VIDEO | €œOké, dan heb ik toch een stoma €

Het bericht was een foto van een stomazakje, waar hij er de afgelopen weken veel van versleten heeft. Best uniek, omdat Tim aangeeft eigenlijk nooit privé-zaken op zijn sociale media te delen. Maar nu maakte hij dus een uitzondering.

Taboe
Het is niet zozeer dat ik hiermee een taboe weg wil nemen. Maar ik kan me goed voorstellen dat mensen die ook darmproblemen hebben, en die de mogelijkheid hebben tot zo n operatie, daar heel erg tegenop zien. Ik weet hoe vervelend het kan zijn.

Tim wachtte bewust met het bericht tot alles achter de rug was. Ik heb tijdens die periode niets geplaatst. Mensen die mij online volgen hadden dus geen idee. Ze zagen mij gewoon dezelfde dingen doen als altijd. Zo is Tim één van de presentatoren van een programma op het platform Sneakerjagers, communicatieadviseur bij de Provincie en werkte hij ondertussen ook gewoon door aan nieuwe muziek.

Door al die tijd niets te zeggen, niet tijdens de weken dat ik een stoma had en niet in de periode dat ik zoveel darmklachten had, wilde ik laten zien: kijk, je hebt niks gemerkt aan mij. Zijn bericht maakt veel los. Inderdaad ook bij mensen die in een vergelijkbare situatie zitten. Het zorgt ervoor dat Tim de ervaringen van zijn proces kan delen en daarmee vragen kan beantwoorden waar anderen mee zitten. Het is heel fijn om met iemand te kunnen praten die weet wat het inhoudt.

Eindresultaat
Hij is er heel duidelijk in dat hij zich niet wil opwerpen als een soort van ambassadeur. Het is namelijk heel persoonlijk hoe je ermee omgaat. Ik kan me goed voorstellen dat je er echt heel onzeker van wordt. Persoonlijk heeft hij dat niet zo ervaren. Ik ben echt van het eindresultaat. Als het de pijn verhelpt, dan moet je het doen.

Natuurlijk speelt daarbij ook mee dat Tim vooraf wist dat de stoma tijdelijk zou zijn. Had hij er permanent mee door het leven gemoeten, zou dat zeker een hele andere impact hebben gehad. Dan had ik meer tijd nodig gehad om het te accepteren. Maar ook dan had ik me er uiteindelijk bij neer kunnen leggen. Want ik weet dat het ook echt heel moeilijk leven is als je dagelijks zoveel pijn hebt."

Bij Tim ontstonden de klachten in 2010. Hij kreeg een chronische buikpijn en kwam erachter dat hij diverticulitis heeft. Een aandoening waarbij er uitstulpingen aan de darm ontstaan. Alleen groeide die uitstulping bij hem naar binnen. Omdat mijn lichaam zich daar op aanpaste, kon ik er wel goed mee leven. Maar in 2018 worden de klachten erger. Zijn hele spijsvertering stopt ermee. Ik kon niet meer naar de wc en heb een paar maanden niet goed kunnen eten. Er blijken meer uitstulpingen bij te zijn gekomen die bovendien met elkaar zijn vergroeid. Mijn darm was op dat stuk nog maar één millimeter open. De ontlasting kon er niet meer langs.

Voelde dat er iets zatEn dus moest hij onder het mes. Dat gebeurt begin dit jaar. Het stuk met de vergroeiingen moet er tussenuit, waarna de twee andere stukken weer aan elkaar worden gezet. Voorafgaand aan die ingreep weet Tim dat er een kans bestaat dat hij wakker wordt met een tijdelijke stoma. Al is die kans heel klein. Ik weet nog dat ik wakker werd na de operatie, nog suf van de narcose, en meteen voelde of er iets zat. Eerst voelde ik niks, maar al gauw hoorde ik iets knisperen. Tim weet de knop snel om te zetten. Ik vroeg aan de arts of hij zijn best had gedaan en of dit de beste oplossing was. De arts vertelt hem dat dit inderdaad de beste keuze is. Bij het weghalen van het stuk darm waar de vergroeiingen zitten, blijkt het stuk erachter namelijk helemaal opgerekt te zijn. Dat deel kan daarom niet meteen op het stuk erachter worden gezet. Door tijdelijk een stoma te plaatsen, krijgt dat deel de kans terug te krimpen.

Al een dag na de operatie dacht ik: oké dan heb ik toch een stoma. De pijn was namelijk meteen weg. En als je zo lang klachten hebt gehad, denk je echt: dan maar een stoma . In de weken die volgen leert hij er al snel mee te leven. Het is maar een zakje aan je buik. Ik vergat soms gewoon dat ik hem had, zo n deel maakte het uit van mijn dagelijkse ritueel. Ook nu beseft hij zich dat het natuurlijk een verschil maakt dat het geen permanente situatie was. Een scenario dat wel bijna werkelijkheid was geworden.

Want twee weken geleden moet Tim opnieuw onder het mes. Nu om de stukken aan elkaar te zetten waarna hij weer zonder stoma door het leven kan. Bij die operatie blijkt het stuk darm dat is blijven zitten zo ver terug gekrompen dat de ingreep bijna te laat komt. Als ze een week langer hadden gewacht, hadden ze de hersteloperatie niet meer uit kunnen voeren. Dan had ik wel de rest van mijn leven met een stoma moeten leven. En toch; als ik moet kiezen tussen dagelijks pijn of een stoma, dan kies ik toch voor dat laatste.