Nieuws
Enschede
Eindejaarsconference: Allemoal deur dezelfde piep in Usselo
De Twentse Eindejaarsconference kent ook dit jaar veel hilarische hoogtepunten. Maar er is ook dat ene verstilde moment: het liedje van André Manuel over de doden van het oude jaar, inclusief zijn eigen vader.
André Manuel zingt zijn aangrijpende liedje vlak na de pauze. In het Twents uiteraard, de taal waarin alles zachter wordt. Achter hem op het grote scherm verschijnen de foto s van degenen voor wie 2018 het laatste jaar was van hun leven. Allemoal deur dezelfde piep in Usselo. Dan, aan het slot, is er de foto van zijn eigen vader en de verzuchting over al degenen die ooit eindigen in de lucht boven Usselo. Doo de groet n an Jan Manuel.
Dat het liedje een plek heeft gekregen in het programma, typeert de formule van de Twentse Oudejaarsconference. Een formule die ook bij deze derde editie ijzersterk blijkt te zijn. Vijf totaal verschillende cabaretiers spelen één programma en brengen een voorstelling waarin kleinkunst en modern cabaret probleemloos samengaan met ouderwetse Twentse revue en carnavalsamusement. Zo klinken naast de breekbare liedjes van Manuel en Nathalie Baartman ook de Driekusman en het aloude Het gif allemoal niks, want wie hoalt van mekaar.
Groot dorp
Toch is er ook iets dat ondanks de verschillen in stijl - alle cabaretiers bindt. André Manuel uit Diepenheim, Thijs Kemperink uit Albergen, Jan Riesewijk uit Losser, Nathalie Baartman uit Borne en Helligen Hendrik (Bert Eeftink) uit Goor: ze maken op het podium iets zichtbaar van het gevoel waarmee de gemiddelde Twentenaar in het leven staat. De kracht van de Twentse Eindejaarsconference boven alle andere oudejaarsprogramma s is dat het de grote wereld weer een beetje kleiner maakt en ons duidelijk maakt dat Twente eigenlijk een groot dorp is waar godzijdank een hoop te lachen valt.
De première donderdagavond in een uitverkocht Wilminktheater was de eerste van een een serie van zes voorstellingen. In een decor, losjes gebaseerd op de Fabeltjeskrant, passeert het oude jaar de revue. Een jaar om snel te vergeten, volgens André Manuel, maar ook een jaar van de lange tenen, de droogte, de oprukkende processierups en de strijd tegen windmolens die, zoals Nathalie Baartman fijntjes benadrukte, in Twente vooralsnog meer actiegroepen opleverde dan windmolens zelf. Interessant in dat verband was ook de oplossing die Helligen Hendrik suggereerde: de plaatsing van duizend windmolens op het marktplein in Hengelo, de wind-stad bij uitstek in Twente.
Geen Enschede
Zo ongeveer de hele regio komt aan de beurt. Zo af en toe is er een blik naar buiten. Maar meestal is het toch gewoon Riess n , Vroomshoop, Tubbig , Boorn , Goor, Hengelo en Almelo wat de klok slaat. Vooral de laatste twee komen nogal eens voorbij. Het afvalbeleid in Hengelo krijgt zelfs een aparte conference (van Nathalie Baartman). Enschede daarentegen komt in de hele show niet voor, afgezien dan van het feit dat het publiek in de zaal af en toe zo wordt aangesproken. Borne daarentegen is prominent aanwezig, al was het maar vanwege het feit dat de opening van het nieuwe crematorium daar het drukst bezochte evenement van 2018 was.
Het verschil in stijl tussen de cabaretiers komt de vaart van het programma ten goede. Twee en een half uur (inclusief pauze) vliegen als een schaduw voorbij. Een sterk op de inhoud gerichte verhandeling van Thijs Kemperink over Lili en Howick contrasteert prettig met de tirades van Helligen Hendrik over Zwarte Piet ( Hoo meer ze in Amsterdam neult, hoo zwarter wie ze in Goor maakt ) en diens optreden als burgemeester van het rode Goor in een revue-achtige samenspraak met Jan Riesewijk als Twentse Don Camillo.
Het is op dit soort momenten ook dat je beseft hoe uniek deze Oudejaarsconference eigenlijk is. Youp van t Heek, Freek de Jonge, Marc Marie Huijbregts en Dolf Jansen op één podium: het zal niet gemakkelijk gebeuren. In Twente kan het wel. Nedersaksen onder elkaar, sinds dit jaar officieel verbonden toch door dezelfde taal en, natuurlijk, het diep gevoelde besef eens te moeten eindigen in dezelfde piep in Usselo.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman
Dat het liedje een plek heeft gekregen in het programma, typeert de formule van de Twentse Oudejaarsconference. Een formule die ook bij deze derde editie ijzersterk blijkt te zijn. Vijf totaal verschillende cabaretiers spelen één programma en brengen een voorstelling waarin kleinkunst en modern cabaret probleemloos samengaan met ouderwetse Twentse revue en carnavalsamusement. Zo klinken naast de breekbare liedjes van Manuel en Nathalie Baartman ook de Driekusman en het aloude Het gif allemoal niks, want wie hoalt van mekaar.
Groot dorp
Toch is er ook iets dat ondanks de verschillen in stijl - alle cabaretiers bindt. André Manuel uit Diepenheim, Thijs Kemperink uit Albergen, Jan Riesewijk uit Losser, Nathalie Baartman uit Borne en Helligen Hendrik (Bert Eeftink) uit Goor: ze maken op het podium iets zichtbaar van het gevoel waarmee de gemiddelde Twentenaar in het leven staat. De kracht van de Twentse Eindejaarsconference boven alle andere oudejaarsprogramma s is dat het de grote wereld weer een beetje kleiner maakt en ons duidelijk maakt dat Twente eigenlijk een groot dorp is waar godzijdank een hoop te lachen valt.
De première donderdagavond in een uitverkocht Wilminktheater was de eerste van een een serie van zes voorstellingen. In een decor, losjes gebaseerd op de Fabeltjeskrant, passeert het oude jaar de revue. Een jaar om snel te vergeten, volgens André Manuel, maar ook een jaar van de lange tenen, de droogte, de oprukkende processierups en de strijd tegen windmolens die, zoals Nathalie Baartman fijntjes benadrukte, in Twente vooralsnog meer actiegroepen opleverde dan windmolens zelf. Interessant in dat verband was ook de oplossing die Helligen Hendrik suggereerde: de plaatsing van duizend windmolens op het marktplein in Hengelo, de wind-stad bij uitstek in Twente.
Geen Enschede
Zo ongeveer de hele regio komt aan de beurt. Zo af en toe is er een blik naar buiten. Maar meestal is het toch gewoon Riess n , Vroomshoop, Tubbig , Boorn , Goor, Hengelo en Almelo wat de klok slaat. Vooral de laatste twee komen nogal eens voorbij. Het afvalbeleid in Hengelo krijgt zelfs een aparte conference (van Nathalie Baartman). Enschede daarentegen komt in de hele show niet voor, afgezien dan van het feit dat het publiek in de zaal af en toe zo wordt aangesproken. Borne daarentegen is prominent aanwezig, al was het maar vanwege het feit dat de opening van het nieuwe crematorium daar het drukst bezochte evenement van 2018 was.
Het verschil in stijl tussen de cabaretiers komt de vaart van het programma ten goede. Twee en een half uur (inclusief pauze) vliegen als een schaduw voorbij. Een sterk op de inhoud gerichte verhandeling van Thijs Kemperink over Lili en Howick contrasteert prettig met de tirades van Helligen Hendrik over Zwarte Piet ( Hoo meer ze in Amsterdam neult, hoo zwarter wie ze in Goor maakt ) en diens optreden als burgemeester van het rode Goor in een revue-achtige samenspraak met Jan Riesewijk als Twentse Don Camillo.
Het is op dit soort momenten ook dat je beseft hoe uniek deze Oudejaarsconference eigenlijk is. Youp van t Heek, Freek de Jonge, Marc Marie Huijbregts en Dolf Jansen op één podium: het zal niet gemakkelijk gebeuren. In Twente kan het wel. Nedersaksen onder elkaar, sinds dit jaar officieel verbonden toch door dezelfde taal en, natuurlijk, het diep gevoelde besef eens te moeten eindigen in dezelfde piep in Usselo.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
