Zonen Poolse bevrijders blij met uiteindelijke erkenning

Leon was ooit met zân vader Bernard op die plek, toen een toevallige passant hen vertelde dat de Engelsen Goor hadden bevrijd en dat zij hier het kanaal waren overgestoken. âJe had mijn vaders gezicht moeten zien. Hij kon hoog en laag springen, maar die man bleef bij zân verhaal. De Engelsen hadden Goor bevrijd, niet de Polen!â

Pas in 1995 werd dat publiekelijk rechtgezet. Door toedoen van Bernard Klaczynski. Sinds die tijd zijn er Polen aanwezig bij de jaarlijkse herdenking op 4 mei. Josâ vader Roman maakte dat niet meer mee. Hij overleed al in 1960 op 47-jarige leeftijd; Jos denkt dat dat vooral te wijten is aan zijn onverwerkte oorlogstraumaâs. Roman zag zijn vaderland nooit weer. Bernard wel. Hij keerde er in 1966 voor het eerst terug. Als Nederlands staatsburger.

In 2015 werd bij het Goorse gemeentehuis een plaquette onthuld die herinnert aan de Poolse bevrijders. Deze plaquette werd op 8 april 2015 geschonken door Keep them Rolling (KTR), een landelijke vereniging van bezitters van historisch militair materieel. De plaquette is bevestigd op een grote zwerfkei en het monumentje werd kort na de onthulling verplaatst naar een meer zichtbare plek langs de Voorstraat, ter hoogte van Het Schild, de historische stadskern van Goor.

In het onlangs uitgegeven boek âDe oorlog gaat nooit voorbijâ tekende de Hengelose schrijver Marco Krijnsen 25 Overijsselse oorlogsverhalen op. Daaronder ook het verhaal van de Klaczynskiâs. Jos en Leon zijn blij met de aandacht en de erkenning die hun vaders nu eindelijk krijgen: âDe Polen hebben een grote rol gehad in de bevrijding van Nederland. Hoewel de erkenning voor velen van hen te laat kwam, is het wel erg fijn dat die waardering er nu wél is.â