Huiselijk geweld, inbraken, burenruzies. Veel sociale problematiek. Het vraagt veel samenwerking met onder andere corporaties. Samen kun je het nodige bereiken.
Een voorbeeld daarvan is Tattersall, zegt hij. Fietsend door deze buurt merkt hij op dat de ingrijpende opknapbeurt ook de veiligheid ten goede komt. Dat zie je terug in een onlangs gemaakte turflijst. Op de hoeken van de straat zie je ze nog wel zitten met een flesje bier, maar de overlast dieper in de buurt is minder geworden.
Vuurwerkramp
Behalve de dood van Jan Wind heeft de vuurwerkramp op 13 mei 2000 de meeste indruk op hem gemaakt. Hij zat toen nog bij de Mobiele Eenheid. We werden ingezet in het rampgebied. We reden rond om collega s op te pikken die in de wijk verschrikkelijke dingen hadden gezien en bewaakten het gebied. Het was een oorlogsgebied. Overal puin, uit afgerukte gaspijpen sloegen de vlammen naar buiten. Het zijn beelden die je nooit meer vergeet.
Goed gesprek
Na een praatje bij de Performance Factory met een voorbijganger stelt de vertrekkende wijkagent vast: Eigenlijk was mijn mond mijn belangrijkste wapen. Een hand op de schouder, een goed gesprek. Met praten kun je soms veel oplossen. Daarmee kun je escalaties voor zijn.
Hij heeft weleens iemand vastgezet, maar kon vervolgens twee weken later met die persoon een bakje koffie drinken. Je moet hard kunnen zijn op zijn tijd, maar belangrijk is vooral dat je eerlijk bent. Daar hebben ook lui die over de schreef zijn gegaan respect voor. Visschedijk benadrukt het belang van wijkwerk. Dat staat jammer genoeg onder druk. Door personeelskrapte wordt de wijkagent vaker ingezet bij noodhulp.
Hachelijke momenten
Visschedijk heeft in al die jaren op straat hachelijke momenten meegemaakt. Een keer schoot iemand van binnen door de voordeur toen we er aan kwamen. Als ik nu bij een woning kom na een melding over een ruzie of iets dergelijks ga ik nooit voor de deur staan. In dit vak moet je altijd op je hoede zijn.
Nog twee dagen fietst hij in uniform door de stad. Daarna maakt hij zijn verlofdagen op tot zijn officiële afscheid in het najaar. En daarna? Visschedijk herhaalt de vraag. Hij weet even het antwoord niet. Dan zegt-ie: Ik mag graag foto s maken en filmen. Maar dat zal dit allemaal niet opvullen. Ja, het wordt wennen. Politieman zijn, dat is toch een manier van leven.
Hij vertelt met een lach dat hij van zijn werkgever nog een cursus Met pensioen krijgt aangeboden. Misschien doe ik daar wel ideeën op.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman
Laatste rustplaats
Visschedijk was één van de dragers die hem naar de laatste rustplaats brachten. Iemand van je eigen afdeling waar je dagelijks mee samenwerkte. Je was er altijd voor elkaar. Het hakte er enorm in. De emotie klinkt door in zijn stem.
Nog jaarlijks legt hij met collega s en familie van Jan Wind op 30 september een bosje bloemen bij de gedenksteen. Als ik een rondje maak met een nieuwe collega, dan stoppen we hier altijd. Waarom? Tja, misschien om duidelijk te maken hoe dit werk ook kan zijn.
Vertrouwd beeld
Waarna hij snel toevoegt dat het politievak eigenlijk heel mooi is . Binnenkort wordt hij 65 en zet hij een punt achter zijn loopbaan. Ik ga met pensioen. Dat klinkt best wel gek , zegt Visschedijk. Hij zegt het tijdens één van zijn laatste fietstochtjes door de binnenstad.
Een vertrouwd beeld voor veel Enschedeërs. Hij wordt regelmatig begroet, sommigen klampen hem aan voor een praatje. Ook buiten de stad geniet Visschedijk bekendheid als de twitterende wijkagent. Hij stuurde tienduizenden berichten de wereld in en wordt door ruim achtduizend mensen gevolgd. Het levert hem al jaren een topnotering op in de Twittergids Wijkagent.
Hij is niet vies van een beetje aandacht, erkent hij. Heeft zich weleens vergaloppeerd door iets te melden dat (nog) niet met de buitenwacht gedeeld mocht worden. Dat is een risico van sociale media, ja. Maar het is een mooi middel om informatie uit te wisselen en mensen te waarschuwen. Ik krijg ook berichten van mensen die me tippen over iets. Bijvoorbeeld over een hennepkwekerij in de buurt of over gevaarlijke verkeerssituaties.
De Bothoven
Visschedijk, geboren in Overdinkel, is sinds 1971 diender. Eerst zes jaar bij de marechaussee, daarna de politie. De afgelopen tien jaren was hij wijkagent in De Bothoven, maar velen zien hem nog als de horeca-agent die hij in de twaalf jaren daarvoor was.
Hij maakte zijn opwachting in het centrum van Enschede toen de stad in de volksmond het Chicago van het oosten werd genoemd. Er gebeurt nog steeds het nodige in binnenstad. Dat zie je in alle steden. Als alcohol en drugs in het spel zijn dan gaat altijd wel ergens de rem er af. Maar in de jaren 80 en 90 was het geweld in de stad zwaarder. Toen werden ruzies met vuurwapens beslecht.
Automatisch vuurwapen
Fietsend door de Bolwerkstraat knikt hij richting een paar horecapanden en zegt: Hier heeft nog eens iemand met een automatisch vuurwapen een spoortjes langs de gevels getrokken. Met horecaondernemers, de gemeente en andere betrokkenen werkte Visschedijk aan een veiligere binnenstad. Het resulteerde in het convenant Veilig Uitgaan. Enschede was de eerste stad in Nederland met gecertificeerde horecaportiers. Jongens die gekke dingen hadden gedaan kwamen niet meer aan de deur.
Op de Oude Markt wijst hij op lichtmasten. Die zetten s nachts het hele plein in volle licht , zegt hij. Er zijn meer preventies die helpen. Collectieve horecaontzegging. Cameratoezicht. Daarmee kun je geweld niet voorkomen, maar het maakt het wel gemakkelijker daders op te sporen.
Overstap
Hij verruilde vervolgens het hectische leven van politieman in de binnenstad voor dat van agent in De Bothoven. Met die overstap had hij in het begin moeite. Het was even wennen. Je krijgt te maken met heel andere problemen. Huiselijk geweld, inbraken, burenruzies. Veel sociale problematiek. Het vraagt veel samenwerking met onder andere corporaties. Samen kun je het nodige bereiken.
Een voorbeeld daarvan is Tattersall, zegt hij. Fietsend door deze buurt merkt hij op dat de ingrijpende opknapbeurt ook de veiligheid ten goede komt. Dat zie je terug in een onlangs gemaakte turflijst. Op de hoeken van de straat zie je ze nog wel zitten met een flesje bier, maar de overlast dieper in de buurt is minder geworden.
Vuurwerkramp
Behalve de dood van Jan Wind heeft de vuurwerkramp op 13 mei 2000 de meeste indruk op hem gemaakt. Hij zat toen nog bij de Mobiele Eenheid. We werden ingezet in het rampgebied. We reden rond om collega s op te pikken die in de wijk verschrikkelijke dingen hadden gezien en bewaakten het gebied. Het was een oorlogsgebied. Overal puin, uit afgerukte gaspijpen sloegen de vlammen naar buiten. Het zijn beelden die je nooit meer vergeet.
Goed gesprek
Na een praatje bij de Performance Factory met een voorbijganger stelt de vertrekkende wijkagent vast: Eigenlijk was mijn mond mijn belangrijkste wapen. Een hand op de schouder, een goed gesprek. Met praten kun je soms veel oplossen. Daarmee kun je escalaties voor zijn.
Hij heeft weleens iemand vastgezet, maar kon vervolgens twee weken later met die persoon een bakje koffie drinken. Je moet hard kunnen zijn op zijn tijd, maar belangrijk is vooral dat je eerlijk bent. Daar hebben ook lui die over de schreef zijn gegaan respect voor. Visschedijk benadrukt het belang van wijkwerk. Dat staat jammer genoeg onder druk. Door personeelskrapte wordt de wijkagent vaker ingezet bij noodhulp.
Hachelijke momenten
Visschedijk heeft in al die jaren op straat hachelijke momenten meegemaakt. Een keer schoot iemand van binnen door de voordeur toen we er aan kwamen. Als ik nu bij een woning kom na een melding over een ruzie of iets dergelijks ga ik nooit voor de deur staan. In dit vak moet je altijd op je hoede zijn.
Nog twee dagen fietst hij in uniform door de stad. Daarna maakt hij zijn verlofdagen op tot zijn officiële afscheid in het najaar. En daarna? Visschedijk herhaalt de vraag. Hij weet even het antwoord niet. Dan zegt-ie: Ik mag graag foto s maken en filmen. Maar dat zal dit allemaal niet opvullen. Ja, het wordt wennen. Politieman zijn, dat is toch een manier van leven.
Hij vertelt met een lach dat hij van zijn werkgever nog een cursus Met pensioen krijgt aangeboden. Misschien doe ik daar wel ideeën op.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
