Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Vluchteling Yasmeen wil Nederland wakker schudden met haar kunst: Ik ben niet bang meer
Yasmeen zou in haar thuisland gearresteerd worden voor wat ze nu in Enschede doet: haar mening uiten. De 25-jarige vluchteling uit Syrië kaart met haar tekeningen maatschappelijke en politieke issues aan. In haar thuisland én Nederland. Ik ben niet bang meer, ik ben eindelijk vrij.
27 maart 2015. Die datum staat in Yasmeens geheugen gegrift. Het is de dag dat haar thuis, de Syrische stad Idlib, veranderde in een slagveld. De dag dat de oorlog, die toen al vier jaar duurde, bij haar voor de deur stond. Onze stad was in handen van Assad, maar rebellen slaagden er die dag met veel geweld in onze stad binnen te vallen , vertelt ze met behulp van een tolk.
Schoten en bombardementen
Soldaten van Assad namen ons appartementencomplex in als uitvalsbasis. Wij konden net op tijd vluchtten naar de kelder. Daar hielden Yasmeen, haar familie en zo n dertig buren zich vijf dagen schuil. Het geluid van de gevechten boven hen was oorverdovend. We hoorden geschreeuw, schoten en bombardementen. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Van haar thuis, was daarna niets meer over.
De aanval was de druppel voor de familie van Yasmeen. Mijn vader besloot samen met mijn broer naar Nederland te vluchten. Hij wist dat hij daar gezinshereniging kon aanvragen. Met z n allen vluchten was geen optie: We hadden niet genoeg geld.
Angst voor aanvallen
In een nabijgelegen dorp wachtte Yasmeen, samen met haar moeder, bericht van haar vader af. Angst was die dagen een constante factor. Angst voor aanvallen, maar ook voor de veiligheid van haar vader en broer. Ze moesten met een rubberbootje de zee over. Een jaar later kwam het verlossende bericht. Yasmeen en haar moeder mochten naar Nederland. De opluchting was heel groot , er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht. Eindelijk vrijheid.
Eindelijk vrijheid
Geïnspireerd door die vrijheid, besloot Yasmeen in Nederland iets te doen wat ze thuis nooit kon: haar mening uiten. Waar ze in Syrië haar tekentalent alleen kwijt kon in stillevens, kaart ze nu maatschappelijke en politieke onderwerpen aan. Ik kan eindelijk mijn mening uiten en delen. Ik hoop dat ik mensen kan wakker schudden.
Dit doet ze onder andere met een striptekening over scheiding. Hier is scheiden heel normaal, maar in Syrië is het onmogelijk. Vrouwen zijn economisch volledig afhankelijk van hun man. Zonder man, hebben ze niks meer. Met een cartoon-achtige tekening vertelt ze het verhaal van een man die terug wil naar zijn vaderland Syrië als hij hoort dat zijn Nederlandse vriend gaat scheiden. Ik wil niet hetzelfde lot als jij. Ik ga terug , is zijn reactie. De Syrische man kijkt tevreden, zijn vrouw en kinderen staat het huilen nader dan het lachen. Zij hebben geen keus , legt Yasmeen uit. Het maakt haar boos: Vrouwen moeten de vrijheid hebben om bij een slechte man weg te gaan.
Hypocriete Wilders
Geert Wilders is ook het onderwerp van een van haar tekeningen. Gekleed in Indonesische kledij dirigeert hij vluchtelingen richting raketwerpers en messen. Het fascineert mij dat hij zijn Indische afkomst probeert te verbergen door zijn haar blond te verven. Ik vind hem zelf ook niet echt een Nederlander. Zijn hypocriete houding tegenover buitenlanders verbaast mij.
Verder interesseert hij haar niet. Ik ben vooral blij dat ik nu in een land woon waar ik kritiek kan uiten op de politiek. Voor zo n tekening zou ik in Syrië opgepakt worden, of erger ¦
De 25-jarige tekent ook over de vergeten kinderen in Syrië. Zelfs dieren mogen in Nederland geen honger lijden. In Syrië hebben kinderen soms dagenlang geen toegang tot eten of drinken. Zij mogen niet vergeten worden. Ook de verwoesting van haar land heeft ze afgebeeld. Assad denkt dat hij heeft gewonnen, maar wat wint hij? Een land zonder huizen, vol doden en angst.
Tekenen is risicovol
Tekenen over de oorlog in Syrië is, zelfs in Nederland, risicovol. Het is de reden dat Yasmeen niet met haar achternaam in de krant wil en haar tekeningen over de oorlog niet onder de aandacht van een groot publiek wil brengen. Het uiten van kritiek op het regime brengt mijn familie en vrienden in Syrië in gevaar.
Met haar andere tekeningen wil ze echter een zo groot mogelijk publiek bereiken. Ze hoopt Syrische vrouwen te wijzen op hun positie en hun vrijheden in Nederland, ze wil Syrische mannen confronteren met hun gedrag en laten zien hoe het anders kan. En ze wil ervoor zorgen dat Nederlanders haar land niet vergeten.
Niet bang meer
Voor negatieve reacties vanuit de Syrische gemeenschap in Twente is ze niet bang. Na wat ik heb meegemaakt, ben ik niet bang meer. Ik teken wat ik wil, zonder controle van anderen. Die vrijheid is juist zo mooi aan Nederland.
Haar ultieme droom? Vrede in Syrië , zegt ze met een voorzichtige glimlach. Dat mijn land vrij is van Assad en de veiligheid terugkeert. Dan wil ik weer naar huis.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Schoten en bombardementen
Soldaten van Assad namen ons appartementencomplex in als uitvalsbasis. Wij konden net op tijd vluchtten naar de kelder. Daar hielden Yasmeen, haar familie en zo n dertig buren zich vijf dagen schuil. Het geluid van de gevechten boven hen was oorverdovend. We hoorden geschreeuw, schoten en bombardementen. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Van haar thuis, was daarna niets meer over.
De aanval was de druppel voor de familie van Yasmeen. Mijn vader besloot samen met mijn broer naar Nederland te vluchten. Hij wist dat hij daar gezinshereniging kon aanvragen. Met z n allen vluchten was geen optie: We hadden niet genoeg geld.
Angst voor aanvallen
In een nabijgelegen dorp wachtte Yasmeen, samen met haar moeder, bericht van haar vader af. Angst was die dagen een constante factor. Angst voor aanvallen, maar ook voor de veiligheid van haar vader en broer. Ze moesten met een rubberbootje de zee over. Een jaar later kwam het verlossende bericht. Yasmeen en haar moeder mochten naar Nederland. De opluchting was heel groot , er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht. Eindelijk vrijheid.
Eindelijk vrijheid
Geïnspireerd door die vrijheid, besloot Yasmeen in Nederland iets te doen wat ze thuis nooit kon: haar mening uiten. Waar ze in Syrië haar tekentalent alleen kwijt kon in stillevens, kaart ze nu maatschappelijke en politieke onderwerpen aan. Ik kan eindelijk mijn mening uiten en delen. Ik hoop dat ik mensen kan wakker schudden.
Dit doet ze onder andere met een striptekening over scheiding. Hier is scheiden heel normaal, maar in Syrië is het onmogelijk. Vrouwen zijn economisch volledig afhankelijk van hun man. Zonder man, hebben ze niks meer. Met een cartoon-achtige tekening vertelt ze het verhaal van een man die terug wil naar zijn vaderland Syrië als hij hoort dat zijn Nederlandse vriend gaat scheiden. Ik wil niet hetzelfde lot als jij. Ik ga terug , is zijn reactie. De Syrische man kijkt tevreden, zijn vrouw en kinderen staat het huilen nader dan het lachen. Zij hebben geen keus , legt Yasmeen uit. Het maakt haar boos: Vrouwen moeten de vrijheid hebben om bij een slechte man weg te gaan.
Hypocriete Wilders
Geert Wilders is ook het onderwerp van een van haar tekeningen. Gekleed in Indonesische kledij dirigeert hij vluchtelingen richting raketwerpers en messen. Het fascineert mij dat hij zijn Indische afkomst probeert te verbergen door zijn haar blond te verven. Ik vind hem zelf ook niet echt een Nederlander. Zijn hypocriete houding tegenover buitenlanders verbaast mij.
Verder interesseert hij haar niet. Ik ben vooral blij dat ik nu in een land woon waar ik kritiek kan uiten op de politiek. Voor zo n tekening zou ik in Syrië opgepakt worden, of erger ¦
De 25-jarige tekent ook over de vergeten kinderen in Syrië. Zelfs dieren mogen in Nederland geen honger lijden. In Syrië hebben kinderen soms dagenlang geen toegang tot eten of drinken. Zij mogen niet vergeten worden. Ook de verwoesting van haar land heeft ze afgebeeld. Assad denkt dat hij heeft gewonnen, maar wat wint hij? Een land zonder huizen, vol doden en angst.
Tekenen is risicovol
Tekenen over de oorlog in Syrië is, zelfs in Nederland, risicovol. Het is de reden dat Yasmeen niet met haar achternaam in de krant wil en haar tekeningen over de oorlog niet onder de aandacht van een groot publiek wil brengen. Het uiten van kritiek op het regime brengt mijn familie en vrienden in Syrië in gevaar.
Met haar andere tekeningen wil ze echter een zo groot mogelijk publiek bereiken. Ze hoopt Syrische vrouwen te wijzen op hun positie en hun vrijheden in Nederland, ze wil Syrische mannen confronteren met hun gedrag en laten zien hoe het anders kan. En ze wil ervoor zorgen dat Nederlanders haar land niet vergeten.
Niet bang meer
Voor negatieve reacties vanuit de Syrische gemeenschap in Twente is ze niet bang. Na wat ik heb meegemaakt, ben ik niet bang meer. Ik teken wat ik wil, zonder controle van anderen. Die vrijheid is juist zo mooi aan Nederland.
Haar ultieme droom? Vrede in Syrië , zegt ze met een voorzichtige glimlach. Dat mijn land vrij is van Assad en de veiligheid terugkeert. Dan wil ik weer naar huis.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
