25 november 2005: ‘Ramp én fantastische ervaring ineen'

Niels Sies weet nog dat het al rond 10 uur begon te sneeuwen: “Eerst heel zachtjes, maar geleidelijk aan steeds harder.” Dat het pittig zou gaan worden, was vier dagen eerder al aangekondigd. Sies daarover: “Ik was behalve ambtenaar bij de gemeente Haaksbergen destijds ook reserveofficier bij Defensie. We zouden met zeven landen een oefening houden ten noorden van de Waddenzee, maar vanwege de te verwachten storm werd die oefening op de maandag al ingekort met een paar dagen. Ik was die vrijdag derhalve vrij en bij mijn dochter in Haaksbergen aan het oppassen op mijn eerste kleinkind. De stroom viel uit, terwijl ik bezig was met het opwarmen van het flesje. Dat was om tien voor twee in de middag. Gelukkig hadden ze gas.”

Henk ten Harkel was als chef Achterhoek in Eibergen bezig met het vullen van de krant voor de zaterdag: “We hadden de krant al bijtijds klaar, zodat ik mijn mensen voor het te verwachten noodweer naar huis kon sturen. Geen letter in de krant over de sneeuw op dat moment. Ik ben iets na twee uur met mijn collega Lilian naar Enschede, waar we allebei wonen, gereden. We deden dik vier uur over een stuk van 25 kilometer.” Tijdens die uren in de auto werd de impact van dit noodweer wel duidelijk. Ten Harkel: “Op de redactie in Enschede hebben we vervolgens de hele krant omgegooid. We waren net vóór de deadline klaar. Toen was wel duidelijk dat dit toch een ramp was van ongekende omvang. Gelukkig zonder doden of gewonden, maar dat had zomaar kunnen gebeuren op die spekgladde wegen.”

Niels Sies kan zich herinneren dat in Haaksbergen de eerste prioriteit lag bij de verzorgingshuizen: “Daar was het gemis aan stroom het snelst voelbaar. Die mensen kunnen niet te lang in de kou zitten.” Ten Harkel: “Vanuit het hele land kwamen noodaggregaten naar Haaksbergen en de omliggende dorpen. Die dingen waren niet aan te slepen.” Op beelden van RTV Oost van die dag zie je mensen haardhout en kaarsen hamsteren. Niels Sies heeft absoluut niet alleen maar slechte herinneringen aan 25 november 2005: “Nee, hoor. Ik fietste normaal in een half uurtje van Haaksbergen naar Neede. Nu deed ik er vier keer zo lang over, maar het was een fantastische ervaring door dat besneeuwde landschap.”

In de nasleep van de sneeuwstorm vallen twee dingen op: negen maanden later werd Haaksbergen overspoeld met baby’s; er was sprake van een heuse babyboom. Veel langer duurde het voordat de gemeente een fatsoenlijke achtervang kreeg voor de instabiele stroomvoorziening. Sies: “In 2005 kreeg Haaksbergen slechts van één kant stroom. Toen die kabels het op de 25^e november begaven, was er geen back-up. Het heeft zeker tien jaar geduurd voor er ook bevoorrading mogelijk was via een tweede route. Daardoor is de kans dat iets dergelijks ooit nog weer gebeurt een heel stuk kleiner geworden.”