Nieuws
Enschede
VIDEO Oale roop niet weg te blazen uit Twente: traditie van de midwinterhoorn leeft
Midwinterhoornblazers merken dat de status van Immaterieel Cultureel Erfgoed de traditie goed heeft gedaan. Het vooral in de grensstreek bespeelde instrument kreeg in 2013 al die status, maar ook het bouwen van de midwinterhoorn is sinds dit jaar opgenomen op de Nationale Inventaris. De Twentse clubs zien dat terug in hun ledenaantal: We zijn stabiel. Deze traditie heeft toekomst.
Juist het maken van de hoorns is een grote reden waarom de oeroude traditie bestaansrecht is blijven houden, vertelt Fons Veneberg van de Midwinterhoorngroep Twenterand: Vroeger was de aanschaf nog wel eens een probleem , zegt hij. Maar het is een stuk laagdrempelig geworden. Bij het zelf maken van een hoorn kunnen wij als Midwinterhoorngroep helpen. Kom een uurtje langs en we leren je de midwinterhoorn ook nog eens bespelen. We merken dat die status als immaterieel erfgoed de traditie goed heeft gedaan. Er zijn gelukkig altijd mensen die zo trots zijn op Twente dat ze dit in ere willen houden.
Drukke weken
Bert van Veenendaal van de Enschedese Midwinterhoorn Blazers noemt de agenda tot en met Driekoningen op 6 januari even op. Bijna dagelijks staat er wel een activiteit op het programma voor de meer dan dertig leden tellende groep. In ieder geval elke adventszondag. Dan blazen we tussen 14.00 uur en 16.00 uur bij het Lammerinkswönner in het Ledeboerpark. Andere dagen doen we op aanvraag, zoals op de Alphatoren. Het zijn drukke weken, maar het gaat goed met de midwinterhoorn.
Net als de Enschedese blazers heeft de club uit de omgeving van Vriezenveen de komende periode zo n twintig tot vijfentwintig optredens in de planning staan: Net nog een telefoontje of we bij de koopavond wilden komen , legt Veneberg uit. Dat krijgen we altijd wel rond. We doen veel kerstmarkten en winterwandelingen. De hoorn brengt een gezellige winterse sfeer die mensen waarderen. Ik zelf ook. Voor het geld doen we het niet. Als we er aan het eind van het jaar een stamppotbuffetje aan overhouden zijn we tevreden .
Jonge aanwas, ledenaantal stabiel
De Enschedese blazersclub van Bert van Veenendaal bestaat voor een groot gedeelte uit mannen die met pensioen zijn. De wat jongere leden zijn vanwege werk alleen beschikbaar in het weekend. Van Veenendaal is blij dat die jonge aanwas er in ieder geval is. Twee van onze oudere leden zijn ons eerder dit jaar ontvallen en die mis ik heel erg , vertelt hij. Er komen gelukkig regelmatig jongere blazers bij. In Twenterand is het wat lastiger de jeugd te vinden. Maar we zijn wel stabiel , zegt Veneberg. Twee jaar terug hadden we 28 leden. Vorig jaar 30 en nu 32.
De Mirreweenterhoornbloazers Goor-Diepenheim heeft zelfs een junioren-afdeling. Naast onze elf senioren hebben we een klein clubje jongens en meisjes, tussen de veertien en zestien jaar , legt Martijn Tellman uit. Daar werken er hard voor, door scholen langs te gaan met een leskist over de midwinterhoorn. Vooral het feit dat het minder strikt is als vroeger helpt. Je hoeft geen klederdracht meer aan en dat soort dingen wanneer je gaat blazen. Dat maakt het voor de jeugd makkelijker om bij aan te sluiten. Maar het blijft lastig hoor.
Hapje, drankje, nu nog sneeuw
De traditie heeft zich in de jaren zelfs richting het westen verspreid: de Westlandse Midwinterhoornblazers laten de oale roop al meer dan 25 jaar klinken in de omgeving van Zuid-Holland. Bert Van Veenendaal merkt dat het Twentse publiek het geluid nog altijd waardeert. Dat kun je goed zien wanneer we blazen bij het Lammerinkswönner. Niet alleen door de oudere mensen, ook jongeren kennen de traditie van de midwinterhoorn. Fons Veneberg noemt de sfeer rondom de oale roop als zijn hoogtepunt: Een hapje, een drankje en het geluid over een mistig landschap. Het liefst als het vriest, de grond keihard bevroren is en er een laagje sneeuw is gevallen. Maar dat geluid, dat is het mooist.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook
Drukke weken
Bert van Veenendaal van de Enschedese Midwinterhoorn Blazers noemt de agenda tot en met Driekoningen op 6 januari even op. Bijna dagelijks staat er wel een activiteit op het programma voor de meer dan dertig leden tellende groep. In ieder geval elke adventszondag. Dan blazen we tussen 14.00 uur en 16.00 uur bij het Lammerinkswönner in het Ledeboerpark. Andere dagen doen we op aanvraag, zoals op de Alphatoren. Het zijn drukke weken, maar het gaat goed met de midwinterhoorn.
Net als de Enschedese blazers heeft de club uit de omgeving van Vriezenveen de komende periode zo n twintig tot vijfentwintig optredens in de planning staan: Net nog een telefoontje of we bij de koopavond wilden komen , legt Veneberg uit. Dat krijgen we altijd wel rond. We doen veel kerstmarkten en winterwandelingen. De hoorn brengt een gezellige winterse sfeer die mensen waarderen. Ik zelf ook. Voor het geld doen we het niet. Als we er aan het eind van het jaar een stamppotbuffetje aan overhouden zijn we tevreden .
Jonge aanwas, ledenaantal stabiel
De Enschedese blazersclub van Bert van Veenendaal bestaat voor een groot gedeelte uit mannen die met pensioen zijn. De wat jongere leden zijn vanwege werk alleen beschikbaar in het weekend. Van Veenendaal is blij dat die jonge aanwas er in ieder geval is. Twee van onze oudere leden zijn ons eerder dit jaar ontvallen en die mis ik heel erg , vertelt hij. Er komen gelukkig regelmatig jongere blazers bij. In Twenterand is het wat lastiger de jeugd te vinden. Maar we zijn wel stabiel , zegt Veneberg. Twee jaar terug hadden we 28 leden. Vorig jaar 30 en nu 32.
De Mirreweenterhoornbloazers Goor-Diepenheim heeft zelfs een junioren-afdeling. Naast onze elf senioren hebben we een klein clubje jongens en meisjes, tussen de veertien en zestien jaar , legt Martijn Tellman uit. Daar werken er hard voor, door scholen langs te gaan met een leskist over de midwinterhoorn. Vooral het feit dat het minder strikt is als vroeger helpt. Je hoeft geen klederdracht meer aan en dat soort dingen wanneer je gaat blazen. Dat maakt het voor de jeugd makkelijker om bij aan te sluiten. Maar het blijft lastig hoor.
Hapje, drankje, nu nog sneeuw
De traditie heeft zich in de jaren zelfs richting het westen verspreid: de Westlandse Midwinterhoornblazers laten de oale roop al meer dan 25 jaar klinken in de omgeving van Zuid-Holland. Bert Van Veenendaal merkt dat het Twentse publiek het geluid nog altijd waardeert. Dat kun je goed zien wanneer we blazen bij het Lammerinkswönner. Niet alleen door de oudere mensen, ook jongeren kennen de traditie van de midwinterhoorn. Fons Veneberg noemt de sfeer rondom de oale roop als zijn hoogtepunt: Een hapje, een drankje en het geluid over een mistig landschap. Het liefst als het vriest, de grond keihard bevroren is en er een laagje sneeuw is gevallen. Maar dat geluid, dat is het mooist.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
