Jeangu Macrooy: 'Ik ga waar de muziek mij brengt'

Het was op een feestje voor een tante toen zij 35 werd. Even rekenen. Nu is ze 49. "Toen ik 9 was, gebeurde het", vertelt Jeangu Macrooy. Feest in Paramaribo. Een groot gezelschap, een uitgelaten stemming en een live band op het podium. Jeangu Macrooy keek zijn tweelingbroer Xillan aan. Eén blik volstond en ze wisten wat ze wilden. Zingen. "Toen hebben we Hero van Enrique Iglesias gezongen, en iedereen keek. Het was superleuk. De band speelde zo lekker. Achter een microfoon staan, mijn stem door de luidsprekers horen, dit wilde ik."

Veertien jaar later zit Jeangu Macrooy (23) achter een muntthee in Enschede met de wereld aan zijn voeten. Zijn eerste album verschijnt dit voorjaar en dat terwijl hij nog maar nauwelijks bekomen is van 2016. Nadat hij zich in 2014 had ingeschreven op het Artez conservatorium in Enschede is het snel gegaan. "Zeg maar gerust bizar snel." Hij kan de successen niet eens meer allemaal opnoemen. Een goed ontvangen e.p., optredens op televisie, waaronder De Wereld Draait Door, een uitnodiging voor Noorderslag, een Edison-nominatie voor zijn e.p. Brave Enough. Door kenners wordt hij geschaard onder de drie grootste poptalenten van dit jaar. "Ik denk in highlights."

Oh ja, hij mag eindelijk bekend maken dat hij is uitgenodigd om op het North Sea Jazzfestival op te treden. "Waanzin! Ik op North Sea. Gladys Knight komt, Usher. Dat is iets waar je op hoopt, maar ik durfde er niet eens van te dromen, want dromen kan ook te ver gaan."

Passie
Toen hij zojuist café Soestdijk binnen liep, neuriede hij meteen mee met de luide muziek. "Zonder muziek zou ik niet weten wat ik moest doen." Klinkt alsof hij met zijn heupen swingend ter wereld is gekomen, maar dat is overdreven. "Het is een passie die eigenlijk is ontstaan rond het moment dat ik met mijn broer toen op het podium stond. Er was altijd wel muziek bij ons thuis, maar mijn ouders zijn geen muzikanten."

Toch is hij muzikaal gevormd door zijn moeder. Meer precies door haar cd-collectie. "Zij luisterde veel naar popmuziek." De namen die hij zo nonchalant over de cafétafel gooit geven een belangrijke indicatie. "Mariah Carey, Toni Braxton, Cher. Zangeressen, ja. Vrouwelijke artiesten. Dat heeft waarschijnlijk veel invloed op mij gehad."

Laat dat waarschijnlijk maar weg. Nog altijd luistert Jeangu Macrooy vrijwel alleen naar vrouwelijke artiesten. "Er zijn niet veel mannen waar ik echt alle muziek van ken." Waarom? "Misschien omdat ik het mooi vind dat vrouwen meer emoties durven te tonen. De zangeressen van mijn moeder zitten in mijn muzikale DNA. Als kind heb ik dat onvrijwillig meegekregen. Ik vind het nog altijd mooi."

Onbevreesd
Later, toen hij eenmaal op het conservatorium van Paramaribo zat, is daar een favoriete zangeres bijgekomen. "Nina Simone. Een docent wees mij op haar muziek. Ik zag een geweldige documentaire over haar. Ik ben gaan luisteren. Nina Simone is zo goed, zo echt, zo oprecht, zo eerlijk. En onbevreesd, ik denk dat dat het woord is."
Hij kan zich ook helemaal vinden in het credo van Nina Simone (1933-2003), de soul- en jazzzangeres en burgerrechtenactiviste die eind jaren 80, begin jaren 90 vier jaar in Nederland heeft gewoond. "Zij vond: 'It's an artist's duty to reflect the times we live in.' Het is de taak van een artiest om zich bezig te houden met de tijd waarin we leven. Dat vond ik zo sterk."

Het is een doel dat Jeangu Macrooy zich ook heeft gesteld. "Maar niet noodzakelijkerwijs in al mijn liedjes." Zijn e.p. Brave Enough opent met het liedje Gold, dat handelt over het koloniale verleden. De moeizame relatie tussen Suriname en Nederland wordt aangestipt. "Bij Gold hadden veel mensen eerst niet door waar het over gaat. Misschien komt dat nog, zitten ze over drie jaar te luisteren en vragen ze zich af wat de woorden eigenlijk zijn en valt dan het kwartje. Ook goed. Als ik naar een concert ga, luister ik vooral naar de teksten. Ik ken honderden teksten uit het hoofd."

Een artiest, zegt hij, verkeert in de ideale positie om zijn stem te laten horen. "Wij hoeven geen oplossing te bieden. Wel kunnen we de maatschappij een spiegel voorhouden waar dat nodig is. Als je dat kunt doen met muziek, vind ik dat supermooi. Je gaat de wereld niet in je eentje veranderen, maar je kunt wel mensen tot nadenken aanzetten. Als mensen gaan nadenken door een nummer van mij, door één nummer al, is dat al genoeg. Het is een van de mooiste dingen die je kan doen met muziek."

Wat natuurlijk ook kan, is er op dansen. Koos hij voor zijn e.p. nog voor melancholische folksoul, op High On You, het album dat 14 april verschijnt laat Jeangu Macrooy zich ook van zijn swingende kant zien. "Op een album kan ik een veel breder beeld van mij schetsen dan op de e.p. natuurlijk. Ik heb alle kanten een beetje geïntegreerd." Hij heeft zijn band uitgebreid met twee blazers. In vol ornaat staan er acht muzikanten op het podium. "We hebben de nummers geprobeerd op Noorderslag in januari. Het was voor het eerst dat ik het publiek zag losgaan op mijn muziek. De hele tent, zo veel energie. Heerlijk. Geven en terugnemen. Het maakte me enthousiast voor de clubtour die eraan komt." Een tournee die eindigt in Metropool Hengelo op 26 mei.
Allemaal leuk en aardig, maar wat doet Jeangu Macrooy in Enschede eigenlijk? Nadat hij op zijn tante's feestje van het podium af kwam, wist hij dat hij muziek wilde maken. Zingen en liedjes schrijven. Op hun 13de moesten zijn broer en hij een gitaar delen. Een klassieke, met nylon snaren. Zijn moeder begreep heel goed dat hij het meende. Dan moest hij na het VWO maar zien dat hij op het conservatorium van Paramaribo terecht kon. Dat lukte. "Maar de mogelijkheden op het jonge instituut, het was eigenlijk nog in opbouw, waren beperkt."

Beslissing
Hij kwam voor de moeilijkste beslissing in zijn leven tot dan toe te staan. Hij had altijd opgetreden en opgetrokken met zijn broer, ze hadden als Between Towers zelfs nog een band gehad en een album uitgebracht. Jeangu Macrooy hakte de knoop door en besloot alleen naar Nederland te verkassen, al is zijn broer Xillan hem inmiddels gevolgd. Xillan zit op het conservatorium in Amsterdam. Op de cd is hij te horen. Het album heeft Jeangu Macrooy gemaakt samen met producer en manager Perquisite. "Velen zagen mijn talent. Hij was degene die echt zei: we gaan dit doen."

Tilburg? Amsterdam? Enschede? Op welke popacademie kon hij het beste terecht om gecoacht te worden in songwriting? Het was de website van Artez die hem beviel, zijn onderbuik had het goede gevoel en de auditie die volgde verliep zo positief dat hij voor Enschede koos. "Geen moment spijt van gehad." Eerst ging hij in Hengelo wonen, sinds september woont hij op twee minuten wandelen van het conservatorium. "Ook de stad is mij bevallen", zegt hij desgevraagd. "Een sfeervolle stad."

Tegelijkertijd beseft iedereen dat Jeangu Macrooy uiteindelijk verder zal trekken. "Voorlopig blijf ik hier. Ik heb nog niet veel van de wereld gezien. Ik ga waar de muziek mij brengt." Ver, waarschijnlijk. Hij maakt het soort muziek dat overal gewild is. Straks is het North Sea en Lowlands maar hij kan evengoed op de Zwarte Cross staan, en ergens in het buitenland.

"Ik heb altijd groot gedroomd", vertelt hij. "Ik wil zo veel mogelijk mensen bereiken met mijn muziek. Ik weet dat alle artiesten dit zeggen, maar het is gewoon zo. Over 5 jaar maak ik nog steeds muziek, over 10 jaar ook, over 20 jaar ook. Ik breng albums uit en ga naar buiten om voor de mensen op te treden. Dit is wat ik wil doen voor de rest van mijn leven."

Met steeds hogere muzikale doelen. "Ik ben trots op wat ik tot nu toe heb gedaan. Constant ben ik bezig me te ontwikkelen. Ik hou van artiesten die een ontwikkeling laten zien. Belangrijk is niet vast te zitten. Het kan altijd beter. Ik ben nog een jonge artiest nu. Ik weet wat ik wil en wie ik ben. Aan de andere kant is het een zoektocht." Op de avond dat hij de Edison in de categorie Beste nieuwkomer misliep, was hij op televisie te zien. Bij De Wereld Draait Door zong hij Freedom van George Michael. "Hij is een van de mannelijke artiesten waar ik fan van ben. Een van de weinige mannen ook die in de cd-collectie van mijn moeder zat. Ik kan me herinneren dat ik probeerde mee te zingen met George Michael en dacht: hoe doet hij dat toch?"

Connectie
Is het een idee om Freedom op het repertoire te zetten voor zijn live-shows? "Nog niet over nagedacht." Hij twijfelt. En dan heel wijs: "Misschien moet ik het laten bij dit moment. Als je eigen muziek schrijft is dat precies wat je wilt zeggen of hoe je je voelt. Met andere nummers heb je niet gelijk die connectie."

Enschede moet maar zo lang van Jeangu Macrooy genieten nu hij hier is. Kerst 2015 trad hij in de Grote Kerk op, waar hij iedereen verraste met eigen nummers, begeleid door een viertal strijkers van het Orkest van het Oosten. "Ik vind kerken sowieso mooi om in te zingen. De galm, daar houd ik van. Ik hoop weer een keer in de kerk te mogen spelen. Dit jaar kerst?" Deal.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM. Foto: Carlo ter Ellen