Verkeer
Stuur appje
Zoek
Nieuws
Enschede

Het Urinoir in Lonneker, misschien wel de enige galerie die nog open is

455814 964611

Het stonk er, dus liep Anja Wisseborn als kind met een grote boog om het herentoilet op het Dorpsplein heen. Nu zijn haar tekeningen te zien in galerie Urinoir BEZET, misschien wel de enige galerie die nog open is.

Marjon Kok | Tubantia

Een paar schoenen, de merel die fluit, het boerderijtje in het buitengebied. Ze waren er al en zullen altijd bestaan. In een tijd waarin zo veel onzeker is, vind ik het fijn om mij te richten op wat er altijd zal zijn , zegt Anja Wisseborn (41). Dus wil ik graag een inkijkje geven in mijn zekerheden.

Dat doet ze met haar fijne tekeningen in Galerie Urinoir, de enige galerie die op dit moment te bezoeken is. Wie zin heeft kan er tijdens een wandeling of fietstochtje gewoon even stoppen.

Stinken
Ze groeide op in Lonneker. We speelden op het schoolplein of in de bossen, maar nooit op het Dorpsplein en de buurt van het urinoir. Het stonk er enorm. Heel mooi dus dat ik hier nu mijn tekeningen kan laten zien.

Anja Wisseborn tekent bij vlagen veel. En juist nu wil het even niet lukken , zegt ze. Ik werk bij Concordia en toen we hoorden dat we thuis moesten werken, kregen we de opdracht vooral ook tijd te besteden aan de leuke dingen. Maar mijn hoofd staat niet naar tekenen. Voor de expositie zocht ze naar werk dat er al was: de tekeningen van dieren, gebouwen en dingen die tot haar zekerheden horen.

Hunkertukker

Tekenen is ze pas echt gaan doen toen ze vanuit Amsterdam terug naar Enschede kwam. Ik ben een hunkertukker , zegt ze lachend. Ik heb in Amsterdam gestudeerd en ben er lang blijven hangen. Ik had een club vrienden die ook uit Enschede kwamen. Paradiso, de Melkweg of de kroeg, we hadden het erg leuk. Maar de een na de ander ging terug naar Twente. Ik was de laatste der Mohikanen en miste iedereen. Als ik s ochtends naar mijn werk in het Van Goghmuseum fietste, werd ik chagrijnig. Ik merkte dat de drukte me aangreep.

In 2016 werd ze weer Enschedeër. Ik vind hier meer rust, maar ook gezelligheid. Enschede is overzichtelijk, de keuzes zijn makkelijker gemaakt. De kroeg waar je bekenden treft; de deur uit en je stapt in het bos.

Tekenen is hier pas echt op gang gekomen. Met veel dank aan Willem te Molder, mijn tekenleraar op het Jacobus college. Ik ben groot liefhebber van de oude meesters. Rembrandt, Dürer, Michelangelo. Ze zijn bekend als schilder, maar het waren enorme tekenaars.

Schone zekerheid

De tekenleraar reikte haar de potloden aan, en haar vader leerde haar zien. Als kind nam mijn vader mij vaak mee op pad door Twente. Hij gaf mij de uitdaging om goed te kijken en écht te zien. Dat is een mooie manier om van de natuur te genieten. Haar manier van kijken komt te voorschijn in de tekeningen, zegt ze. Wat mij raakt, is puurheid, zuiverheid. Ik laat de dingen graag zien zoals ze zijn. Iedere vogel, ieder hert, iedere boom en ieder bouwwerk heeft een uniek karakter. Het wezen ervan probeer ik in mijn werk te vatten. Voor mij is deze puurheid een schone zekerheid. Of zoals Tukkers dat zeggen: een skiere wissigheed.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede. foto: Lars Smook
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.