Nieuws
Enschede
Werkgroep wil herdenking vuurwerkramp Enschede niet geruisloos laten passeren
Hoe herdenkt Enschede over een half jaar de vuurwerkramp die bijna twee decennia geleden 23 mensen het leven kostte, waarbij duizend mensen gewond raakten en een complete woonwijk werd verwoest? Een werkgroep is al aan het brainstormen. "We gaan hier passend bij stilstaan."
Teun Staal | Tubantia
De meidagen van 2020 krijgen volgend jaar een ander karakter dan de reguliere herdenkingen van de vuurwerkramp zoals Enschede die de afgelopen jaren heeft gekend. Komen enkele honderden mensen op 13 mei steevast bij elkaar voor een korte en sobere ceremonie zonder officiële toespraken waarbij hooguit op fluistertoon wordt gesproken, over ongeveer zes maanden wordt de herinnering aan 13 mei 2000 groter aangepakt.
"We zijn nu een paar keer bij elkaar geweest", zegt Hadassa Meijer (39) over het ontstaan van de werkgroep Roombeek 2020. Meijer is vanuit het Huis van Verhalen, de ontmoetingsplek die destijds naar aanleiding van de ramp ontstond, betrokken bij de werkgroep Roombeek 2020, die haar inmiddels heeft aangewezen als woordvoerster.
Aandacht"We bekijken met een aantal mensen, van de Museumfabriek, Prismare de AKI, Tetem en de wijk op welke wijze we aandacht zouden moeten geven aan twintig jaar na de ramp. Deze gebeurtenis is zó bepalend geweest voor de ontwikkeling van de stad; dat mogen we niet geruisloos laten passeren. De behoefte om het komend jaar meer te doen met de ramp, leeft breed", zegt Meijer, die blij is dat de gemeente Enschede inmiddels ook is aangehaakt.
Zelf heeft Meijer, die in het dagelijks leven ook gemeenteraadslid is voor de ChristenUnie, indringende herinneringen aan die inktzwarte zaterdag bijna twintig jaar geleden. Ze was 19 jaar toen ze in Enschede kwam en woonde in de Renbaanstraat. "We zijn zijn toen alles kwijtgeraakt", zegt Meijer, die in 2006 in de herbouwde wijk terugkeerde. "We voelen ons er thuis."
Blijvende herdenkingsplekMeijer zegt 'aangenaam' getroffen te zijn door een publicatie van twee weken geleden in deze krant. Daarin werd gepleit voor een blijvende herdenkingsplek, inclusief permanente expositie. Maar of een dergelijke plek er komt, is de vraag. "Dat is meer iets voor de gemeente, om daar aan te werken. Wij denken meer aan een expositie die een groot deel van de maand mei beslaat. Daarnaast overwegen we een app met allerlei informatie. Verder is er een soort oral history-project met 23 mensen voor wie de ramp een ijkpunt in hun leven is geweest."
En natuurlijk zal er met de talloze knuffels die destijds als troostend gebaar door duizenden mensen zijn neergelegd in Roombeek iets in de expositie worden gedaan. "Die krijgen zonder meer een plek", zegt Meijer, die het liefst hetzelfde zou doen met de houten schuttingdelen die die rampplek zoveel mogelijk aan het zicht moesten onttrekken. "Maar ik ben bang dat we met de schuttingen weinig meer kunnen. Als je die aanraakt, houd je een partij zaagsel over."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Carlo ter Ellen
De meidagen van 2020 krijgen volgend jaar een ander karakter dan de reguliere herdenkingen van de vuurwerkramp zoals Enschede die de afgelopen jaren heeft gekend. Komen enkele honderden mensen op 13 mei steevast bij elkaar voor een korte en sobere ceremonie zonder officiële toespraken waarbij hooguit op fluistertoon wordt gesproken, over ongeveer zes maanden wordt de herinnering aan 13 mei 2000 groter aangepakt.
"We zijn nu een paar keer bij elkaar geweest", zegt Hadassa Meijer (39) over het ontstaan van de werkgroep Roombeek 2020. Meijer is vanuit het Huis van Verhalen, de ontmoetingsplek die destijds naar aanleiding van de ramp ontstond, betrokken bij de werkgroep Roombeek 2020, die haar inmiddels heeft aangewezen als woordvoerster.
Aandacht"We bekijken met een aantal mensen, van de Museumfabriek, Prismare de AKI, Tetem en de wijk op welke wijze we aandacht zouden moeten geven aan twintig jaar na de ramp. Deze gebeurtenis is zó bepalend geweest voor de ontwikkeling van de stad; dat mogen we niet geruisloos laten passeren. De behoefte om het komend jaar meer te doen met de ramp, leeft breed", zegt Meijer, die blij is dat de gemeente Enschede inmiddels ook is aangehaakt.
Zelf heeft Meijer, die in het dagelijks leven ook gemeenteraadslid is voor de ChristenUnie, indringende herinneringen aan die inktzwarte zaterdag bijna twintig jaar geleden. Ze was 19 jaar toen ze in Enschede kwam en woonde in de Renbaanstraat. "We zijn zijn toen alles kwijtgeraakt", zegt Meijer, die in 2006 in de herbouwde wijk terugkeerde. "We voelen ons er thuis."
Blijvende herdenkingsplekMeijer zegt 'aangenaam' getroffen te zijn door een publicatie van twee weken geleden in deze krant. Daarin werd gepleit voor een blijvende herdenkingsplek, inclusief permanente expositie. Maar of een dergelijke plek er komt, is de vraag. "Dat is meer iets voor de gemeente, om daar aan te werken. Wij denken meer aan een expositie die een groot deel van de maand mei beslaat. Daarnaast overwegen we een app met allerlei informatie. Verder is er een soort oral history-project met 23 mensen voor wie de ramp een ijkpunt in hun leven is geweest."
En natuurlijk zal er met de talloze knuffels die destijds als troostend gebaar door duizenden mensen zijn neergelegd in Roombeek iets in de expositie worden gedaan. "Die krijgen zonder meer een plek", zegt Meijer, die het liefst hetzelfde zou doen met de houten schuttingdelen die die rampplek zoveel mogelijk aan het zicht moesten onttrekken. "Maar ik ben bang dat we met de schuttingen weinig meer kunnen. Als je die aanraakt, houd je een partij zaagsel over."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Carlo ter Ellen
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
