FC Twente: rijk aan punten, armoedig in het spel

Voor de supporters van FC Twente zijn het best verwarrende tijden. Kijk naar de stand, en je wilt het geluk van alle daken schreeuwen. Tien punten voor op de nummer twee met nog tien duels te gaan: wat een succes en wat een weelde. Langzaam maar zeker komt het grote doel in zicht.

Maar tegelijkertijd knelt het toch, omdat het spel van Twente volledig contrasteert met de geweldige uitgangspositie. De koploper is alleen in punten een waardige nummer een. Het spel is doorgaans niet om aan te zien. Vrijdagavond in Oss was dat weer het geval, net als in de duels daarvoor tegen Jong PSV, Eindhoven en Roda JC.

Tegenstrijdig
De ploeg van Marino Pusic krijgt het maar niet voor elkaar ook binnen de lijnen enige superioriteit uit te stralen. Gezien de tussenstand na 28 duels zou Pusic de gevierde man moeten zijn, maar de oefenmeester krijgt er van alle kanten van langs en zit allesbehalve in een zetel. Weer zo n tegenstrijdigheid.

Technisch directeur Ted van Leeuwen voerde op de eerste werkdag van 2019 de druk op door te verklaren dat je met deze selectie beter voetbal moet kunnen spelen, maar dat is er nog altijd niet uitgekomen. Op een paar oprispingen na, zit er in de meeste wedstrijden geen enkele samenhang.

Maar op de een of andere manier komt Twente er bijna altijd mee weg. Aitor, het toeval, goed keeperswerk, goed verdedigen, geluk, de omschakeling, het cement Wout Brama en de kracht van de spelhervattingen: dat zijn de wapens die Twente naar deze positie hebben gestuwd. In dit rijtje ontbreekt het teamspel. Dat is er namelijk niet of nauwelijks.

Het moeizame verloop van de wedstrijd in Oss vrijdagavond was in allerlei opzichten treffend. Pusis had het naderhand over een zakelijke zege. Dat was het allesbehalve. Zakelijk is spelen zonder franje, maar wel met de controle. Die had Twente pas op het laatst, toen TOP alles of niks ging spelen en iedereen naar voren stuurde.

Organisatie rammelt
De thuisploeg, de nummer 7 van de eerste divisie, was zeker voor rust, de betere, slimmere en makkelijker voetballende ploeg. Zo zou het toch niet moeten zijn. Nog los van de opmerkelijke keuzes van Pusic (Bijen rechtsback, Friday in de spits met Oosterwijk) en de vele slordigheden: het ging vooral mis omdat de totale organisatie zonder bal rammelde aan alle kanten.

Of zoals dat in jargon wordt genoemd: het stond niet goed bij Twente, en als dat bij balverlies zo is, dan heb je ook in balbezit problemen. In dit systeem van 4 4-2, dat in de praktijk net zo vaak 4-2-4 is, komt Twente vrijwel altijd een mannetje tekort op het middenveld. De twee centrale mensen Wout Brama en Matthew Smith rennen zich rot om alle gaten dicht te lopen. Dat is geen doen. In dit concept luistert de samenwerking met de twee buitenste mensen (Aitor en Espinosa) en de twee aanvallers heel nauw, maar te vaak wordt er maar wat gedaan, waardoor tegenstanders er heel makkelijk onderuit kunnen spelen.

Twente krijgt op deze manier nooit druk op een opponent en wordt ook maar zelden dominant. Misschien is het voor Pusic een idee om nu - Rafik Zekhnini weer fit is - terug te schakelen naar 4-3-3. Dan is de veldbezetting bij balbezit tegenstander in elk geval duidelijk, er ontstaat minder twijfel, omdat de onderlinge afstanden kleiner zijn. Soms, als het voetballend niet loopt, moet je het simpel houden. Ook voor jezelf als zoekende trainer.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Pixabay