Nieuws
Enschede
Foto-expositie in urinoir bezet in Lonneker: 'Henk is zoals zijn foto's, desolaat en sober'
Wie fotograaf Henk Kamphuis (84) spreekt krijgt zijn vrouw Mimi (79) cadeau. Hij exposeert met zijn desolate natuurfoto's in galerie Urinoir BEZET in Lonneker. "Maar de echte kunstenaar is Mimi."
Vier foto's boven de bank vertellen het verhaal van het Aamsveen. De eerste maakte Henk twee jaar geleden: berkenbosjes in de herfst. Op een andere foto een vennetje. En op de laatste komt de bodem in zicht. Hij wijst. De bomen zijn gekapt. "De droogte heeft dat gedaan." Dat gaat hem aan het hart.
Later zal Mimi erop terugkomen: "Wij gingen altijd kamperen op een camping van Staatsbosbeheer. Willen we niet meer. Al die bomen liggen op stapels, het zijn net doden." Henk: "Ik leg het vast, stapels omgekapte bomen. Het bos dat een koppie kleiner is gemaakt." Mimi: "Da's toch erg?"
Kunstacademie
Henk en Mimi Kamphuis leerden elkaar kennen op de kunstacademie, eind jaren 50. Van de vier kinderen zijn er drie in hun voetsporen getreden. De schilderijen van Miranda, de oudste, zijn nu te zien in de Ontmoetingskerk in Enschede. Zoon Ivo heeft net een grote expositie in Haaksbergen achter de rug en de installaties van Sicco, de jongste, maken deel uit van Kunstmoment Diepenheim. Wat hen bindt is meer dan kunst. Henk: "Ik struin veel in het Aamsveen. Niet aan de Nederlandse kant, veel te druk. Net over de grens is het rustig, stil. Als ik al iemand tegenkom in het buitengebied, dan is het Ivo."
Het Aamsveen, het Buurserzand, het Witteveen, veel verder komt hij niet meer. De leeftijd hè. "Bij mij houdt het op bij de IJssel. Amsterdam? Ik zou gek worden." Hij schudt met zijn hoofd. Mimi: "Weet je, het is hier zo goed geïsoleerd dat het net is alsof je niet in een stad woont." Dat heeft Henk nodig, zegt ze. "Komt doordat hij aan de rand van Enschede is opgegroeid." Henk: "Het is mij met de paplepel ingegoten." Mimi: "Hij is een einzelgänger. Vroeger, als hij een beurs kreeg van het ministerie, gingen we naar Frankrijk, de zigeuners achterna. Of tijdens de zomervakantie naar Polen, Joegoslavië, Bosnië. Met ons busje, vier kinderen, twee honden erin. Wij zijn een zwerversfamilie die in een huis woont."
Natuur
Nog steeds zoekt hij naar de schoonheid in de natuur, met zijn vijftig jaar oude Leica. "Dat moois is er al, maar je moet het inkaderen. Ik zoek de compositie, wil het licht vangen. Over een uur is het er misschien niet meer. In de zomer ga ik ook wel naar het Aamsveen, maar maak geen foto's. Als de bladeren van de bomen zijn en je de takken ziet, dan kan ik fotograferen. Het desolate van de herfst. Ik maak altijd 36 opnames, één is er maar goed. Dat is niet erg, je hebt genoten, je hebt het ervaren, je was er op het juiste moment. Dat is het." Mimi: "Hij is zoals zijn foto's. Desolaat en sober." Nu exposeert hij in galerie Urinoir BEZET. Een beetje tegen wil en dank. Mimi: "Maar als je niet exposeert zakt je naam weg. Kamphuis is toch onze familienaam. Je moet een beetje zorgen voor de kinderen."
Henk Kamphuis, Galerie Urinoir BEZET, Dorpsplein Lonneker. De expositie is tot eind dit jaar 24 uur per dag, 7 dagen per week te zien.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Later zal Mimi erop terugkomen: "Wij gingen altijd kamperen op een camping van Staatsbosbeheer. Willen we niet meer. Al die bomen liggen op stapels, het zijn net doden." Henk: "Ik leg het vast, stapels omgekapte bomen. Het bos dat een koppie kleiner is gemaakt." Mimi: "Da's toch erg?"
Kunstacademie
Henk en Mimi Kamphuis leerden elkaar kennen op de kunstacademie, eind jaren 50. Van de vier kinderen zijn er drie in hun voetsporen getreden. De schilderijen van Miranda, de oudste, zijn nu te zien in de Ontmoetingskerk in Enschede. Zoon Ivo heeft net een grote expositie in Haaksbergen achter de rug en de installaties van Sicco, de jongste, maken deel uit van Kunstmoment Diepenheim. Wat hen bindt is meer dan kunst. Henk: "Ik struin veel in het Aamsveen. Niet aan de Nederlandse kant, veel te druk. Net over de grens is het rustig, stil. Als ik al iemand tegenkom in het buitengebied, dan is het Ivo."
Het Aamsveen, het Buurserzand, het Witteveen, veel verder komt hij niet meer. De leeftijd hè. "Bij mij houdt het op bij de IJssel. Amsterdam? Ik zou gek worden." Hij schudt met zijn hoofd. Mimi: "Weet je, het is hier zo goed geïsoleerd dat het net is alsof je niet in een stad woont." Dat heeft Henk nodig, zegt ze. "Komt doordat hij aan de rand van Enschede is opgegroeid." Henk: "Het is mij met de paplepel ingegoten." Mimi: "Hij is een einzelgänger. Vroeger, als hij een beurs kreeg van het ministerie, gingen we naar Frankrijk, de zigeuners achterna. Of tijdens de zomervakantie naar Polen, Joegoslavië, Bosnië. Met ons busje, vier kinderen, twee honden erin. Wij zijn een zwerversfamilie die in een huis woont."
Natuur
Nog steeds zoekt hij naar de schoonheid in de natuur, met zijn vijftig jaar oude Leica. "Dat moois is er al, maar je moet het inkaderen. Ik zoek de compositie, wil het licht vangen. Over een uur is het er misschien niet meer. In de zomer ga ik ook wel naar het Aamsveen, maar maak geen foto's. Als de bladeren van de bomen zijn en je de takken ziet, dan kan ik fotograferen. Het desolate van de herfst. Ik maak altijd 36 opnames, één is er maar goed. Dat is niet erg, je hebt genoten, je hebt het ervaren, je was er op het juiste moment. Dat is het." Mimi: "Hij is zoals zijn foto's. Desolaat en sober." Nu exposeert hij in galerie Urinoir BEZET. Een beetje tegen wil en dank. Mimi: "Maar als je niet exposeert zakt je naam weg. Kamphuis is toch onze familienaam. Je moet een beetje zorgen voor de kinderen."
Henk Kamphuis, Galerie Urinoir BEZET, Dorpsplein Lonneker. De expositie is tot eind dit jaar 24 uur per dag, 7 dagen per week te zien.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
