Nieuws
Enschede
Ishak overleefde liquidatiepoging in Enschede: Slaap met een mes onder mijn kussen
De machteloosheid die Ishak voelde toen hij in zijn auto onder schot werd genomen is onbeschrijfelijk . De adrenaline gierde door zijn lichaam. Het is voorbij , dacht hij. Ishak overleefde, maar dat gevoel raakt hij niet kwijt.
Frank Timmers | Tubantia
Deze week begon het strafproces rond een serie liquidatiepogingen in Twente twee jaar geleden. De schutter Maurits R. stond terecht die het had gemunt op onder anderen Ishak Sen (47). Dit slachtoffer vertelt voor het eerst zijn verhaal. Hij was die dinsdagavond 23 mei 2017 uitgenodigd om bij vrienden in Enschede te eten. Rond een uur of elf, na het bekijken van een populaire Turkse serie, ging hij naar huis.
Restaurant
Het is stil op straat en daarom valt hem de auto op die bij het stoplicht aan de Vlierstraat aansluit. In de spiegel ziet hij twee personen met mutsen op, die iets onderuit glijden. Richting Duitsland blijft de auto hem volgen. Ishak besluit niet rechtstreeks naar zijn woning in Gronau te rijden. Omdat hij de achtervolgers niet kwijtraakt, maakt hij een tussenstop bij café-restaurant Villa Langenberg, waar een maat zit. De BMW rijdt hem voorbij. Ishak ziet het tweetal in de verte omkeren en opnieuw langsrijden.
Onderrug
Als de kust veilig lijkt, gaat hij huiswaarts. Zijn vriend staat erop dat ze eerst een paar rondjes samen rijden. De BMW laat zich niet zien, Ishak zet zijn maat af en rijdt rechtstreeks naar huis. Hij heeft het portier nog niet op een kier gezet of de BMW komt achter zijn auto tot stilstand. Een man met een vuurwapen stapt uit en schiet een kogel door de carrosserie van de auto in de onderrug van Ishak.
Ishak probeert de autosleutel weer in het contact te krijgen, maar die valt door een blessure aan zijn hand op de vloer. De belager blijft schieten, hij loopt naar een positie recht tegenover het voorportier van de auto van Ishak. Een kogel treft het linkerdijbeen van het slachtoffer.
Krakend geluid
De schutter heft het wapen, Ishak kijkt recht in de loop en denkt dat dit zijn laatste moment wordt. Hij grabbelt bij de pedalen naar zijn autosleutel. Een kogel ketst af op de carrosserie. Een buurvrouw begint te schreeuwen. De schutter blaast de aftocht. Ishak stapt uit en zakt met een krakend geluid door zijn linkerbeen.
Zestien operaties
De volgende dag ligt hij in het ziekenhuis in Gronau. Een arts vraagt hem een papier te tekenen. Ze gaan opereren, er is een risico op amputatie. Ishak die vergaat van de pijn, weigert een beenafzetting. De patiënt heeft continue politiebewaking. Hij wordt onder een valse naam overgeplaatst naar het ziekenhuis in Rheine.
Daar loopt een bekende sportchirurg rond die zegt dat hij de operatie aandurft. Het wordt de eerste van een serie van zestien operaties in vier weken inmiddels heeft hij 22 volledige narcoses achter de rug. Het is een helse tijd. Twee keer komt hij bij tijdens een operatie. Pijnstilling heeft amper effect.
Krukken
Ishak laat een röntgenfoto zien. Het bot is nog altijd verdikt, vertoont de structuur van patchwork en wordt door een plaat en pennen bijeen gehouden. Mogelijk moet de plaat die voortdurend pijn veroorzaakt voorgoed in het been blijven. Een been dat ruim een centimeter korter is geworden. Ishak loopt op krukken.
Drugshandel
Waarom en wie? , is de vraag die in het ziekenhuis door zijn hoofd spookt. Hij wint informatie in, en er komt informatie tot hem. Ishak vertelt dat hij al twintig jaar niet meer in de binnenstad van Enschede komt. Hij heeft afstand genomen van de drugshandel, een activiteit waarvoor hij boette met een celstraf. Hij hoort nergens meer bij, zegt Ishak, maar hij kent iedereen en iedereen kent hem. In een mum van tijd kan hij uittekenen wat er is gebeurd.
Het bed gedeeld
Drugsbaas Simo D., die in zijn cel beschikt over mobiele telefoons, is te weten gekomen dat de broer van Ishak het bed deelde met de vrouw van Simo D. en wil wraak. De broer vreest voor zijn leven als hij onder zijn auto een peilzender ontdekt. Halsoverkop vertrekt hij naar Turkije om niet meer terug te keren. Daarop wordt Ishak het alternatieve doelwit. Ishak denkt dat hij dood moest om zo zijn broer naar Nederland te lokken, waarna ook die zou bloeden. Hij verwijt zijn broer dat die hem niet waarschuwde en alleen aan zichzelf dacht.
Groot proces
Nog in het ziekenhuis vertelt hij de politie hoe de vork in de steel zit. Ishak ontdekt tot zijn teleurstelling dat zijn zaak op de grote hoop wordt gegooid met een reeks liquidatiepogingen in Twente. Omdat ze volgens het Openbaar Ministerie allemaal in opdracht van Simo D. zijn gepleegd wil het OM er één groot proces van maken, al hebben de andere moordpogingen op één na niet met vergelding, maar met drugs te maken. Volgens Ishak is daardoor zijn zaak nog altijd niet afgehandeld.
Ishak ging afgelopen maandag niet naar de rechtbank, waar de man die hem neerschoot terecht stond. De schutter is voor hem niet meer dan lucht . Hij wil vooral weten wat er met opdrachtgever Simo D. gebeurt. Hij is sceptisch, omdat naar zijn inzicht maar al te vaak de kleine uitvoerders worden gepakt, terwijl de grote vissen de dans ontspringen.
Urgentieverklaring
Ishak bleef thuis in zijn woning in een plaats in Twente die hij zoveel mogelijk geheim houdt. Toen hij na maanden het ziekenhuis in Rheine verliet, had hij geen onderkomen meer. Zijn oude adres in Gronau was niet langer veilig. Na druk van Ishak schreef de Nederlandse recherche uiteindelijk een brief die leidde tot een Nederlandse urgentieverklaring voor een woning. In de tussentijd verbleef Ishak bij zijn zieke moeder in Enschede.
Een gevaarlijke maatschappij
Ishak voelt zich nu meer gevangen dan ooit in de gevangenis. Hij vindt het onverantwoord familie en vrienden te laten komen uit vrees voor hun leven. Het alleen zijn vreet aan hem. Met hulp van een psycholoog hoopt hij van zijn posttraumatische stressstoornis af te komen. Laatst, toen er drie mannen aan de deur verschenen, verwelkomde hij ze met een keukenmes in de hand. Hij slaapt met een mes onder het kussen.
Biertje
Op straat heeft hij het gevoel dat hij steeds moet omkijken. Als hij geld had, kocht hij een vuurwapen, om zich te kunnen verdedigen. Hij voelt nog altijd de peilloze machteloosheid in de auto met de schutter die op hem afloopt. Als ik een wapen had gehad, had hij het niet overleefd , zegt Ishak. Vroeger gaven we elkaar een paar klappen en dronken daarna een biertje. Nu wordt er meteen geschoten en stuurt iemand vanuit de gevangenis anderen erop uit om mensen om te leggen. Hoe kan dat? Je moet je bewapenen omdat het systeem zijn werk niet doet. Er zitten lekken bij de politie. Het is een chaos aan het worden. Ik was vier jaar toen ik hier kwam. Nederland is niet meer het land van toen. Mensen kijken met haat naar elkaar. Het wordt een gevaarlijke maatschappij.
Hij is zijn baan kwijtgeraakt, komt rond van een uitkering en heeft wat plannen voor werk, maar in zijn situatie was het nog niet mogelijk. Daar bovenop voelt hij grote teleurstelling over de overheidsinstanties. Slachtofferhulp zocht hem geen enkele keer op. Omdat hij geen woonplaats had, was hij onverzekerd. Corporaties wilden hem liever niet helpen. We zijn 2,5 jaar verder en hier zit ik. Media berichten over mij, maar niemand vraagt hoe het met me gaat.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Pixabay
Deze week begon het strafproces rond een serie liquidatiepogingen in Twente twee jaar geleden. De schutter Maurits R. stond terecht die het had gemunt op onder anderen Ishak Sen (47). Dit slachtoffer vertelt voor het eerst zijn verhaal. Hij was die dinsdagavond 23 mei 2017 uitgenodigd om bij vrienden in Enschede te eten. Rond een uur of elf, na het bekijken van een populaire Turkse serie, ging hij naar huis.
Restaurant
Het is stil op straat en daarom valt hem de auto op die bij het stoplicht aan de Vlierstraat aansluit. In de spiegel ziet hij twee personen met mutsen op, die iets onderuit glijden. Richting Duitsland blijft de auto hem volgen. Ishak besluit niet rechtstreeks naar zijn woning in Gronau te rijden. Omdat hij de achtervolgers niet kwijtraakt, maakt hij een tussenstop bij café-restaurant Villa Langenberg, waar een maat zit. De BMW rijdt hem voorbij. Ishak ziet het tweetal in de verte omkeren en opnieuw langsrijden.
Onderrug
Als de kust veilig lijkt, gaat hij huiswaarts. Zijn vriend staat erop dat ze eerst een paar rondjes samen rijden. De BMW laat zich niet zien, Ishak zet zijn maat af en rijdt rechtstreeks naar huis. Hij heeft het portier nog niet op een kier gezet of de BMW komt achter zijn auto tot stilstand. Een man met een vuurwapen stapt uit en schiet een kogel door de carrosserie van de auto in de onderrug van Ishak.
Ishak probeert de autosleutel weer in het contact te krijgen, maar die valt door een blessure aan zijn hand op de vloer. De belager blijft schieten, hij loopt naar een positie recht tegenover het voorportier van de auto van Ishak. Een kogel treft het linkerdijbeen van het slachtoffer.
Krakend geluid
De schutter heft het wapen, Ishak kijkt recht in de loop en denkt dat dit zijn laatste moment wordt. Hij grabbelt bij de pedalen naar zijn autosleutel. Een kogel ketst af op de carrosserie. Een buurvrouw begint te schreeuwen. De schutter blaast de aftocht. Ishak stapt uit en zakt met een krakend geluid door zijn linkerbeen.
Zestien operaties
De volgende dag ligt hij in het ziekenhuis in Gronau. Een arts vraagt hem een papier te tekenen. Ze gaan opereren, er is een risico op amputatie. Ishak die vergaat van de pijn, weigert een beenafzetting. De patiënt heeft continue politiebewaking. Hij wordt onder een valse naam overgeplaatst naar het ziekenhuis in Rheine.
Daar loopt een bekende sportchirurg rond die zegt dat hij de operatie aandurft. Het wordt de eerste van een serie van zestien operaties in vier weken inmiddels heeft hij 22 volledige narcoses achter de rug. Het is een helse tijd. Twee keer komt hij bij tijdens een operatie. Pijnstilling heeft amper effect.
Krukken
Ishak laat een röntgenfoto zien. Het bot is nog altijd verdikt, vertoont de structuur van patchwork en wordt door een plaat en pennen bijeen gehouden. Mogelijk moet de plaat die voortdurend pijn veroorzaakt voorgoed in het been blijven. Een been dat ruim een centimeter korter is geworden. Ishak loopt op krukken.
Drugshandel
Waarom en wie? , is de vraag die in het ziekenhuis door zijn hoofd spookt. Hij wint informatie in, en er komt informatie tot hem. Ishak vertelt dat hij al twintig jaar niet meer in de binnenstad van Enschede komt. Hij heeft afstand genomen van de drugshandel, een activiteit waarvoor hij boette met een celstraf. Hij hoort nergens meer bij, zegt Ishak, maar hij kent iedereen en iedereen kent hem. In een mum van tijd kan hij uittekenen wat er is gebeurd.
Het bed gedeeld
Drugsbaas Simo D., die in zijn cel beschikt over mobiele telefoons, is te weten gekomen dat de broer van Ishak het bed deelde met de vrouw van Simo D. en wil wraak. De broer vreest voor zijn leven als hij onder zijn auto een peilzender ontdekt. Halsoverkop vertrekt hij naar Turkije om niet meer terug te keren. Daarop wordt Ishak het alternatieve doelwit. Ishak denkt dat hij dood moest om zo zijn broer naar Nederland te lokken, waarna ook die zou bloeden. Hij verwijt zijn broer dat die hem niet waarschuwde en alleen aan zichzelf dacht.
Groot proces
Nog in het ziekenhuis vertelt hij de politie hoe de vork in de steel zit. Ishak ontdekt tot zijn teleurstelling dat zijn zaak op de grote hoop wordt gegooid met een reeks liquidatiepogingen in Twente. Omdat ze volgens het Openbaar Ministerie allemaal in opdracht van Simo D. zijn gepleegd wil het OM er één groot proces van maken, al hebben de andere moordpogingen op één na niet met vergelding, maar met drugs te maken. Volgens Ishak is daardoor zijn zaak nog altijd niet afgehandeld.
Ishak ging afgelopen maandag niet naar de rechtbank, waar de man die hem neerschoot terecht stond. De schutter is voor hem niet meer dan lucht . Hij wil vooral weten wat er met opdrachtgever Simo D. gebeurt. Hij is sceptisch, omdat naar zijn inzicht maar al te vaak de kleine uitvoerders worden gepakt, terwijl de grote vissen de dans ontspringen.
Urgentieverklaring
Ishak bleef thuis in zijn woning in een plaats in Twente die hij zoveel mogelijk geheim houdt. Toen hij na maanden het ziekenhuis in Rheine verliet, had hij geen onderkomen meer. Zijn oude adres in Gronau was niet langer veilig. Na druk van Ishak schreef de Nederlandse recherche uiteindelijk een brief die leidde tot een Nederlandse urgentieverklaring voor een woning. In de tussentijd verbleef Ishak bij zijn zieke moeder in Enschede.
Een gevaarlijke maatschappij
Ishak voelt zich nu meer gevangen dan ooit in de gevangenis. Hij vindt het onverantwoord familie en vrienden te laten komen uit vrees voor hun leven. Het alleen zijn vreet aan hem. Met hulp van een psycholoog hoopt hij van zijn posttraumatische stressstoornis af te komen. Laatst, toen er drie mannen aan de deur verschenen, verwelkomde hij ze met een keukenmes in de hand. Hij slaapt met een mes onder het kussen.
Biertje
Op straat heeft hij het gevoel dat hij steeds moet omkijken. Als hij geld had, kocht hij een vuurwapen, om zich te kunnen verdedigen. Hij voelt nog altijd de peilloze machteloosheid in de auto met de schutter die op hem afloopt. Als ik een wapen had gehad, had hij het niet overleefd , zegt Ishak. Vroeger gaven we elkaar een paar klappen en dronken daarna een biertje. Nu wordt er meteen geschoten en stuurt iemand vanuit de gevangenis anderen erop uit om mensen om te leggen. Hoe kan dat? Je moet je bewapenen omdat het systeem zijn werk niet doet. Er zitten lekken bij de politie. Het is een chaos aan het worden. Ik was vier jaar toen ik hier kwam. Nederland is niet meer het land van toen. Mensen kijken met haat naar elkaar. Het wordt een gevaarlijke maatschappij.
Hij is zijn baan kwijtgeraakt, komt rond van een uitkering en heeft wat plannen voor werk, maar in zijn situatie was het nog niet mogelijk. Daar bovenop voelt hij grote teleurstelling over de overheidsinstanties. Slachtofferhulp zocht hem geen enkele keer op. Omdat hij geen woonplaats had, was hij onverzekerd. Corporaties wilden hem liever niet helpen. We zijn 2,5 jaar verder en hier zit ik. Media berichten over mij, maar niemand vraagt hoe het met me gaat.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Pixabay
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
