Verkeer
Stuur appje
Zoek
Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede

'Je kind gaat naar school en komt nooit meer thuis'

277496 maykel

Tijdens zijn stage, bij het schoonmaken van het Twentekanaal, raakte donderdag de 15-jarige Maykel van der Woning uit Enschede dodelijk gewond. Net op het moment dat het geluk hem toelachte.

Maykel was een echte dondersteen, zegt zijn vader Marcel van der Woning. Ze noemden hem niet voor niets sinds z'n vierde al 'lampje'. ,,Omdat hij altijd van die 'briljante' ideeën had, waar hij vooral zelf beter van werd, natuurlijk. Pa, zullen we naar de winkel gaan? Dan kunnen we gelijk wat speelgoed voor mij kopen." Lampje. Zo kennen ze hem in de buurt allemaal.

Maykel doet veel aan sport en speelt sinds zijn zesde bij Rigtersbeek. Hij is talentvol. Ligt ook goed bij de meisjes, traint zich echt een six pack en is daar trots op. Het geluk lacht hem toe. Vlak voor zijn ongeluk - woensdagavond - tekent hij een contract bij de Duitse voetbalclub RB Lingen, die op een hoger niveau speelt. ,,Hij was zo gelukkig."

Coma
Als het telefoontje van zijn school komt, donderdag rond 10.30 uur, heeft Claudia een slecht voorgevoel. Hun jongste zoon ligt met een gescheurde lever in het ziekenhuis. Maykel wordt kunstmatig in coma gehouden en moet vechten voor zijn leven.

Marcel en Claudia zitten bij hem, tot z'n laatste adem. Ze hebben hem niet meer gesproken. Claudia: ,,Ik heb hem zo veel mogelijk kusjes gegeven. Steeds weer gekust en mijn handen op zijn wangen gelegd. Ik zei: hou vol. Je hoort wel eens, dat ze in zo'n situatie nog alles meekrijgen."

Het ongeluk
De Arbeidsinspectie doet onderzoek naar het ongeluk. In grote lijnen weten ze wat er is gebeurd, maar niet precies hoe. Maykel werd aan het Bonhoeffer College in Enschede opgeleid tot lasser en liep al een half jaar stage bij Werf053.

Daar worden in de Enschedese haven als leer-werkproject reparaties aan boten uitgevoerd. Maar één keer in de week gaan ze ook met een schipper het kanaal op, om drijfhout en afval uit het water te scheppen.

Claudia: ,,Maykel stond op de boeg, toen ze gingen aanmeren. Bij de kade zou hij van boord springen en de boot vastleggen. Daar ging het mis. De boot is tegen de wal gebotst en teruggeslagen. Maykel viel overboord. Daarna schoot de boot met een golf opnieuw naar voren. Zo is hij klem komen te zitten tussen de boot en de kade. Toen ze hem uit het water haalden heeft hij meteen gezegd: Ik heb zo'n buikpijn. Ik ga dood."

Operaties
De tiener heeft in elf uur tijd vier operaties ondergaan. ,,De artsen zijn 1000 procent voor die kleine gegaan", weten ze zeker. Maar zijn gescheurde lever bleef maar bloeden. Bij de derde operatie hebben ze een stuk van de lever weggehaald. Claudia: ,,Ik dacht echt: nu heeft hij vast nog een kans."

Maar het was valse hoop en in de nacht volgde een vierde noodoperatie. ,,Daarna zei de dokter meteen: het spijt me, hij is er slechter uitgekomen dan hij erin ging." Ze zagen hun kind liggen, aan allerlei machines. Zijn hartslag intussen teruggevallen naar 30 slagen per minuut. Toen is de beademingsmachine stopgezet. ,,Het duurde nog geen minuut meer en Maykel was weg. Hij heeft gevochten, gevochten, gevochten... dat kon je zien. Maar het ging niet meer."

Verwijt?
Of er iemand wat te verwijten valt aan het ongeluk - de school, de kapitein van de boot? Ze proberen er maar even niet aan te denken. Vader Marcel: ,,Maykel heeft misschien wel 100 keer diezelfde sprong van boord gemaakt. Zonder dit ongeluk had hij later vermoedelijk gezegd: 'geweldige stage. We gingen lekker het water op'. Dan praten we nergens over."

Maar bij Claudia spookt het soms wel door het hoofd. ,,Je kind gaat gewoon naar school en komt nooit meer thuis... Wat doen ze eigenlijk op die boot? Hij leert voor lasser. Moeten die kinderen bij het aanmeren niet gewoon veilig achterop de boot zitten?" Ze steekt een sigaret op; ze rookt van zenuwen de afgelopen dagen meer dan ze eet.

Laatste idee
Zoveel herinneringen die maar terugkomen. Vorige week maandag kwam Maykel ineens met een liedje aanzetten: Engeltje van DJ Paul Elstak en JeBroer. ,,Mam, dit moet je horen. Dit liedje wil ik op mijn crematie!" Ze reageerde instinctief afwerend. ,,Weg ermee. Ik wil het niet horen, dat is nog zo ver weg." Maar hij hield vol. Samen hebben ze zitten luisteren. De tekst gaat nu dwars door haar ziel.

Donderdag wordt Maykel in besloten kring gecremeerd. En dan zullen ze natuurlijk dit liedje laten horen, Engeltje. Wreed; een laatste briljant idee van hun 'lampje'.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM. Foto: Frans Nikkels
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.