Nieuws
Enschede
Aantal ic-bedden MST verdubbeld: Twentenaren hoeven niet uit te wijken naar elders
MST heeft komende zondag 52 intensivecarebedden beschikbaar. Daarmee voldoet het Enschedese ziekenhuis aan de uitdrukkelijke wens om de ic-capaciteit te verdubbelen in verband met de medische zorg voor coronapatiënten. Ook de personele bezetting is rond.
Josien Kodde | Tubantia
Alle andere ziekenhuizen in Nederland staan eveneens voor die opgave die is uitgezet door het landelijke coördinatiecentrum voor de spreiding van coronabedden. In totaal zullen er zondag 2400 ic-bedden in Nederland beschikbaar moeten zijn.
Het Medisch Spectrum Twente heeft volgens medisch manager Bert Beishuizen ook voldoende personeel klaarstaan om de medische zorg voor coronapatiënten te kunnen garanderen, ook als het dubbele aantal ic-bedden wordt bezet. Dat volgens hem te danken aan het buddy-systeem waarmee wordt gewerkt. Aan elke ic-verpleegkundige wordt een andere ziekenhuismedewerker gekoppeld, die assisteert en ondersteunt. Normaal werken we met één ic-verpleegkundige op twee patiënten. Vanwege het grote aantal ic-patiënten is dat nu soms één op drie. Als het één op vier wordt, wordt de kwaliteit minder. Maar zelfs dan zal deze naar mijn mening nog verantwoord zijn. Maar de vraag is wel of je het daarna nog heel veel verder moet oprekken.
Terug naar Brabant
Beishuizen hoopt dat een aantal Brabantse patiënten dat is opgenomen in het MST binnenkort terug kan naar die provincie. Hij doelt op patiënten die zo zijn opgeknapt dat ze van de ic af kunnen, maar ook op patiënten, die nog wel op de ic zijn aangewezen. Het is nog niet voorgekomen dat een Brabander is teruggeplaatst. Dat zou wel moeten gebeuren. We bellen hier elke dag over met het coördinatiecentrum dat gaat over de spreiding van coronapatiënten over Nederland.
Circa driekwart van de ic-bedden binnen MST wordt momenteel ingenomen door coronapatiënten uit Brabant. Medisch manager Beishuizen: Dit gaat niet ten koste van Twentenaren. Zij kunnen hier terecht en dat blijft zo. Mensen van hier hoeven niet uit te wijken naar elders.
Code zwart
Van de 52 ic-bedden waarover MST zondag beschikt, zijn er 42 gereserveerd voor coronapatiënten. Daarnaast is er een afzonderlijke ic met tien bedden voor ernstig zieken met andere aandoeningen. Extra bedden bijplaatsen op die laatste ic is mogelijk, aldus Beishuizen.
Beishuizen verwacht dat het totaal van 52 bedden dat zondag wordt bereikt, voldoende is voor de uitdaging waarvoor MST zich gesteld ziet. Er zijn een paar regio s in Nederland waar code zwart dreigt. Dat betekent dat je moet gaan kiezen tussen wie je wel behandelt en wie niet. Dat is hier niet aan de orde. Het oosten van het land blijft relatief gespaard.
Nog ruimte
Dat laatste neemt niet weg dat de ic-bedden bijna continu vol liggen. Soms zijn er één of twee leeg. Maar als iemand weggaat, dan loopt het daarna direct weer vol. Waar we kunnen nemen we zelfs nog steeds patiënten van buiten Twente aan.
Intensive care verpleegkundige Wim Addink: Eén na de andere Brabantse patiënt ontwaakt nu uit kunstmatig coma
Eerst Faro. Daarna de vuurwerkramp. Nu corona. Intensive care verpleegkundige Wim Addink was er alle keren bij om hulp te verlenen. Je denkt telkens: Dit maak je nooit weer mee.
De MST-medewerker zal nooit de eer voor zichzelf opeisen. Maar het is een feit. Voor de derde keer maakt hij van nabij een gebeurtenis van historische betekenis mee. Corona roept herinneringen op.
Overlevenden
21 december 1992. Op de luchthaven van de Portugese stad Faro stortte een Douglas DC-10-30CF van Martinair tijdens een landing neer. Tientallen Nederlanders kwamen om. Overlevenden werden naar het calamiteitenhospitaal van het UMC Utrecht gebracht. Wim Addink werkte daar en verzorgde slachtoffers.
Dan 13 mei 2000. De vuurwerkramp, in zijn eigen stad Enschede. Hij had dienst en zag de slachtoffers binnen komen. Nu corona. Wim Addink heeft er net twaalf dagen aan een stuk achter elkaar op zitten. Deels in twaalfuursdiensten. Ja, het is heftig.
Slaapmedicatie
De Brabantse patiënten kwamen als eersten binnen in MST. Twee weken terug was dat. Omdat ze in gecontroleerde toestand in de mobiele ic-unit vervoerd moesten worden, werden ze daar in slaap gebracht.
We zien nu dat de ziektebeelden van de Brabanders wat milder worden. Dus stoppen wij met slaapmedicatie. De één na de ander ontwaakt. Het kan dagen duren voor iemand uit z n slaapwaakritme is. Als ze wakker worden, kijk je of ze alert zijn. Dan praat je een hele tijd tegen ze. Je bent in Enschede zeggen we. Ze weten vaak niet dat ze in kunstmatig coma zijn gehouden. Dus ook niet dat ze in Twente zijn. Lijkt me vreemd hoor, dat je ineens een Tukker naast je bed hebt staan.
Gevoel voor humor
Wim Addink lacht. Hij heeft zijn gevoel voor humor niet verloren. De verpleegkundige vertelt over de doodse stilte in het ziekenhuis. De vreemde rust en kalmte op de ic, waar onder normale omstandigheden veel familie is. Hier wordt veel gepraat altijd. Met een traan en een lach, zoals dat heet. Maar de naasten ontbreken nu. Ineens skypen patiënten met hun familie. Wat voorheen niet kon Je gaat toch niet beeldbellen op een ic! gebeurt nu gewoon.
Superalert
Corona is een vreemd virus, zegt Addink. Hij omschrijft het ziektebeeld als uiterst grillig . Covid-19patiënten zijn veel eerder instabiel. Ook op andere momenten dan je verwacht. Bij normale ic-patiënten zie je dat aankomen. De bloeddruk daalt bijvoorbeeld. Of het zuurstofgehalte gaat omlaag. Dan weet je wat je moet doen. Dat kan nu niet. Je ziet het vooraf niet. De koorts loopt in twee uur ineens op van 37 naar 39 graden. Of de zuurstofbehoefte neemt plotseling toe of de bloeddruk daalt ineens. Je bent superalert. Wat je trouwens altijd bent. We leveren hier goede zorg en dat doen we voor iedereen. Het verschil is alleen dat we niet zien aankomen hoe patiënten reageert. Regeren is vooruitzien, je weet wat je moet doen. Maar het grillige verloop van deze ziekte, maakt het onmogelijk om te anticiperen.
Vanwege de hoge besmettelijkheid, bundelen Addink en zijn collega s tijdens hun werk de verpleegkundige en verzorgende taken. Het wisselen van medicatie, legen van de urinekatheter, beademingsinstelling veranderen. Door dat te combineren, werken ze veiliger. Ze hoeven minder vaak de afdeling in en uit. Ook doen ze langer met spaarzame persoonlijke beschermingsmiddelen als mondkapjes en schorten.
De werkwijze voorkomt niet dat er toch MST-medewerkers besmet raken. Meerdere collega s van Addink zitten ziek thuis. Of me dat beangstigd? Nee, ik ben niet bang. We krijgen het allemaal. Dat weten we. Daar worden we niet anders van.
Maar maakt me dat een held? Een vreselijke term, vindt hij. Ik doe normaal m n werk. Nu gaat iedereen applaudisseren. Daar kan ik niet zo goed mee overweg. We doen niet meer als ons best. Ja, wij zijn dan verpleegkundigen. Maar mijn dochter werkt bij supermarkt Jumbo. Daar wordt de hele dag gekucht en geproest. Ze is veel kwetsbaarder. Zij is meer een held dan ik dat ben.
Job Meirik was anesthesiemedewerker in de operatiekamer. Vanaf het moment van de coronauitbraak heeft hij een andere taak. Samen met collega s richt hij de nieuwe intensive cares in.
In drie weken tijd is een logistiek huzarenstukje afgeleverd, waar velen uit het ziekenhuis aan meewerkten; van medische techniek en gebouwenbeheer tot schoonmaak en medische staf. Maar de klus is met name gefikst door personeel van de operatiekamer en de intensive care.
Verbroedering
Eendrachtig zetten ze de schouders eronder. Door de samenwerking ontstaat meer begrip voor elkaars vak. Het verbroedert. Daar blijven we na deze crisis hopelijk nog van profiteren. In korte tijd is op de uitslaapkamer van het ziekenhuis een nieuwe ic up en running gemaakt.
We regelden beademingsmachines uit eigen huis en kregen apparatuur aangeboden van de Universiteit Twente en Saxion. Planningen werden gemaakt. Randzaken geregeld. Apparatuur ingesteld. Alles om de ic-patiënten zonder corona op te vangen in tien bedden op de voormalige uitslaapkamer.
Klaar voor meer
De klus is nog niet af, legt Job Meirik uit. MST beschikt nu over vier ic-afdelingen. Drie daarvan zijn voor Covid-19-patiënten. De vierde is voor gewone ic-zieken. Een team waar Job Meirik bijhoort, zit opnieuw aan de tekentafel om extra ruimte te creëren.
Samen met een collega ben ik verantwoordelijk voor de hardware. Waar kun je wat neerzetten? Wat hebben we nog in huis? Welke beademingsmachines kunnen we nog installeren? Allemaal vragen waar, zodra een besluit valt, direct actie op wordt ondernomen.
Traumaopvang
Zodra Meirik zijn huidige taken heeft volbracht, krijgt hij een andere taak. Hij wordt buddy van een verpleegkundige op de intensive care. Op die afdeling kwam ik als anesthesiemedewerker natuurlijk regelmatig. Na een operatie of traumaopvang brachten we patiënten naar de ic. Nu kom ik er zelf te werken. Onder de oude omstandigheden werken de verpleegkundigen in duo s op de ic. Omdat er een personeelstekort is, worden andere beroepsgroepen binnen het ziekenhuis ingeschakeld.
Regie
De verpleegkundige houdt de regie. De buddy helpt mee met de zorg. Ik kan haar ontlasten omdat ik gewend ben parameters af te lezen als beademing, hartritme, bloeddruk en zuurstofgehalte. Samen krijgen we twee of drie patiënten onder onze hoede.
Job Meirik maakt zich zorgen over de inzetbaarheid van personeel. Hoe lang houden we alle ballen nog in de lucht? Middelen en materialen zijn voorhanden. Maar de vele uren die we moeten maken. Tel daarbij op het ziekteverzuim. Aan de moraal ligt het niet. Die is goed. De komende weken worden cruciaal.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede. foto: Lars Smook
Alle andere ziekenhuizen in Nederland staan eveneens voor die opgave die is uitgezet door het landelijke coördinatiecentrum voor de spreiding van coronabedden. In totaal zullen er zondag 2400 ic-bedden in Nederland beschikbaar moeten zijn.
Het Medisch Spectrum Twente heeft volgens medisch manager Bert Beishuizen ook voldoende personeel klaarstaan om de medische zorg voor coronapatiënten te kunnen garanderen, ook als het dubbele aantal ic-bedden wordt bezet. Dat volgens hem te danken aan het buddy-systeem waarmee wordt gewerkt. Aan elke ic-verpleegkundige wordt een andere ziekenhuismedewerker gekoppeld, die assisteert en ondersteunt. Normaal werken we met één ic-verpleegkundige op twee patiënten. Vanwege het grote aantal ic-patiënten is dat nu soms één op drie. Als het één op vier wordt, wordt de kwaliteit minder. Maar zelfs dan zal deze naar mijn mening nog verantwoord zijn. Maar de vraag is wel of je het daarna nog heel veel verder moet oprekken.
Terug naar Brabant
Beishuizen hoopt dat een aantal Brabantse patiënten dat is opgenomen in het MST binnenkort terug kan naar die provincie. Hij doelt op patiënten die zo zijn opgeknapt dat ze van de ic af kunnen, maar ook op patiënten, die nog wel op de ic zijn aangewezen. Het is nog niet voorgekomen dat een Brabander is teruggeplaatst. Dat zou wel moeten gebeuren. We bellen hier elke dag over met het coördinatiecentrum dat gaat over de spreiding van coronapatiënten over Nederland.
Circa driekwart van de ic-bedden binnen MST wordt momenteel ingenomen door coronapatiënten uit Brabant. Medisch manager Beishuizen: Dit gaat niet ten koste van Twentenaren. Zij kunnen hier terecht en dat blijft zo. Mensen van hier hoeven niet uit te wijken naar elders.
Code zwart
Van de 52 ic-bedden waarover MST zondag beschikt, zijn er 42 gereserveerd voor coronapatiënten. Daarnaast is er een afzonderlijke ic met tien bedden voor ernstig zieken met andere aandoeningen. Extra bedden bijplaatsen op die laatste ic is mogelijk, aldus Beishuizen.
Beishuizen verwacht dat het totaal van 52 bedden dat zondag wordt bereikt, voldoende is voor de uitdaging waarvoor MST zich gesteld ziet. Er zijn een paar regio s in Nederland waar code zwart dreigt. Dat betekent dat je moet gaan kiezen tussen wie je wel behandelt en wie niet. Dat is hier niet aan de orde. Het oosten van het land blijft relatief gespaard.
Nog ruimte
Dat laatste neemt niet weg dat de ic-bedden bijna continu vol liggen. Soms zijn er één of twee leeg. Maar als iemand weggaat, dan loopt het daarna direct weer vol. Waar we kunnen nemen we zelfs nog steeds patiënten van buiten Twente aan.
Intensive care verpleegkundige Wim Addink: Eén na de andere Brabantse patiënt ontwaakt nu uit kunstmatig coma
Eerst Faro. Daarna de vuurwerkramp. Nu corona. Intensive care verpleegkundige Wim Addink was er alle keren bij om hulp te verlenen. Je denkt telkens: Dit maak je nooit weer mee.
De MST-medewerker zal nooit de eer voor zichzelf opeisen. Maar het is een feit. Voor de derde keer maakt hij van nabij een gebeurtenis van historische betekenis mee. Corona roept herinneringen op.
Overlevenden
21 december 1992. Op de luchthaven van de Portugese stad Faro stortte een Douglas DC-10-30CF van Martinair tijdens een landing neer. Tientallen Nederlanders kwamen om. Overlevenden werden naar het calamiteitenhospitaal van het UMC Utrecht gebracht. Wim Addink werkte daar en verzorgde slachtoffers.
Dan 13 mei 2000. De vuurwerkramp, in zijn eigen stad Enschede. Hij had dienst en zag de slachtoffers binnen komen. Nu corona. Wim Addink heeft er net twaalf dagen aan een stuk achter elkaar op zitten. Deels in twaalfuursdiensten. Ja, het is heftig.
Slaapmedicatie
De Brabantse patiënten kwamen als eersten binnen in MST. Twee weken terug was dat. Omdat ze in gecontroleerde toestand in de mobiele ic-unit vervoerd moesten worden, werden ze daar in slaap gebracht.
We zien nu dat de ziektebeelden van de Brabanders wat milder worden. Dus stoppen wij met slaapmedicatie. De één na de ander ontwaakt. Het kan dagen duren voor iemand uit z n slaapwaakritme is. Als ze wakker worden, kijk je of ze alert zijn. Dan praat je een hele tijd tegen ze. Je bent in Enschede zeggen we. Ze weten vaak niet dat ze in kunstmatig coma zijn gehouden. Dus ook niet dat ze in Twente zijn. Lijkt me vreemd hoor, dat je ineens een Tukker naast je bed hebt staan.
Gevoel voor humor
Wim Addink lacht. Hij heeft zijn gevoel voor humor niet verloren. De verpleegkundige vertelt over de doodse stilte in het ziekenhuis. De vreemde rust en kalmte op de ic, waar onder normale omstandigheden veel familie is. Hier wordt veel gepraat altijd. Met een traan en een lach, zoals dat heet. Maar de naasten ontbreken nu. Ineens skypen patiënten met hun familie. Wat voorheen niet kon Je gaat toch niet beeldbellen op een ic! gebeurt nu gewoon.
Superalert
Corona is een vreemd virus, zegt Addink. Hij omschrijft het ziektebeeld als uiterst grillig . Covid-19patiënten zijn veel eerder instabiel. Ook op andere momenten dan je verwacht. Bij normale ic-patiënten zie je dat aankomen. De bloeddruk daalt bijvoorbeeld. Of het zuurstofgehalte gaat omlaag. Dan weet je wat je moet doen. Dat kan nu niet. Je ziet het vooraf niet. De koorts loopt in twee uur ineens op van 37 naar 39 graden. Of de zuurstofbehoefte neemt plotseling toe of de bloeddruk daalt ineens. Je bent superalert. Wat je trouwens altijd bent. We leveren hier goede zorg en dat doen we voor iedereen. Het verschil is alleen dat we niet zien aankomen hoe patiënten reageert. Regeren is vooruitzien, je weet wat je moet doen. Maar het grillige verloop van deze ziekte, maakt het onmogelijk om te anticiperen.
Vanwege de hoge besmettelijkheid, bundelen Addink en zijn collega s tijdens hun werk de verpleegkundige en verzorgende taken. Het wisselen van medicatie, legen van de urinekatheter, beademingsinstelling veranderen. Door dat te combineren, werken ze veiliger. Ze hoeven minder vaak de afdeling in en uit. Ook doen ze langer met spaarzame persoonlijke beschermingsmiddelen als mondkapjes en schorten.
De werkwijze voorkomt niet dat er toch MST-medewerkers besmet raken. Meerdere collega s van Addink zitten ziek thuis. Of me dat beangstigd? Nee, ik ben niet bang. We krijgen het allemaal. Dat weten we. Daar worden we niet anders van.
Maar maakt me dat een held? Een vreselijke term, vindt hij. Ik doe normaal m n werk. Nu gaat iedereen applaudisseren. Daar kan ik niet zo goed mee overweg. We doen niet meer als ons best. Ja, wij zijn dan verpleegkundigen. Maar mijn dochter werkt bij supermarkt Jumbo. Daar wordt de hele dag gekucht en geproest. Ze is veel kwetsbaarder. Zij is meer een held dan ik dat ben.
Job Meirik was anesthesiemedewerker in de operatiekamer. Vanaf het moment van de coronauitbraak heeft hij een andere taak. Samen met collega s richt hij de nieuwe intensive cares in.
In drie weken tijd is een logistiek huzarenstukje afgeleverd, waar velen uit het ziekenhuis aan meewerkten; van medische techniek en gebouwenbeheer tot schoonmaak en medische staf. Maar de klus is met name gefikst door personeel van de operatiekamer en de intensive care.
Verbroedering
Eendrachtig zetten ze de schouders eronder. Door de samenwerking ontstaat meer begrip voor elkaars vak. Het verbroedert. Daar blijven we na deze crisis hopelijk nog van profiteren. In korte tijd is op de uitslaapkamer van het ziekenhuis een nieuwe ic up en running gemaakt.
We regelden beademingsmachines uit eigen huis en kregen apparatuur aangeboden van de Universiteit Twente en Saxion. Planningen werden gemaakt. Randzaken geregeld. Apparatuur ingesteld. Alles om de ic-patiënten zonder corona op te vangen in tien bedden op de voormalige uitslaapkamer.
Klaar voor meer
De klus is nog niet af, legt Job Meirik uit. MST beschikt nu over vier ic-afdelingen. Drie daarvan zijn voor Covid-19-patiënten. De vierde is voor gewone ic-zieken. Een team waar Job Meirik bijhoort, zit opnieuw aan de tekentafel om extra ruimte te creëren.
Samen met een collega ben ik verantwoordelijk voor de hardware. Waar kun je wat neerzetten? Wat hebben we nog in huis? Welke beademingsmachines kunnen we nog installeren? Allemaal vragen waar, zodra een besluit valt, direct actie op wordt ondernomen.
Traumaopvang
Zodra Meirik zijn huidige taken heeft volbracht, krijgt hij een andere taak. Hij wordt buddy van een verpleegkundige op de intensive care. Op die afdeling kwam ik als anesthesiemedewerker natuurlijk regelmatig. Na een operatie of traumaopvang brachten we patiënten naar de ic. Nu kom ik er zelf te werken. Onder de oude omstandigheden werken de verpleegkundigen in duo s op de ic. Omdat er een personeelstekort is, worden andere beroepsgroepen binnen het ziekenhuis ingeschakeld.
Regie
De verpleegkundige houdt de regie. De buddy helpt mee met de zorg. Ik kan haar ontlasten omdat ik gewend ben parameters af te lezen als beademing, hartritme, bloeddruk en zuurstofgehalte. Samen krijgen we twee of drie patiënten onder onze hoede.
Job Meirik maakt zich zorgen over de inzetbaarheid van personeel. Hoe lang houden we alle ballen nog in de lucht? Middelen en materialen zijn voorhanden. Maar de vele uren die we moeten maken. Tel daarbij op het ziekteverzuim. Aan de moraal ligt het niet. Die is goed. De komende weken worden cruciaal.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede. foto: Lars Smook
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
