Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Column Bert Hassink 21 april 2017
Illusie Kent u dat, dames en heren, illusie. Natuurlijk kent u dat, iedereen heeft wel eens een illusie, een droombeeld, een hersenschim. Iets dat in de werkelijkheid niet bestaat.
Ik vond het woord illusie terug in het jaarverslag van de Nationale Ombudsman. Onlangs heeft hij het jaarverslag 2016 verstuurd naar de Tweede Kamer. Het jaarverslag heeft als titel: ‘Wie niet past, loopt vast’. En die titel intrigeerde me. Maakte me nieuwsgierig. Verwoord de ombudsman in die ene pakkende titel het gevoel dat ik al langer heb? ‘Wie niet past, loopt vast’.
Voor de ombudsman was het woord ‘zelfredzaamheid’ het woord van 2016. Ik citeer: ‘Een norm waaraan de burger moet voldoen, wil hij deel kunnen hebben aan de inclusieve samenleving’. Einde citaat. Kijk, daar komen dingen samen. De norm, de inclusieve samenleving en voor wie het allemaal niet vanzelfsprekend is.
In het voorwoord gaat de Nationale Ombudsman in drie kernproblemen die hij constateert, waardoor inwoners vast lopen in onze samenleving.
Op de eerste plaats schulden en armoede. Veel te veel volwassen inwoners en kinderen zijn in een uitzichtsloze positie beland waar zij zonder actieve hulp van de overheid niet uit kunnen komen. Er zijn 400.000 kinderen die opgroeien onder de armoedegrens.
Ten tweede gaat het over de digitaliserende overheid. Soms heeft digitalisering een ontwrichtend effect op het gewone leven van de inwoners van ons land.
Het derde thema is de toegang tot voorzieningen. het gaat dan vooral om voorzieningen die aan de gemeenten kunnen worden gevraagd. Inwoners gaven veel signalen over problemen rond de Wet maatschappelijke ondersteuning, de Wmo. Maar niet allen dat. Ook toegang tot bijstand, toeslagen en arbeid in het kader van de Participatiewet leidde ook tot veel klachten en vragen.
De Nationale Ombudsman geeft aan dat wanneer de overheid vasthoudt aan zelfredzaamheid als norm, er drempels worden opgeworpen waardoor inwoners worden uitgesloten van voorzieningen, overheidsdiensten en al het goede dat de samenleving heeft te bieden. Wie niet zelfredzaam is, mag aanspraak maken op hulp en steun van de overheid. In 2016 zag de ombudsman bij herhaling dat die aanspraak niet of onvoldoende werd onderkend.
Het gaat in de kern er dus om of we het echt goed geregeld hebben voor die inwoners in ons land die net dat steuntje extra nodig hebben om mee te kunnen doen in onze samenleving. Op papier is het allemaal goed geregeld. En de politiek zal links tot rechts beamen dat het voor die inwoners waarvoor niet alles vanzelfsprekend is de zaken goed geregeld moeten zijn. Op papier ja. In de praktijk, dat is nog maar de vraag, getuige ook het jaarverslag van de Nationale Ombudsman.
In onze mooie stad Enschede moeten we ook scherp in de gaten houden dat die inwoners die extra hulp nodig hebben dat ook krijgen. Nu we in de aanloop van de verkiezingen voor de gemeenteraad zitten kunnen we mooi eens kijken wat de verschillende politieke partijen opnemen in hun politieke voornemens, als het gaat om kwetsbare inwoners van onze stad.
Voor de ombudsman was het woord ‘zelfredzaamheid’ het woord van 2016. Ik citeer: ‘Een norm waaraan de burger moet voldoen, wil hij deel kunnen hebben aan de inclusieve samenleving’. Einde citaat. Kijk, daar komen dingen samen. De norm, de inclusieve samenleving en voor wie het allemaal niet vanzelfsprekend is.
In het voorwoord gaat de Nationale Ombudsman in drie kernproblemen die hij constateert, waardoor inwoners vast lopen in onze samenleving.
Op de eerste plaats schulden en armoede. Veel te veel volwassen inwoners en kinderen zijn in een uitzichtsloze positie beland waar zij zonder actieve hulp van de overheid niet uit kunnen komen. Er zijn 400.000 kinderen die opgroeien onder de armoedegrens.
Ten tweede gaat het over de digitaliserende overheid. Soms heeft digitalisering een ontwrichtend effect op het gewone leven van de inwoners van ons land.
Het derde thema is de toegang tot voorzieningen. het gaat dan vooral om voorzieningen die aan de gemeenten kunnen worden gevraagd. Inwoners gaven veel signalen over problemen rond de Wet maatschappelijke ondersteuning, de Wmo. Maar niet allen dat. Ook toegang tot bijstand, toeslagen en arbeid in het kader van de Participatiewet leidde ook tot veel klachten en vragen.
De Nationale Ombudsman geeft aan dat wanneer de overheid vasthoudt aan zelfredzaamheid als norm, er drempels worden opgeworpen waardoor inwoners worden uitgesloten van voorzieningen, overheidsdiensten en al het goede dat de samenleving heeft te bieden. Wie niet zelfredzaam is, mag aanspraak maken op hulp en steun van de overheid. In 2016 zag de ombudsman bij herhaling dat die aanspraak niet of onvoldoende werd onderkend.
Het gaat in de kern er dus om of we het echt goed geregeld hebben voor die inwoners in ons land die net dat steuntje extra nodig hebben om mee te kunnen doen in onze samenleving. Op papier is het allemaal goed geregeld. En de politiek zal links tot rechts beamen dat het voor die inwoners waarvoor niet alles vanzelfsprekend is de zaken goed geregeld moeten zijn. Op papier ja. In de praktijk, dat is nog maar de vraag, getuige ook het jaarverslag van de Nationale Ombudsman.
In onze mooie stad Enschede moeten we ook scherp in de gaten houden dat die inwoners die extra hulp nodig hebben dat ook krijgen. Nu we in de aanloop van de verkiezingen voor de gemeenteraad zitten kunnen we mooi eens kijken wat de verschillende politieke partijen opnemen in hun politieke voornemens, als het gaat om kwetsbare inwoners van onze stad.
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
