Oud-Hengeloër wil wonen in achtertuinen mogelijk maken met 'microwoningen'
Met het idee van oud-Hengeloër Matthijs Rolleman zou de woningnood in één klap opgelost kunnen worden. Hij verhuurt kleine, zelfvoorzienende huisjes, die een plek krijgen in andermans achtertuinen. Microwoningen noemt hij ze. Het enige probleem waar hij tegenaan loopt is de starre regelgeving, 'maar ik weet 100% zeker dat er nog dit jaar ergens in Nederland de eerste microwoning zal staan'.
BAM! Festival
Rolleman is én was nooit voor één gat te vangen. Zestien jaar geleden stond de nu 33-jarige oud-Hengeloër aan de wieg van het BAM! Festival. Ook dat begin was moeilijk: "Nu staat er een prachtig festival dat iedereen in Hengelo en omgeving kent, maar dat ging niet vanzelf. Ik ben nog bij toenmalig burgemeester Franck Kerkhaert geweest om me er hard voor te maken. Tegenwoordig is BAM! een van de sterkste Hengelose merken, ook al kon het de afgelopen twee jaar dan niet doorgaan vanwege corona. Dat is ook de reden dat ik er vertrouwen in heb dat ik het idee van de microwoningen hier wel van de grond kan tillen. Immers, in Hengelo kan ik gerust pochen met BAM!. Dat kan nergens anders, haha!"
Zelfvoorzienend
De voordelen van deze microwoningen zijn evident: ze zijn overal neer te zetten en desgewenst volledig 'off grid'. "Wat dat betekent? Dat ze nergens op aangesloten hoeven te worden. Water om te spoelen en te douchen haal je uit de lucht of uit de grond, voor stroom en verwarming heb je zonnepanelen en grote batterijen en het toilet is gekoppeld aan een septic tank. Alleen voor drinkwater zul je iets moeten bedenken."
Bureaucratische rompslomp
Groot hoeven de tuinen niet te zijn, volgens Rolleman: "Je kunt al een huisje bouwen vanaf 20 vierkante meter." Ze kunnen in zes weken worden neergezet en als de gemeente een beetje meewerkt, moet de vergunning ook zo geregeld kunnen worden. Maar daar zit 'm nu juist de bottleneck, weet Rolleman: "Door de bureaucratische rompslomp kan er nu nog heel weinig. De meeste ambtenaren kijken naar de wereld via een papiertje. Daar zit de enige belemmering: in de hoofden van de ambtenarij."
Parkeerplekken
Hij geeft een voorbeeld: "Elke wijk heeft een labeltje dat aangeeft hoeveel auto's er per inwoner moeten kunnen parkeren. Als er ineens een paar huisjes in zo'n wijk bijkomen, zouden er ook een paar auto's bij kunnen komen, is de redenatie van de gemeente, maar dan klopt dat labeltje dus niet meer. Het is trouwens nog maar de vraag of zo'n bewoner auto rijdt of zich een auto kan of wil veroorloven. Maar goed, dat zijn allemaal dingen die we kunnen bespreken. Ik ga graag het gesprek aan. Sterker nog, ik heb al een paar gesprekken gevoerd met een ambtenaar."
Tiny houses?
Het zijn volgens Matthijs Rolleman danwel 'kleine huisjes', maar het stempel 'tiny houses' wil hij er niet op plakken: "Voor wat ze tegenwoordig een 'tiny house' noemen moet grond worden aangekocht of, zoals aan de Brouwerij in Hengelo het geval is, er moet een projectontwikkelaar zijn die die grond een aantal jaren ter beschikking wil stellen. Daarnaast hebben tiny houses vaak een 'linksige' uitstraling. De bewoners zijn veelal mensen die zo duurzaam mogelijk willen leven, niet hechten aan materiële zaken en ze willen misschien wel vele jaren op deze manier blijven wonen. Voor een bewoner van een microwoning is het eerder een noodoplossing of een tussenoplossing."
BurgerBelangen
Uiteindelijk denkt Rolleman dat het wel gaat lukken in Hengelo. Hij heeft nu in de vorm van BurgerBelangen de eerste partij achter zich staan en verschillende aannemers waaronder zijn vader kunnen de huisjes bouwen en plaatsen: "De woningnood is zo hoog, dat de politiek wel móet luisteren. En daarna de ambtenaren." Rolleman heeft ook al contact gehad met een paar woningbezitters die er wel oren naar hebben. "Waarom ze dit willen? Iedereen heeft z'n eigen motivatie." De motivatie van Rolleman junior is duidelijk: hij wil er z'n brood mee verdienen.
Bij de huidige verdeling kan dat overigens nog niet: nu gaat zo'n twintig procent van de huurprijs van 450 euro gaat naar hem, de architect en de aannemer en de overige tachtig procent gaat naar de mensen die hun tuin ter beschikking stellen. Rolleman: "Op termijn wil ik er natuurlijk echt iets aan verdienen, maar het idee moet eerst de testfase maar eens doorstaan."
