Nieuws
Enschede
Henk ter Heege (94) tachtig jaar lid van Sportclub Enschede: Deel van mijn leven geworden
Hij was 7 in 1932 toen zijn Sportclub Enschede kampioen van het oosten werd. Hij was 11 toen zijn club in de kampioenscompetitie met 2-1 van Ajax won. Henk ter Heege (94) kan veel vertellen over zijn vereniging. Hij is dan ook al tachtig jaar lid van Sportclub Enschede. Ik heb wel eens bij FC Twente gekeken, maar dat deed me niet veel. Sportclub is en blijft mijn club!
Gerben Kuitert | Tubantia
Henk ter Heege is als lid van de archiefcommissie nog elke donderdagavond te vinden in de kantine van Sportclub Enschede en kijkt op zaterdagmiddag nog regelmatig naar het eerste elftal. Een elftal dat tegenwoordig anoniem meedraait in de vierde klasse.
De sportieve hoogtijdagen van de Enschedese voetbaltrots zijn alweer een jaar of vijftien voorbij. ,,Maar je blijft toch komen, hè , zegt Henk. Want deze club is een deel van mijn leven. Het is qua voetbal allemaal een stuk minder, maar de club bestaat nog. Onze rivaal van vroeger de Enschedese Boys is twee jaar terug opgeheven. Dat is erg, al ben ik ook voor Sportclub niet gerust op de toekomst.
13 jaar was Henk toen hij zich in 1939 aanmeldde bij Sportclub. Met mijn vader ging ik altijd al naar de wedstrijden van het eerste elftal in het Van Heekpark. In mijn juniorentijd was het oorlog. Tot en met 1944 was er nog een competitie, maar toen was het al niet pluis meer op de tribunes, want de Duitsers hielden vaak razzia s. Dat gebeurde ook op stations als je mee ging naar uitwedstrijden.
Arm in arm
In de bestuurskamer hangt een foto uit april 1943 met spelers van Feyenoord en Sportclub Enschede arm in arm. Daar was ik bij , zegt Ter Heege en wijst. Die wedstrijd werd in De Goffert in Nijmegen gespeeld, vanwege het risico van bombardementen in Rotterdam. Dat de teamleden gearmd poseren hadden ze vooraf afgesproken. Een statement tegen de Duitsers. Het moest saamhorigheid en solidariteit uitstralen.
Hij kent de namen van de spelers op de foto nog uit zijn hoofd. Hagels, Wiegerink, Ten Duis, Möring... Ik loop tegenwoordig met een stok, maar het verstand is nog goed. Vijftien jaar later in 1958 was Ter Heege terug in De Goffert toen Sportclub Enschede er een beslissingswedstrijd om de landstitel speelde. Tegen DOS uit Utrecht. Met 1-0 verloren in de verlenging. Sportclub had Abe Lenstra toen al in de ploeg, maar die kon het die wedstrijd ook niet brengen.
Reserve
Zelf schopte hij het tot het tweede elftal. Ik ben wel eens reserve geweest bij het eerste, maar tot mijn grote teleurstelling ben ik nooit voor iemand ingevallen. Ter Heege ging het onderwijs in. Hij volgde in 1956 een spoedcursus van een jaar voor onderwijzer en haalde later in de avonduren zijn mo-akte Nederlands en werd leraar op het Kottenpark College. Hij werd uiteindelijk directeur van de opleiding voor kleuterleidsters in Enschede. Op z n 27ste zat zijn voetballoopbaan er op. Voetbal was niet meer te combineren met mijn studie en mijn werk , zegt hij.
Aparte kerel
Een jaar eerder kwam Abe Lenstra naar Enschede. Ter Heege had als onderwijzer op de Prinseschool de dochters van Lenstra in de klas. Abe Lenstra was destijds de absolute ster van het Nederlandse voetbal. Een aparte kerel die Lenstra. Niet altijd even soepel in de omgang. Je moest hem kennen, maar we hadden er een fantastische spits aan.
Enkele jaren later haalde Sportclub de Duitser Helmut Rahn binnen. Ook dat was een stunt , zegt Ter Heege. Rahn was de ster in het Duitse elftal dat in 1954 wereldkampioen was geworden. Hij scoorde in de finale en kwam zomaar bij ons voetballen. Hij was dan al op leeftijd en lustte een borrel, maar toch was hij een ster.
Stemmen
In het voorjaar van 1965 toen de leden van Sportclub Enschede moesten stemmen over de fusie met rivaal Enschedese Boys stemde Ter Heege tegen. FC Twente zag desondanks het levenslicht. Ik vond die fusie niet nodig , zegt hij. Sportclub was de bovenliggende partij, stond er beter voor dan de Boys. In het eerste elftal van FC Twente stond ook slechts één speler van Enschedese Boys: Willem de Vries. Nee, in het Stadion Diekman was hij na de fusie niet vaak meer. Ik heb wel eens bij FC Twente gekeken, maar dat deed me niet veel. Sportclub is en blijft mijn club!
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Robin Hilberink
Henk ter Heege is als lid van de archiefcommissie nog elke donderdagavond te vinden in de kantine van Sportclub Enschede en kijkt op zaterdagmiddag nog regelmatig naar het eerste elftal. Een elftal dat tegenwoordig anoniem meedraait in de vierde klasse.
De sportieve hoogtijdagen van de Enschedese voetbaltrots zijn alweer een jaar of vijftien voorbij. ,,Maar je blijft toch komen, hè , zegt Henk. Want deze club is een deel van mijn leven. Het is qua voetbal allemaal een stuk minder, maar de club bestaat nog. Onze rivaal van vroeger de Enschedese Boys is twee jaar terug opgeheven. Dat is erg, al ben ik ook voor Sportclub niet gerust op de toekomst.
13 jaar was Henk toen hij zich in 1939 aanmeldde bij Sportclub. Met mijn vader ging ik altijd al naar de wedstrijden van het eerste elftal in het Van Heekpark. In mijn juniorentijd was het oorlog. Tot en met 1944 was er nog een competitie, maar toen was het al niet pluis meer op de tribunes, want de Duitsers hielden vaak razzia s. Dat gebeurde ook op stations als je mee ging naar uitwedstrijden.
Arm in arm
In de bestuurskamer hangt een foto uit april 1943 met spelers van Feyenoord en Sportclub Enschede arm in arm. Daar was ik bij , zegt Ter Heege en wijst. Die wedstrijd werd in De Goffert in Nijmegen gespeeld, vanwege het risico van bombardementen in Rotterdam. Dat de teamleden gearmd poseren hadden ze vooraf afgesproken. Een statement tegen de Duitsers. Het moest saamhorigheid en solidariteit uitstralen.
Hij kent de namen van de spelers op de foto nog uit zijn hoofd. Hagels, Wiegerink, Ten Duis, Möring... Ik loop tegenwoordig met een stok, maar het verstand is nog goed. Vijftien jaar later in 1958 was Ter Heege terug in De Goffert toen Sportclub Enschede er een beslissingswedstrijd om de landstitel speelde. Tegen DOS uit Utrecht. Met 1-0 verloren in de verlenging. Sportclub had Abe Lenstra toen al in de ploeg, maar die kon het die wedstrijd ook niet brengen.
Reserve
Zelf schopte hij het tot het tweede elftal. Ik ben wel eens reserve geweest bij het eerste, maar tot mijn grote teleurstelling ben ik nooit voor iemand ingevallen. Ter Heege ging het onderwijs in. Hij volgde in 1956 een spoedcursus van een jaar voor onderwijzer en haalde later in de avonduren zijn mo-akte Nederlands en werd leraar op het Kottenpark College. Hij werd uiteindelijk directeur van de opleiding voor kleuterleidsters in Enschede. Op z n 27ste zat zijn voetballoopbaan er op. Voetbal was niet meer te combineren met mijn studie en mijn werk , zegt hij.
Aparte kerel
Een jaar eerder kwam Abe Lenstra naar Enschede. Ter Heege had als onderwijzer op de Prinseschool de dochters van Lenstra in de klas. Abe Lenstra was destijds de absolute ster van het Nederlandse voetbal. Een aparte kerel die Lenstra. Niet altijd even soepel in de omgang. Je moest hem kennen, maar we hadden er een fantastische spits aan.
Enkele jaren later haalde Sportclub de Duitser Helmut Rahn binnen. Ook dat was een stunt , zegt Ter Heege. Rahn was de ster in het Duitse elftal dat in 1954 wereldkampioen was geworden. Hij scoorde in de finale en kwam zomaar bij ons voetballen. Hij was dan al op leeftijd en lustte een borrel, maar toch was hij een ster.
Stemmen
In het voorjaar van 1965 toen de leden van Sportclub Enschede moesten stemmen over de fusie met rivaal Enschedese Boys stemde Ter Heege tegen. FC Twente zag desondanks het levenslicht. Ik vond die fusie niet nodig , zegt hij. Sportclub was de bovenliggende partij, stond er beter voor dan de Boys. In het eerste elftal van FC Twente stond ook slechts één speler van Enschedese Boys: Willem de Vries. Nee, in het Stadion Diekman was hij na de fusie niet vaak meer. Ik heb wel eens bij FC Twente gekeken, maar dat deed me niet veel. Sportclub is en blijft mijn club!
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Robin Hilberink
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
