Verkeer
Stuur appje
Zoek
Nieuws
Enschede

Ouders Lotte van der Zee: €˜Hoe moeten we samen oud worden na haar dood? €™

445700 947867

Het Enschedese model Lotte van der Zee sterft op 6 maart als gevolg van een hartstilstand. Terwijl ze in coma ligt en artsen vechten voor haar leven is ze jarig. Ze wordt nog net 20. Voor haar ouders werd 2019 het jaar waarin ze hun houvast in het leven verloren. Blijkbaar is onze parel elders harder nodig dan hier op aarde.

Lucien Baard | Tubantia

Bert en Eugeniek van der Zee (54 en 51 jaar) zoeken sinds de dood van hun enige kind Lotte naar troostende momenten. Om hun leven weer zin te geven. Die momenten zijn er wel, maar spaarzaam. Het is elke dag weer afwachten. Eugeniek: Je staat op met dit gemis en je gaat ermee naar bed. Bert: Je worstelt met de vraag: Hoe moeten we nu samen oud worden? Er komen geen kleine Lotjes meer.

Maar de Enschedeërs willen hun positieve levensinstelling niet verloochenen. Daarvoor komt hun parel Lotte nog te vaak voorbij in de verhalen van de mensen die haar kenden. En we zijn ook niet de enigen in de wereld die een groot verlies moeten verwerken. Achter elke traan zit ook iets van verwerking.

Bert: Je hoopt er samen weer wat van te kunnen maken. Uit het leven stappen is geen optie. We hebben elkaar hard nodig en we hebben ook betekenis voor anderen: onze ouders, de mensen die Lotte kenden. We moeten die berg over, hoe dan ook. Die berg over, dat is zijn levensmotto. En een berg is het.

Die eerste acht maanden na de dood van Lotte hebben ze vooral op adrenaline geleefd, denken ze. Pas de afgelopen weken plagen de beelden me veel erger , zegt Bert. Hoe ze daar in het ziekenhuis lag. Ze lijken zich steeds heftiger op te dringen. Je weet als ouder dat je je kind in feite maar in bruikleen hebt. Ooit moet je het loslaten. Maar nu? Zo? De stilte komt op ons af , zegt Eugeniek. Soms zoeken ze de drukte op om maar onder de mensen te zijn. Vluchtgedrag. .

Miss Teen Universe
Lotte van der Zee. Ze werd in 2017 uitgeroepen tot de mooiste tiener van de wereld. Ze was de eerste die de titel Miss Teen Universe naar Nederland haalde. Fotomodel was ze, een stijlicoon op Instagram. Maar ook de ambassadrice voor het meldpunt Loverboyproblematiek. En hockeykeepster. Ze was een rouwdouwer op het veld, die soms als een viswijf aanwijzingen schreeuwde. Tot het keepersmasker afging en ze haar lange blonde haren losgooide. Ze was ook een jonge vrouw, die droomde van een carrière als model en vervolgens van het hebben van een eigen modebedrijf. Als peuter zag de familie het al aan Lotte: Daar zit een goed koppie op, met een goed verstand .

Op school schroomde ze niet een pestkop op z n nummer te zetten. Je verziekt de sfeer. Als je zo blijft wil ik niet meer bij jou in de klas zitten . Als model durfde ze opdrachtgevers aan te spreken op gebrek aan fatsoen. Ze vertelde ons: Of hij begrijpt het. Of hij begrijpt het niet en lig ik eruit. Maar dan had ik daar toch niets te zoeken . Ze was al vroeg volwassen. Je vraagt je altijd af: tot waar had haar horizon kunnen reiken? Wat had ze nog voor anderen kunnen betekenen?

Ze werd zieker en zieker
Ze stierf tijdens een skivakantie met haar ouders. Ze waren in Oostenrijk, op hun vertrouwde locatie: een hotel in Westendorf. Daar kwam het gezin al toen Lotte 4 was. De dag voor haar 20ste verjaardag kwam ze niet naar het ontbijt, omdat ze zich niet lekker voelde. In de loop van de middag werd Lotte zieker en zieker. In de armen van haar ouders kreeg ze een hartstilstand. Eugeniek en Bert reanimeerden haar.

Lotte werd in het ziekenhuis in Rosenheim in een kunstmatige coma gehouden. Dagen later werd ze per helikopter overgebracht naar een ziekenhuis in München, waar meer gespecialiseerde neurologische kennis is. We praatten de hele tijd tegen haar over van alles. We hoopten dat ze ons zou horen. We vertelden hoe iedereen met haar meeleefde: haar opa s en oma s, vrienden, de hockeyclub. En over het komende carnaval waar ze zo dol op was.

De trekvogel De Kneu
Via haar telefoon speelden ze aan haar ziekenhuisbed de playlists af met haar favoriete liedjes. Klonk er opeens op de intensive care de carnavalshit De Kneu van de Zware Jongens. Over de trekvogel de kneu . Zeg de kneu tig keer snel achter elkaar en je hoort alleen maar: neuken, neuken, neuken... Bert en Eugeniek schrokken zich te barsten, vlogen naar de uitknop van de installatie en zaten vervolgens met rooie oortjes aan haar bed. Ze moesten lachen en huilen tegelijk, nu weer.

Na twee weken is het duidelijk: de hoop is vervlogen. De Duitse artsen staan machteloos. Eén voor één begeven haar organen het. In haar allerlaatste nacht is het net alsof ze haar ouders roept. Bert: Ik werd in het hotel rond half tien ineens zo raar onrustig. Ik vertrouwde het niet. Ik zei: We gaan naar Lotte. Nu! Achteraf bleek dat ook het moment dat het ziekenhuis overwoog hen te alarmeren. De arts keek op van hun komst: Jullie zijn al gebeld? Ze renden naar het bed van Lotte. Ze zagen de pijn van de doodstrijd op haar gezicht. Hun meisje had op hen gewacht. Drie kwartier later overleed ze. Ze zag er zo gestrest en moe uit. Maar toen ze haar laatste adem uitblies lag ze er ineens prachtig bij, zo mooi. Je voelde de vrede. En zo is ze op haar 20ste, op haar moment op haar wolkje gekropen.

Alleen verder moeten
En nu moeten ze alleen verder. Eugeniek, eigenaresse van haar eigen schoonheidssalon. Met veel vaste klanten die Lotte groot zagen worden. Bert, chauffeur in het streekvervoer. Hij krijgt steeds vriendinnen van Lotte in de bus. Voor beiden soms confronterend. In hun woning lacht Lotte je overal vanaf foto s toe. Bij de eethoek hangt haar portret meer dan levensgroot. Ze lacht haar tanden bloot. Lange blonde haren. Het zonnetje in huis. Dat is typisch Lotte.

De kerstboom is met tegenzin opgezet. Harde taal is niets voor het echtpaar, maar de boom is vloekend versierd. Ze dwongen zichzelf ook een eigen kerstkaart te maken. Twintig jaar lang stuurden ze een vrolijke foto van het gezin met daarop een nieuwjaarswens. Zo zie je Lotte van guitige baby opgroeien tot een plaatje van een vrouw. Voor het eerst staat ze er dit jaar niet meer bij op de foto... Het kan je gestolen worden , zegt Eugeniek. Lotte was thuis vooral degene die dol was op deze tijd van het jaar en het hele huis versierde. Je leeft voor je kind en dat ben je ineens kwijt. Maar we moeten wel verder. En verder kijken. Als we dit soort dingen nu niet doen, dan doen we het nooit meer. Zo simpel is het.

Kamer 01
Daarom komt in februari 2020 de zwaarste wintersportvakantie ooit. Een onderdeel van die berg die ze over moeten. Ze hebben wéér geboekt in hetzelfde hotel, het hotel waar Lotte haar hartstilstand kreeg. In dezelfde kamer ook. Kamer 01. Een andere kamer is ondenkbaar. Want dan voelt het alsof we Lotte negeren. In de Oostenrijkse sneeuw zullen ze hun dochter herdenken, al weten ze nog niet goed hoe.

Bert en Eugeniek hopen dat Lotte er even komt spoken . Vol leven, zoals ze was. Eugeniek: Ze past op ons. Ze is onze beschermengel en ze dwarrelt zo nu en dan om ons heen. Ik weet het zeker. Ik zat een keer in de auto en ineens rook ik heel sterk haar geur. Alsof ze naast me zat. Haar man heeft vergelijkbare ervaringen. Maar misschien zijn het wel gewoon onze hersenen die ons in de maling nemen. Eugeniek: Dat kan, maar dan vind ik het ook best. Want het biedt troost. Daarom kijkt ze in tegenstelling tot Bert graag de video s van Lotte terug. Ik vind het fijn om haar te zien bewegen.

Doodsoorzaak
Dat tot op heden de oorzaak van haar dood niet is achterhaald knaagt aan Eugeniek. Ze is ergens bang dat iemand bij het uitgaan de avond ervoor wat in haar drankje deed, ook al is daar geen enkele aanwijzing voor. De angst van een moeder. De artsen denken eerder aan het Brugada- syndroom, een aangeboren hartafwijking. Maar omdat ze dat niet met zekerheid konden vaststellen moest het lichaam van Lotte aan deKriminalpolizei wordenovergedragen voor een autopsie. Maar ook die sectie bood geen helderheid.

Eugeniek heeft er last van. Ze hebben ons meisje voor die schouwing helemaal gesloopt en dan komt er geen antwoord. Voor Bert maakt het niet meer uit. Hij gelooft net als zijn vrouw dat er een weerzien is na zijn dood. Als ik mijn ogen sluit weet ik wat er is gebeurd. Het is even stil en dan zegt hij: Zul je zien: word ik natuurlijk 100. Met dat lege gevoel.

Haar kamer is nog onaangeroerd. Daar staat ook de urn met haar as. Ze is thuis. Wie wil kan haar daar een bloemetje brengen. Want hun levenslustige Lotte hoort niet op een kille begraafplaats.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede. Foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.