Pieter Omtzigt moet na terugkeer in de Kamer keuzes maken: ‘Elke dag een begroting kennen lukt niet’
Bijna een half jaar was Pieter Omtzigt met ziekteverlof, toen hij medio september terugkeerde in de Tweede Kamer. Niet meer namens het CDA, maar als onafhankelijk Kamerlid. En dat terwijl hij het iets rustiger aan wil doen. “Dat zit niet in het aard van het beestje, maar het lukt wel tot op zekere hoogte”, aldus Omtzigt, die bij 1Twente Vandaag aanschoof om te praten over zijn eerste ervaringen als eenmansfractie.
Als ‘eenmansgroep’ is het Kamerlidmaatschap wat lastiger, omdat je alles moet bijhouden. Het ene moment stem je over het coronabeleid, het volgende moment over het zenden van troepen naar Mali. “In een grotere fractie zijn die taken meer verdeeld, maar nu doe ik dat in mijn eentje met twee parttime medewerkers.” Dat betekent dat de Enschedeër keuzes moet maken.
Bestaanszekerheid en woningnood
Daarbij richt hij zich primair op drie thema's, waaronder een nieuw sociaal contract ofwel het verbeteren van de relatie en het vertrouwen tussen overheid en burger. Het is, zeker na de bevindingen in de toeslagenaffaire, de belangrijkste politieke drijfveer van Omtzigt geworden. Zijn tweede focuspunt is bestaanszekerheid, vertelt Omtzigt. “Kunnen mensen rondkomen van een baan op het minimumloon? Dat was ooit de bedoeling, maar dat is nu niet meer te doen. Tenzij je een heel goedkope huurwoning hebt.”
Ook in de woningnood zal Omtzigt zich gaan vastbijten. “Er is geen plan”, verzucht hij bij 1Twente Vandaag. Maar er is toch niet zo lang geleden gesproken over het bouwen van 1 miljoen woningen? “Dat wordt genoemd, maar het is net zoals ik zeg: ‘ik wil een man op de maan hebben’. Maar als je een miljoen wil hebben moet je je afvragen, hoe komen we daar? Waar ga je bouwen? Tussen Enschede en Glanerbrug is misschien wel iets ruimte, maar je kan niet alleen binnenstedelijk bouwen. Dat moet je voorbereiden.”
Wetten controleren
Los van zijn focuspunten zal Omtzigt dus scherpe keuzes moeten maken. “En dat betekent dat ik niet zeven weken lang bij elke begrotingsdebat zal zijn. Want elke dag een begroting kennen, dat lukt niet.” Liever ziet de Enschedeër dat de tijd die wordt besteed aan ‘algemene debatten’ meer ten goede komt aan wetsbehandelingen.
Nieuwe wetten worden eerst voorgelegd aan de Kamerleden. “Dat hoeft niet iedereen te doen, een paar rapporteurs is genoeg. Maar je moet het wel goed doen. Nu doen we dat met 19 mensen (het aantal fracties in de Tweede Kamer, red.) en gebeurt het niet goed. Terwijl een kleine fout in de wetgeving enorme gevolgen kan hebben”, wijst hij op de misstanden in de toeslagenaffaire. “Het is precies werk en de kerntaak van een parlementariër.”
Gerelateerd
